Którego z literackich bohaterów(młodych)darzysz największą sympatią i dlaczego? Proszę o akapity. Lektury do wyboru: Iskar Księga wyjścia Mały Książę Krzyżacy Pan Tadeusz Stary człowiek i morze Odyseja Latarnik Kamienie na szaniec Dziady cz 2 Antygona Opowieść wigilijna Skąpiec Zemsta Romeo i Julia Świtezianka
DirtySong
Wielu bohaterów występujących w liryce lub epice zyskuje sobie sympatię i podziw czytelników, którzy patrzą na nich z zachwytem za ich czyny i zasługi. Spora część młodych ludzi widzi swoich mentorów w świecie fantastycznym, z którymi integrują się zależnie od swoich sytuacji życiowych. Bohaterem literackim, którego darzę największą sympatią jest Mały Książę, co uzasadnię w swojej pracy. Mały Książę jest bohaterem książki Antoine’a de Saint-Exupéry’ego o tym samym tytule. Jest on małym, nastoletnim chłopcem, który przybył z planety B-612 na Ziemię po to, by poznać odpowiedzi na nurtujące go pytania. Jest to pierwszy z powodów, dla których go cenię. Pochwalam i podziwiam postawę, w której człowiek nie boi się prosić o pomoc, lecz szuka wsparcia w świecie dorosłych. Chłopiec cały czas szukał odpowiedzi na istotne pytania. Nie miał trudu z tym, by pomimo przeciwności losu stale dążyć drogą ku znalezieniu swej prawdziwej przyjaźni i poczekać na dojrzałość do wiernej miłości. Jest on niezwykłą skarbnicą wiedzy, o czym przekonywałam się za każdym razem, czytając wypowiadane przez niego słowa, z których płynęła mądrość i dziecięca wrażliwość, np.: „Dobrze widzi się tylko sercem. Najważniejsze jest niewidoczne dla oczu.” Mój bohater uczył się i wyciągał wnioski z każdego spotkania, które traktował jak lekcję, pouczając nie tylko swój stale uzupełniany i kreowany na nowo światopogląd, ale i innych. Mogę szczerze powiedzieć, że cechą, która wyróżnia go spośród reszty ludzi jest to, że jego wewnętrzne piękno i chęć wzięcia odpowiedzialności za drugą osobę pozwalała mu na przekazywanie swoich wewnętrznych emocji światu zewnętrznemu. „Mały Książę” niesie przesłanie dla czytelników w każdym wieku. Specyfika tego utworu pozwala odbiory interpretować ją zgodnie z jego aktualnymi potrzebami, natomiast dorosły człowiek widzi w niej rzeczy, które przeżył w swoim życiu przez pryzmat doświadczenia.
Mały Książę jest bohaterem książki Antoine’a de Saint-Exupéry’ego o tym samym tytule. Jest on małym, nastoletnim chłopcem, który przybył z planety B-612 na Ziemię po to, by poznać odpowiedzi na nurtujące go pytania. Jest to pierwszy z powodów, dla których go cenię. Pochwalam i podziwiam postawę, w której człowiek nie boi się prosić o pomoc, lecz szuka wsparcia w świecie dorosłych.
Chłopiec cały czas szukał odpowiedzi na istotne pytania. Nie miał trudu z tym, by pomimo przeciwności losu stale dążyć drogą ku znalezieniu swej prawdziwej przyjaźni i poczekać na dojrzałość do wiernej miłości. Jest on niezwykłą skarbnicą wiedzy, o czym przekonywałam się za każdym razem, czytając wypowiadane przez niego słowa, z których płynęła mądrość i dziecięca wrażliwość, np.: „Dobrze widzi się tylko sercem. Najważniejsze jest niewidoczne dla oczu.”
Mój bohater uczył się i wyciągał wnioski z każdego spotkania, które traktował jak lekcję, pouczając nie tylko swój stale uzupełniany i kreowany na nowo światopogląd, ale i innych. Mogę szczerze powiedzieć, że cechą, która wyróżnia go spośród reszty ludzi jest to, że jego wewnętrzne piękno i chęć wzięcia odpowiedzialności za drugą osobę pozwalała mu na przekazywanie swoich wewnętrznych emocji światu zewnętrznemu.
„Mały Książę” niesie przesłanie dla czytelników w każdym wieku. Specyfika tego utworu pozwala odbiory interpretować ją zgodnie z jego aktualnymi potrzebami, natomiast dorosły człowiek widzi w niej rzeczy, które przeżył w swoim życiu przez pryzmat doświadczenia.