Question

kto mi pomoże!! musze takiej jednej dziewczynie zadania 2 zrobić. daje naj!!

1.Krótka historia kariery Napoleona Bonapartego. referat

2.Jaki był program przywódców rewolucji niewiem co tu pisało jakos tak burżuazyjne we francji w dziedzinie praw człowieka.

prosze o pomoc ona na mnie liczy ze ja jej te 2 zadania zrobie prosze was!:(

Answer 1

1)Urodził się w Ajaccio (Francja) w dniu 15/08/1769r. w rodzinie adwokata Carlo Maria Buonaparte i jego żony Letycji. Miał bardzo liczne rodzeństwo - czterech braci: Józefa Bonaparte, Ludwika Bonaparte, Lucjana Bonaparte i Hieronima Bonaparte oraz trzy siostry: Karolinę Bonaparte-Murat, Paulinę Buonaparte-Borghese i Elizę Bonaparte-Baciocchi.
Był chłopcem, chuderlawym i zaniedbanym, w szkole odtrąconym przez rówieśników, traktowany jako cudzoziemca (etrange), głw. przez swój obcy, włoski akcent oraz wręcz prowincjusza. Nic nie wskazywało, że w późniejszych latach to zabiedzone dziecko odniesie takie sukcesy militarne i polityczne.
Edukację wojskową rozpoczął w wieku piętnastu lat i szybko zaczął odnosić pierwsze sukcesy. Rok później (1785r.), w wieku szesnastu lat został podporucznikiem artylerii i został skierowany do garnizonu w Valence. Jednak w tym samym roku zmarł jego ojciec, w związku z czym został zmuszony do wspierania interesów swojej rodziny i utrzymania braci i sióstr.
W roku 1793 zarząd francuskiej Nowej Republiki mianował go kapitanem generalnym w republikańskiej armii Jean-Babtiste'a Carteaux - miał za zadanie zatrzymać terror zainicjowany przez Robespierre.  Napoleon wyróżnia się w czasie oblężenia Tulonu zajetego przez Anglików - po ok. trzech miesiącach wygrywa, a następnie zostaje wysłany do Egiptu, w celu jego zdobycia (m. in. Bitwa pod piramidami). W tym czasie rządy w Republice Francuskiej, ku niezadowoleniu ludu, obejmuje Dyrektoriat.
W 1799r. Napoleon podbija Egipt.  Mimo wszystko Napoleon jakoś sobie radzi, zostawia swoją armię w Egipcie, by się dalej tłukła i podbijała, a sam udał się do Paryża, gdzie obalił nielubiany przez lud Dyrektoriat, bo ten zaczął terroryzować, jak uprzednio jakobini (akt ten indentyfikowany jest jako zamach 18 brimaira - nazwa pochodząca z nowego kalendarza, wprowadzony przez rewolucjonistów po obaleniu Bastylii).
Konsekwencją obalenia Dyrektoriatu są poczatki rządów Napoleona. Wprowadził on Konsulat - składał się on z trzech konsuli i miał pozorny charakter republiki.
Ustanowienie Konsulatu było symbolicznym końcem Rewolucji Francuskiej (9/11/1799r.)
Bonaparte chciał centralizacji w państwie (tak, jak dyktatorzy - narzucał decyzje, a państwo było sprawne) - dlatego też rozbudował administrację: wprowadził tajną policję, składającą się z dawnych kryminalistów, gdyż oni najlepiej znali tzw. "przestępczy światek" i mogli go wytępić. Zezwolił równiez na powrót emigrantów do Francji - tzw. amnestia - zgodził się, by zostawali sobie tytuły, jednak tylko honorowo, bez władzy i uznania w państwie.
Rok 1800 upłynąl na walce z II koalicją, którą to bitwę Napoleon wygrał. Rok później Bonaparte zdobywa wygrywa pod Luneville, a co za tym idzie - Francja panuje nad północną Italią.
