Za akty herezji Kościół osądzał swe owieczki, praktycznie od samych swych początków, przypisując sobie do tego pełne prawo, ale i uważając to za swój obowiązek. Odpowiedzią na zetknięcie się katolicyzmu z nowy ruchami religijnymi, które wchodził w jego kompetencje i naruszały jego interesy zaowocował powołaniem w roku 1229(sama inkwizycja została powołana przez Lucjusza III już w roku 1184), powołaniem urzędów do spraw herezji przez papieża Grzegorza IX. Początkowa idea inkwizycji była jeszcze zbliżona do religijnej doktryny głoszącej miłość do bliźniego i nakazu odpowiadania na zło dobrem. Początkowo urzędy do spraw herezji składały się z jednej osoby duchownej i dwóch osób świeckich, których zadanie było po prostu wyszukiwanie i demaskowanie działalności pierwszych heretyków. Jednakże ta forma inkwizycji nie pociągnęła zbyt długo, ludzie świeccy nie wykazywali się zbytnią gorliwością w tropieniu swoich współbraci to też nie spełniali wymogów Kościoła. Nie grzeszyli też „odpowiednim” przygotowaniem i determinacją, to też zdesperowana w roku 1233 doszło do narodzin zreformowanej inkwizycji, głoszącej miłość do bliźniego w dość specyficzny sposób. Pierwszymi inkwizytorami możemy nazwać dominikanów – „psy pana”. Ci wysyłani często w regiony gdzie nie znali nikogo, nie cieszyli się sympatią ani ze strony świeckiej ani też z towarzystwa duchownego, tym samym jeszcze gorliwiej zaczęli wypełniać swoje obowiązki. Stojąc na straży ortodoksji sprawnie rozkręcili koło zamachowe represji kościelnych. Jednakże kwestia wykonania wyroku cały czas spoczywa w rękach osób świeckich, bowiem Kościół „brzydzi się krwią”, co w prosty sposób wyśmiewa historia.
http://pl.wikipedia.org/wiki/Inkwizycja tu to jest chyba o to chodzi :) w Hiszpanii kierował Wielki Inkwizytor Hiszpanii.
Za akty herezji Kościół osądzał swe owieczki, praktycznie od samych swych początków, przypisując sobie do tego pełne prawo, ale i uważając to za swój obowiązek. Odpowiedzią na zetknięcie się katolicyzmu z nowy ruchami religijnymi, które wchodził w jego kompetencje i naruszały jego interesy zaowocował powołaniem w roku 1229(sama inkwizycja została powołana przez Lucjusza III już w roku 1184), powołaniem urzędów do spraw herezji przez papieża Grzegorza IX. Początkowa idea inkwizycji była jeszcze zbliżona do religijnej doktryny głoszącej miłość do bliźniego i nakazu odpowiadania na zło dobrem. Początkowo urzędy do spraw herezji składały się z jednej osoby duchownej i dwóch osób świeckich, których zadanie było po prostu wyszukiwanie i demaskowanie działalności pierwszych heretyków. Jednakże ta forma inkwizycji nie pociągnęła zbyt długo, ludzie świeccy nie wykazywali się zbytnią gorliwością w tropieniu swoich współbraci to też nie spełniali wymogów Kościoła. Nie grzeszyli też „odpowiednim” przygotowaniem i determinacją, to też zdesperowana w roku 1233 doszło do narodzin zreformowanej inkwizycji, głoszącej miłość do bliźniego w dość specyficzny sposób. Pierwszymi inkwizytorami możemy nazwać dominikanów – „psy pana”. Ci wysyłani często w regiony gdzie nie znali nikogo, nie cieszyli się sympatią ani ze strony świeckiej ani też z towarzystwa duchownego, tym samym jeszcze gorliwiej zaczęli wypełniać swoje obowiązki. Stojąc na straży ortodoksji sprawnie rozkręcili koło zamachowe represji kościelnych. Jednakże kwestia wykonania wyroku cały czas spoczywa w rękach osób świeckich, bowiem Kościół „brzydzi się krwią”, co w prosty sposób wyśmiewa historia.