krótka notatka na temat sławnego polskiego muzyka jazzowego: Tomasza Szukalskiego proszę o pomoc !
krótka notatka na temat sławnego polskiego muzyka jazzowego: Tomasza Szukalskiego proszę o pomoc !
" Life is not a problem to be solved but a reality to be experienced! "
© Copyright 2013 - 2024 KUDO.TIPS - All rights reserved.
Przeszedł całą drogę edukacji muzycznej od PSM poprzez Liceum do PWSM. Choć ukończył klasę klarnetu, to samodzielnie zapoznał się z techniką gry na saksofonie sopranowym i tenorowym. Na estradzie rozpoczął występować już w szkole średniej. Towarzyszył w koncertach grupie wokalnej Partita (wystąpił z nią nawet Jazz Jamboree 67). Nawiązał także współpracę i sporadycznie występował z zespołami Janusza Muniaka, Tomasza Ochalskiego oraz Big Bandem Stodoła.
Przeszedł całą drogę edukacji muzycznej od PSM poprzez Liceum do PWSM. Choć ukończył klasę klarnetu, to samodzielnie zapoznał się z techniką gry na saksofonie sopranowym i tenorowym. Na estradzie rozpoczął występować już w szkole średniej. Towarzyszył w koncertach grupie wokalnej Partita (wystąpił z nią nawet Jazz Jamboree 67). Nawiązał także współpracę i sporadycznie występował z zespołami Janusza Muniaka, Tomasza Ochalskiego oraz Big Bandem Stodoła.
Znamiennym dla młodego saksofonisty okazał się okres współpracy (od 1972) z zespołem Zbigniewa Namysłowskiego. Dla tenorzysty praca u boku wybitnego alcisty stanowiła nie lada wyzwanie. Szukalski z "konfrontacji" wychodził obronną ręką: z dużym uznaniem koncertował z Namysłowskim w kraju i zagranicą. Razem dokonali także wielu nagrań. W czasie tej współpracy powstały legendarne dzisiaj i znaczące (także dla Namysłowskiego) albumy "Winobranie" i "Kuyaviak Goes Funky". W okresie tym wzrastała pozycja saksofonisty na jazzowym rynku: do współpracy zapraszali go tytani rodzimego jazzu: Włodzimierz Nahorny, Tomasz Stańko, Jan Ptaszyn Wróblewski.
Dopiero po okresie współpracy z największymi polskiego jazzu Szukalski decyduje się na założenie autorskiego zespołu: w 1977 powstaje zespół The Quartet, skupiający duże indywidualności: basistę Pawła Jarzębskiego, pianistę Sławomira Kulpowicza oraz perkusistę Janusza Stefańskiego. The Quartet i jego muzyczne propozycje postrzegano jako typowy zespół bez lidera, złożony z wybitnych muzyków, będących indywidualnościami muzycznymi. Zadebiutowali w 1977 – co dość nietypowe dla jazzmanów - nagraniami dla archiwum Polskiego Radia, ale już w styczniu 1978 odbyli dużą trasę koncertową po kraju, wystąpili także na Jazz Jamboree 78. Repertuar tworzyły głównie kompozycje Kulpowicza oraz Szukalskiego, inspirowane muzyką McCoy Tynera, Sonny’ego Rollinsa, Johna Coltrane’a, tradycją modern-jazzu lat 60.
Gdy kwartet przestał istnieć (1980) Szukalski zaproszony został do współpracy przez Jana Ptaszyna Wróblewskiego, który w tym czasie kierował SPPT Chałturnik i Studiem Jazzowym Polskiego Radia. Po okresie ostrego straight-ahead jazzu, sukcesach z zespołami Namysłowskiego, Stańko i The Quartet udział w muzyce mainstreowej Ptaszyna Wróblewskiego nie mógł być dla Szukalskiego kreatywną odskocznią.
