Kto dla siebie pracuje, ten siły utraca.
Rąk jego, jego ramion znikoma jest praca,
A wicher czasu, lecąc szeroko po świecie,
Przędzę ową pajęczą uniesie — i zmiecie.
Kto dla braci pracuje, ma moc za miljony,
Rośnie w siłę, jak olbrzym, o ziemię rzucony,
Czas mu cegły podaje, utrwala budowę,
I kładzie na jej szczycie swe piętno wiekowe.
Na podstawie wiersza Marii Konopnickiej uzupełnij:( do każdego po 4-5 zdan)
1. Wiersz jest przestrogą, gdyż...
2. Wiersz jest rozkazem, gdyż...
3. Wiersz jest pouczeniem, gdyż...
4. Wiersz jest życzeniem, gdyż...
" Life is not a problem to be solved but a reality to be experienced! "
© Copyright 2013 - 2024 KUDO.TIPS - All rights reserved.
1. Wiersz jest przestrogą, gdyż... autorka zwraca uwagę na to, iż praca ludzka nie przeznaczona dla ogółu jest praktycznie bezwartościowa i mało pożyteczna. Podkreśla, że idąc z duchem czasu staje się niezauważalna i odchodzi w daleką niepamięć. Konopnicka nie wymienia konkretnych wysiłków ludzkich. Przypuszczalnie należy mniemać, że te, które nie wnoszą dla nikogo nic więcej, niż tylko dla nas.
2. Wiersz jest rozkazem, gdyż... zwraca się pośrednio do dwóch "frontów". Swoją uwagę kieruje najpierw tym, którzy poświęcają swój czas w dużej mierze na samotniczej, niewiele znaczącej pracy. W drugiej strofie zaś pochlebia społecznym postawom ludzkim przynoszącym m.in. pamięć na wiele lat. Postawą pierwszych Konopnicka gardzi, a postawę drugich zachwala.
3. Wiersz jest pouczeniem, gdyż... zawiera prawdy moralne, których nie warto zaprzepaszczać i omijać szerokim łukiem. Stanowi drogowskaz, za którym dobry człowiek powinien całe życie dążyć. Zawiera ewentualności, które mogą napotkać, gdy się do tego drogowskazu odpowiednio nie dostosujemy. Przede wszystkim jednak prezentuje "owoce", jakie mogą czekać, jeśli dokonamy trafnego wyboru.
4. Wiersz jest życzeniem, gdyż... autorka subiektywnie ocenia wartość pracy ludzkiej. Zachęca do porzucenia aspołecznego, nie wymagającego zaangażowania innych osób trudu. Nie będzie on bowiem stanowił "monumentu" na dziesiątki, jak nie setki lat. Dostrzega, że dzięki samotnej pracy jednostka nie ma szans rozwoju i zatraca się.