  W 1802r. zawiera pokój z Anglią (Amiens).
Jednak największym zagrożeniem dla Bonapartego była nie Anglia, a ROSJA- Ruscy przeprowadzili nieudaną próbę zamachu na Napoleona, swoją drogą sponsorowani przez Anglików.
W 2/12/1804r.  Napoleon koronuje się na cesarza. A rok później (1805r.) - na króla Włoch
Oficjalny koniec III koalicji.
Efektem kleski Bonapartego było zawiązanie VI koalicji - na stronę Rosji przechodzą Anglia i Prusy, co daje im sporą przewagę nad Napoleonem. I tak w dniach 16-19/10/1813r. odbywa się Bitwa Narodów pod Lipskiem.
W 1814r. zawarto Pokój Paryski - powrócono do monrachii (Ludwik XVIII) i obecnych granic (z 1792r.).
2 Rewolucjoniści to chłopi, rzemieślnicy, robotnicy fabryczni, lokaje, natomiast arystokracja to hrabiowie, baronowie, bankierzy, kupcy i fabrykanci. Występuje podobny podział jak w Wielkiej Rewolucji Francuskiej na tych, co posiadają i nie posiadają. Tych drugich do buntu pchnął odwieczny ucisk, głód i nędza. Buntują się przeciwko dotychczasowym wartościom: religii, filozofii, sztuce, tradycji, porządkowi społecznemu. Oburzeni są przepychem, niemoralnością i zbrodniami szlachty. W zamian za to głoszą równość, wolność, powszechną własność, ateizm. Arystokracja ma swoje kontrargumenty: uważają się za odwiecznych obrońców i nauczycieli prostego ludu, budowniczych tradycji i historii wielu pokoleń. Głoszą hasło honoru, obrony własności rodów i wiary chrześcijańskiej. Krasiński przedstawia rewolucjonistów jako zdemoralizowany motłoch, głoszący apoteozę zbrodni, bluźnierstwa i grabieży. Natomiast arystokraci z pozoru pobożni i dumni, w chwili klęski tchórzliwi, podli, nie brzydzący się zdradą (jedynym wyjątkiem jest hrabia Henryk). Przywódcy dwóch obozów prezentują sprzeczne, ale nie wykluczające się racje. Pankracy widzi, że arystokracja to klasa przeżyta, zestarzała, obciążona wieloma zbrodniami (trwonienie pieniędzy, kupczenie ojczyzną, rozpustne, amoralne życie). Musi więc ponieść za to karę. Występuje jako obrońca uciśnionych klas. Wierzy, że po zwycięskiej rewolucji stworzy przyszłym pokoleniom wspaniałe perspektywy. Hrabia Henryk broni zasług swojej klasy. Mówi, że budowała ona szpitale i kościoły, walczyła w obronie kraju i religii. Zdaje sobie jednak sprawę, że jest przeżyta, a rewolucja jest nieuniknioną formą przewrotu. Widzi, że rewolucjoniści popełniają podobne zbrodnie jak arystokracja. Pankracy występuje przeciw przeszłości i reakcji, a hr. Henryk przeciwko przyszłości i rewolucji. Obaj ponoszą klęskę - hr. Henryk popełnia samobójstwo, gdy rewolucjoniści zdobyli Okopy Św. Trójcy, natomiast zwycięzca Pankracy pada porażony wizją Chrystusa-sędziego (mściciela, który wymierza karę za szaleństwo). Krasiński uważa, że świat rozwija się przez przelew krwi, cierpienie oraz zmianę formy życia społecznego. Zdaje sobie sprawę z tego, że rewolucja jest dziejową koniecznością, ale nie może się z nią pogodzić, bo niesie ona zagładę starego świata i dawnych wartości. Klęska przywódców i zakończenie utworu nawiązują do Sądu Ostatecznego z Apokalipsy św. Jana: upadek wartości ludzkich i zwycięstwo racji nadrzędnych - boskich.)

 

jeżeli jest coś żle to sorki :)