1. Wyrazy zapożyczone zakończone na –ika/-yka, np. botanika, dynamika, gramatyka, informatyka, logika, matematyka, muzyka. 2. Wyrazy nazywające osoby związane z dyscyplinami zakończonymi na –ika/-yka w dopełniaczy l. p. oraz w tych formach fleksyjnych, które mają taką samą liczbę sylab jak dopełniacz, np. matematyka, matematykiem, matematycy. W pozostałych formach akcentowana jest sylaba przedostatnia, np. matematyk. 3. 1 i 2 os. l. mn. czasu przeszłego, np. pisaliśmy, rozmawiałyśmy, skoczyliście, czytałyście. 4. Wszystkie osoby l. p. i 3 os. l. mn. trybu przypuszczającego, np. pisałbym, czytałbyś, robiłaby, skoczyłyby, wygraliby. 5. Trójsylabowe formy liczebników od 400 do 900, np. czterysta (ale wyj. czterystoma), pięciuset, siedemset, dziewięciuset, a także rzadko już używane formy typu częstokroć, kilkakroć. 6. Niektóre inne wyrazy zapożyczone (oprócz wymienionych w p. 1) i nieliczne rodzime, np. komitet, kinderbal, minimum, ryzyko, prezydent, uniwersytet, nauka, okolica, rzeczpospolita, w ogóle. W formach cytowanych w punkcie 3 i 4 odstępstwo od akcentu jest pozorne. Cząstki –śmy, -ście, -bym itd. mają charakter enklityk (zob. niżej). Wymienione formy czasowników nie zrosły się całkowicie, o czym świadczy ruchomość cząstek –śmy, -ście, -bym itd., np. myśmy pisali, wyście czytały, może byś mi pomógł, ja bym pisał inaczej, one by się pogniewały. W nielicznych kategoriach akcentowana jest sylaba czwarta od końca. Taka akcentuacja występuje w 1 i 2 os. l. mn. trybu przypuszczającego, np. napisalibyśmy, przeczytałybyście, odpowiedzielibyście itd.
1. Wyrazy zapożyczone zakończone na –ika/-yka, np. botanika, dynamika, gramatyka, informatyka, logika, matematyka, muzyka.
2. Wyrazy nazywające osoby związane z dyscyplinami zakończonymi na –ika/-yka w dopełniaczy l. p. oraz w tych formach fleksyjnych, które mają taką samą liczbę sylab jak dopełniacz, np. matematyka, matematykiem, matematycy. W pozostałych formach akcentowana jest sylaba przedostatnia, np. matematyk.
3. 1 i 2 os. l. mn. czasu przeszłego, np. pisaliśmy, rozmawiałyśmy, skoczyliście, czytałyście.
4. Wszystkie osoby l. p. i 3 os. l. mn. trybu przypuszczającego, np. pisałbym, czytałbyś, robiłaby, skoczyłyby, wygraliby.
5. Trójsylabowe formy liczebników od 400 do 900, np. czterysta (ale wyj. czterystoma), pięciuset, siedemset, dziewięciuset, a także rzadko już używane formy typu częstokroć, kilkakroć.
6. Niektóre inne wyrazy zapożyczone (oprócz wymienionych w p. 1) i nieliczne rodzime, np. komitet, kinderbal, minimum, ryzyko, prezydent, uniwersytet, nauka, okolica, rzeczpospolita, w ogóle.
W formach cytowanych w punkcie 3 i 4 odstępstwo od akcentu jest pozorne. Cząstki –śmy, -ście, -bym itd. mają charakter enklityk (zob. niżej). Wymienione formy czasowników nie zrosły się całkowicie, o czym świadczy ruchomość cząstek –śmy, -ście, -bym itd., np. myśmy pisali, wyście czytały, może byś mi pomógł, ja bym pisał inaczej, one by się pogniewały.
W nielicznych kategoriach akcentowana jest sylaba czwarta od końca. Taka akcentuacja występuje w 1 i 2 os. l. mn. trybu przypuszczającego, np. napisalibyśmy, przeczytałybyście, odpowiedzielibyście itd.