Dopiero w 1984 wraz z nowym trio (z Czesławem Bartkowskim - perkusja i Wojciechem Karolakiem - instrumenty klawiszowe) muzyka saksofonisty nabierze większego wigoru. Album "Time Killers" został on uznany przez krytykę za najciekawszą polską płytę jazzową lat 80. Zachęcony sukcesem zorganizował (1985) kolejny kwartet (Biskupski, Cudzich, Jagodziński), który z założenia miał przejąć sukcesję po The Quartet. Po raz kolejny Szukalski (w 1986 roku) przymierzył się do kolejnego sukcesu: tym razem wraz z pianistą Januszem Szprotem utworzył duet Blues Duo SZ-SZ. I choć dokonali wielu ciekawych nagrań i wystąpili na licznych koncertach to formacja ta okazała się efemerydą na polskim rynku jazzowym. Do koncepcji duetu Szukalski powrócił raz jeszcze: od 1990 gra wspólnie z pianistą Arturem Dutkiewiczem. Jednak najpewniej saksofonista czuje się w standardowym kwartecie (najciekawszym okazał się ten, w którym grał wspólnie z Andrzejem Cudzichem).
Wybrana dyskografia:
Koncert podwójny na 5 solistów i orkiestrę (1972; z Janem Ptaszynem Wróblewskim),
Winobranie (1973 ; ze Zbigniewem Namysłowskim),
Sprzedawcy glonów (1973; ze Studiem Jazzowym PR),
Easy (1974; z Wojciechem Karolakiem),
Kuyaviak Goes Funky (1975; ze Z.Namysłowskim ),
Balladyna (1975; z Tomaszem Stańko),
SPPT Chałturnik i Andrzej Rosiewicz (1975; z J.P.Wróblewskim),
SPPT Chałturnik: Kto tak pięknie gra (?),
The Quartet (1978),
Jasmine Lady (1978; ze Z. Namysłowskim),
Almost Green (z T.Stańko),
Satu (z Edwardem Vesalą),
T.Stańko/E.Vesala Quartet: Live At Remont ,
Rodina (z E. Vesalą),
The Quartet: Loaded (1979),
Tina Blues,
Tina Kamila,
Time Killers (1984),
Ambitus Extended (z Józefem Skrzekiem),
Blues Duo SZ-SZ (1989; z Januszem Szprotem),
Body and Soul,
Stańko/Warren/Vesala/Szukalski: Twet,
Matko, która nas znasz (ze Stanisławem Sojką),
J.Wallgren-B.Ernryd Quartet: Love Chant,
Interjazz 5: M.Svoboda& The Polish-Czech Big Band,
Jazz Chorał & Tomasz Szukalski,
J.Skrzek-T.Szukalski: Kolędy,
Drums Dream (z Czesławem Bartkowskim),
3000 points (z Krzysztofem Sadowskim),
Swing Party (z K.Sadowskim),
Sound of Marianna Wróblewska,
Big Band Stodoła: Let’s Swing Again,
Escape (1999; z Piotrem Wojtasikiem)
Tomasz Szukalski - Jarek Śmietana Quartet (2000),
Grechuta (2001, z Wojciechem Majewskim)
Opracowanie: Dionizy Piątkowski, "Encyklopedia Muzyki Popularnej - JAZZ", Copyright by Oficyna Wydawnicza Atena 2000
Ukończył PWSM w Krakowie[2]. Reprezentuje nurt free jazzu. W 1962 grał z Adamem Makowiczem i jego "Jazz Darings" (wraz z nimi grali Jacek Ostaszewski i Wiktor Perelemutter[2]), a w 1963 w zespole Krzysztofa Komedy. W 1968 stworzył swój słynny kwintet[3], w którym występowali również skrzypek Zbigniew Seifert, saksofonista Janusz Muniak, basista Bronisław Suchanek i perkusistaJanusz Stefański[2].
W 2006 roku Tomasz Stańko wziął gościnnie udział w nagraniu płyty 21 zespołu Voo Voo udzielając się w utworach Zbiera mi się i Papierosy i gin. Ponadto w kwietniu 2006 na specjalnym koncercie w spichlerzu w Janowcu wystąpił w jednorazowym duecie w towarzystwie Wojciecha Waglewskiego. Trzykrotnie komponował muzykę do filmów animowanych Mariusza Wilczyńskiego ("Szop, Szop, Szop, Szopę..." 1999, "From the Green Hill" 1999 oraz "Niestety." 2004), a obecnie tworzy muzykę do nowo powstającej pełnometrażowej animacji Wilczyńskiego "Mistrz i Małgorzata". Jest też autorem muzyki do filmów i spektakli teatralnych.
W lutym 2010 roku muzyk otrzymał nagrodę polskiego przemysłu fonograficznego Fryderyka w kategoriach: jazzowy muzyk roku i jazzowy album roku[5].