Kto mi napisze o Romanach w Ameryce.Z góry dziękuję. To pilne.
Zgłoś nadużycie!
Romowie inaczej Cyganie,są grupą etniczną, której przodkowie, wywodzący się z Indii, opuścili ok. 1000 n.e. swoje ziemie i rozprzestrzenili się na obszarze całej Europy (XIV w.) oraz w Azji Zachodniej i Afryce Północnej. W późniejszym okresie dotarli do Ameryki Północnej i Australii. Obecnie najwięcej Cyganów spotkać można w Rumunii i na Węgrzech, w Słowacji, w Azji Południowej, Afryce Północnej, Ameryce Północnej, Ameryce Południowej głównie w Brazylii, Peru i Chile, w Australii (ok. 13 mln., w Polsce ok. 50 tys.). Prowadzą koczowniczy tryb życia. Posługują się wieloma dialektami wywodzącymi się z języka indoaryjskiego z wieloma naleciałościami lokalnymi, nie wykształcili własnego pisma. Posiadali odrębne wierzenia i zwyczaje, bardzo często przyjmowali religie ludności wśród, której przebywali. Koczownicy, choć w wielu krajach nakazano im osiedlenie, uprawiali wędrówki sezonowe, przemieszczali się wozami, w których mieszkali. Tradycyjnie zajmowali się rzemiosłem, hodowlą koni, handlem, wróżbiarstwem i magią. Począwszy od XVI wieku europejskie mocarstwa wykorzystywały swoje zamorskie kolonie jako miejsce banicji Cyganów. Tym sposobem hiszpańscy Romowie trafili do krajów Ameryki Łacińskiej, portugalscy do Brazylii, kolonii afrykańskich oraz (z powrotem) do Indii, zaś brytyjscy do Ameryki Północnej. Kolejna wielka fala migracji Romów nastąpiła w połowie XIX wieku. W wyniku zniesienia niewolnictwa na terenach ówczesnej Rumunii liczne grupy tamtejszych Romów, przede wszystkim zaś Kełderasze i Lowarzy rozpoczęli dalekie, transkontynentalne wędrówki. Ich śladem podążyło wiele innych społeczności dotychczas żyjących w Starym Świecie. Przybyli wówczas do Ameryki Romowie prowadzili wędrowny tryb życia, przemieszczając się taborami aż do czasów wielkiego kryzysu w latach 30. XX w. W większości krajów, w których żyją, podejmowano starania mające na celu nakłonienie ich do osiedlenia się i podjęcia stałej pracy. W Ameryce np., już w 1794, Sejm podjął uchwałę przyznającą im pełne prawa obywatelskie, zarazem jednak zalecając osiedlenie. Wszystkie działania tego typu nie przyniosły do dzisiaj znaczących rezultatów.
Posiadali odrębne wierzenia i zwyczaje, bardzo często przyjmowali religie ludności wśród, której przebywali. Koczownicy, choć w wielu krajach nakazano im osiedlenie, uprawiali wędrówki sezonowe, przemieszczali się wozami, w których mieszkali. Tradycyjnie zajmowali się rzemiosłem, hodowlą koni, handlem, wróżbiarstwem i magią.
Począwszy od XVI wieku europejskie mocarstwa wykorzystywały swoje zamorskie kolonie jako miejsce banicji Cyganów. Tym sposobem hiszpańscy Romowie trafili do krajów Ameryki Łacińskiej, portugalscy do Brazylii, kolonii afrykańskich oraz (z powrotem) do Indii, zaś brytyjscy do Ameryki Północnej.
Kolejna wielka fala migracji Romów nastąpiła w połowie XIX wieku. W wyniku zniesienia niewolnictwa na terenach ówczesnej Rumunii liczne grupy tamtejszych Romów, przede wszystkim zaś Kełderasze i Lowarzy rozpoczęli dalekie, transkontynentalne wędrówki. Ich śladem podążyło wiele innych społeczności dotychczas żyjących w Starym Świecie. Przybyli wówczas do Ameryki Romowie prowadzili wędrowny tryb życia, przemieszczając się taborami aż do czasów wielkiego kryzysu w latach 30. XX w.
W większości krajów, w których żyją, podejmowano starania mające na celu nakłonienie ich do osiedlenia się i podjęcia stałej pracy. W Ameryce np., już w 1794, Sejm podjął uchwałę przyznającą im pełne prawa obywatelskie, zarazem jednak zalecając osiedlenie. Wszystkie działania tego typu nie przyniosły do dzisiaj znaczących rezultatów.