"Krzyk" to słynny obraz namalowany przez norweskiego artystę Edwarda Muncha w latach 1893-1910, który przedstawia postać ludzką krzyczącą na tle krajobrazu. Kolorystyka tego dzieła jest bardzo ekspresyjna i intensywna, a zastosowane barwy w połączeniu z dynamicznymi pociągnięciami pędzla mają na celu wywołanie silnych emocji u widza.
Dominującym kolorem w obrazie jest intensywny pomarańczowy, który w połączeniu z czerwienią i żółcią tworzy wrażenie niepokoju i zagrożenia. Kolorystyka ta symbolizuje napięcie emocjonalne postaci krzyczącej oraz panującą w krajobrazie atmosferę grozy i niepokoju.
W tle obrazu artysta wykorzystał niebieską tonację, która kontrastuje z ciepłymi barwami postaci, jednocześnie tworząc wrażenie odczuwania przez nią samotności i oddalenia od społeczeństwa. Przez to całość dzieła nabiera jeszcze większej dramatyzacji.
Ogólnie rzecz biorąc, kolorystyka "Krzyku" Muncha ma na celu wywołanie u widza silnych emocji związanych z lękiem, napięciem i niepokojem. Barwy te symbolizują wewnętrzne uczucia postaci przedstawionej na obrazie i oddają charakterystykę epoki, w której powstało dzieło, czyli koniec XIX wieku, okresu rewolucyjnych zmian społecznych i kulturowych.
"Krzyk" to słynny obraz namalowany przez norweskiego artystę Edwarda Muncha w latach 1893-1910, który przedstawia postać ludzką krzyczącą na tle krajobrazu. Kolorystyka tego dzieła jest bardzo ekspresyjna i intensywna, a zastosowane barwy w połączeniu z dynamicznymi pociągnięciami pędzla mają na celu wywołanie silnych emocji u widza.
Dominującym kolorem w obrazie jest intensywny pomarańczowy, który w połączeniu z czerwienią i żółcią tworzy wrażenie niepokoju i zagrożenia. Kolorystyka ta symbolizuje napięcie emocjonalne postaci krzyczącej oraz panującą w krajobrazie atmosferę grozy i niepokoju.
W tle obrazu artysta wykorzystał niebieską tonację, która kontrastuje z ciepłymi barwami postaci, jednocześnie tworząc wrażenie odczuwania przez nią samotności i oddalenia od społeczeństwa. Przez to całość dzieła nabiera jeszcze większej dramatyzacji.
Ogólnie rzecz biorąc, kolorystyka "Krzyku" Muncha ma na celu wywołanie u widza silnych emocji związanych z lękiem, napięciem i niepokojem. Barwy te symbolizują wewnętrzne uczucia postaci przedstawionej na obrazie i oddają charakterystykę epoki, w której powstało dzieło, czyli koniec XIX wieku, okresu rewolucyjnych zmian społecznych i kulturowych.