Question

kto był twórcą potęgi zakonu krzyżackiego proszę o szybką odpowiedz :)

Answer 1

Przez kilkanaście następnych lat krzyżacy nie mogli dorównać potęgą i znaczeniem templariuszom oraz joannitom. W szeregach nowego zakonu walczyło niewielu braci rycerzy. Nie odgrywał ten zakon również większej roli militarnej i politycznej. W Niemczech, po nagłej śmierci Henryka VI, toczyła się wojna domowa między wybranymi równocześnie dwoma królami, dlatego nikt nie interesował się niemieckim bractwem rycerskim na Wschodzie.Sytuacja krzyżaków uległa zmianie dopiero za rządów czwartego wielkiego mistrza zakonu, Hermana von Salza (1209?1239). Ten zdolny polityk z Turyngii, człowiek o niespożytej energii, roztropny i bystry, konsekwentny i zapobiegliwy, potrafił wykorzystać każdą okazję, aby dla swego zakonu uzyskać od papieża i cesarza przywileje i prawa wyjątkowe. Wyzyskał wszystkie możliwości, aby powiększyć posiadłości zakonu i rozszerzyć wpływy krzyżaków. Był twórcą potęgi zakonu. Za jego rządów krzyżacy rozpoczęli budowę państwa zakonnego nad Bałtykiem.Sukcesem Hermana von Salza było uzyskanie dla krzyżaków licznych przywilejów papieskich: Honoriusz III (1216?1227) w stu trzynastu dokumentach (bullach) w ciągu kilku zaledwie lat zrównał krzyżaków z templariuszami i joannitami. Był to sukces zdumiewający. Dzięki talentom dyplomatycznym wielkiego mistrza Hermana von Salza ? wspartych protekcją cesarza Fryderyka II ? młody zakon uzyskał błyskawicznie to, o co dwa inne zakony rycerskie długo zabiegały.Dobroczyńca zakonu krzyżackiego cesarz Fryderyk II (1211?1250), jeden z najwybitniejszych władców niemieckich w średniowieczu, kontynuował politykę swego dziada Fryderyka I Barbarossy i ojca ? Henryka VI. Krzyżaków uczynił Fryderyk II swymi współpracownikami i wykonawcami swoich planów politycznych. Kiedy w roku 1225 Fryderyk II ożenił się z czternastoletnią Izabelą, dziedziczką Królestwa Jerozolimskiego, i nabył w ten sposób prawa do korony królestwa łacinników na Wschodzie, krzyżacy byli tam oparciem dla jego rządów. W czasie głośnej krucjaty Fryderyka II (1228?1229), na którą cesarz wyruszył jako władca wyklęty przez papieża, tylko krzyżacy przyłączyli się do wojsk cesarskich. Templariusze, joannici, duchowieństwo świeckie i większość możnych panów Królestwa Jerozolimskiego ? zgodnie i otwarcie wystąpili wówczas przeciw Fryderykowi II. Mimo to krucjata wyklętego cesarza odniosła sukces. Drogą układów ? a nie walki z muzułmanami ? uzyskał Fryderyk II od sułtana zwrot części dawnego terytorium Królestwa Jerozolimskiego razem z trzema świętymi miastami: Jerozolimą, Betlejem i Nazaretem. Po 42 latach Jerozolima była znów w rękach chrześcijan. Utracili ją ponownie w 1244 roku