Baśnie są najczęstszymi utworami, po które sięgają małe dzieci. Pozwalają im rozwijać i wzbogacać wyobraźnię. To na ich przykładzie uczą się odróżniać dobro od zła. Od wieków występują w nich magiczne stworzenia takie jak: trolle, gobliny, smoki, elfy, krasnoludy i krasnoludki. Jednak między tymi dwoma ostatnimi istnieją charakterystyczne różnice. Krasnoludki przypominają swoim wyglądem małych ludzi. Pojawiają się w literaturze polskiej i zagranicznej. Przedstawiane są jako niewielkie, drobne, ruchliwe skrzaciki w zaostorznych czerwonych czapeczkach. Po raz pierwszy zgrubienia od nazwy krasnoludek użyto w tłumaczeniu „Hobbita” J. R. R. Tolkiena autorstwa Marii Skibniewskiej. Postacie z długą brodą, która dodawała im dostojności zostały nazwane przez tłumaczkę krasnoludami. Nosiły one płaszcze, kaptury, srebrne pasy oraz miecze, symbol waleczności. Były mężne, śmiałe, chciwe i zachłanne. Marzyły o zdobyciu skarbu. Były rasą istot niższych od człowieka, ale nie tak małych jak krasnoludki. Krasnoludki natomiast są pracowitymi stworzonkami, przyjaznymi ludziom. Przykładem może być baśń braci Grimm „Tańczące krasnoludki”, gdzie codziennie pomagały one szewcowi z szyciem i naprawą butów. Dzięki nim mężczyzna nie zbankrutował i dalej mógł prowadzić swój zakład. Wszystko robiły bezinteresownie i dokładnie. Kolejnym przykładem może być baśń o „Królewnie Śnieżce i siedmiu krasnoludkach”. Dziewczyna o imieniu Śnieżka musiała uciekać przed złą macochą, która chciała ją zabić. Udało jej się schronić w chatce siedmiu krasnoludków. Mimo to, ciągle groziło jej niebezpieczeństwo. Omal trzy razy nie straciła życia, ale zawsze na czas pojawiali się jej towarzysze i ratowali ją z opresji. Gatunkiem istot pojawiających się często w mitologiach, np. nordyckiej są krasnoludy. Można je również spotkać w filmach oraz grach fantasy. Krasnoludy spotykane w literaturze są zazwyczaj płci męskiej - o kobietach-krasnoludach rzadko się wspomina. W większości książek fantasy krasnoludy są rasą bardzo tajemniczą. Bronią swoich sekretów, czasem utajniając nawet swoją mowę tak, by była niezrozumiała dla innych. Są też bardzo honorowe i odważne. Równie często kojarzone są jednak ze stereotypem barbarzyńskiego wojownika. Zależnie od świata i autora krasnoludy przedstawiane są w nieco odmienny sposób. U J.R.R. Tolkiena są one jedną z ras zamieszkujących Śródziemie. W przeciwieństwie do innych ras, którym życie dał Eru, krasnoludy zostały stworzone przez jednego z Valarów - Aulego. Powstały ze skał i minerałów z wnętrza Ziemi i posiadają ich charakterystyczne cechy - są twarde i silne. Uważam, że między krasnoludkami a krasnoludami istnieją swoiste różnice. Nie powinno się mylić tych dwóch odrębnych ras. Skutkiem tego może być złe zrozumienie książki lub pełnionej funkcji w nich przez owe stworzenia.
Baśnie są najczęstszymi utworami, po które sięgają małe dzieci. Pozwalają im rozwijać i wzbogacać wyobraźnię. To na ich przykładzie uczą się odróżniać dobro od zła. Od wieków występują w nich magiczne stworzenia takie jak: trolle, gobliny, smoki, elfy, krasnoludy i krasnoludki. Jednak między tymi dwoma ostatnimi istnieją charakterystyczne różnice.
Krasnoludki przypominają swoim wyglądem małych ludzi. Pojawiają się w literaturze polskiej i zagranicznej. Przedstawiane są jako niewielkie, drobne, ruchliwe skrzaciki w zaostorznych czerwonych czapeczkach.
Po raz pierwszy zgrubienia od nazwy krasnoludek użyto w tłumaczeniu „Hobbita” J. R. R. Tolkiena autorstwa Marii Skibniewskiej. Postacie z długą brodą, która dodawała im dostojności zostały nazwane przez tłumaczkę krasnoludami. Nosiły one płaszcze, kaptury, srebrne pasy oraz miecze, symbol waleczności. Były mężne, śmiałe, chciwe i zachłanne. Marzyły o zdobyciu skarbu. Były rasą istot niższych od człowieka, ale nie tak małych jak krasnoludki.
Krasnoludki natomiast są pracowitymi stworzonkami, przyjaznymi ludziom. Przykładem może być baśń braci Grimm „Tańczące krasnoludki”, gdzie codziennie pomagały one szewcowi z szyciem i naprawą butów. Dzięki nim mężczyzna nie zbankrutował i dalej mógł prowadzić swój zakład. Wszystko robiły bezinteresownie i dokładnie.
Kolejnym przykładem może być baśń o „Królewnie Śnieżce i siedmiu krasnoludkach”. Dziewczyna o imieniu Śnieżka musiała uciekać przed złą macochą, która chciała ją zabić. Udało jej się schronić w chatce siedmiu krasnoludków. Mimo to, ciągle groziło jej niebezpieczeństwo. Omal trzy razy nie straciła życia, ale zawsze na czas pojawiali się jej towarzysze i ratowali ją
z opresji.
Gatunkiem istot pojawiających się często w mitologiach, np. nordyckiej są krasnoludy. Można je również spotkać w filmach oraz grach fantasy. Krasnoludy spotykane w literaturze są zazwyczaj płci męskiej - o kobietach-krasnoludach rzadko się wspomina. W większości książek fantasy krasnoludy są rasą bardzo tajemniczą. Bronią swoich sekretów, czasem utajniając nawet swoją mowę tak, by była niezrozumiała dla innych. Są też bardzo honorowe i odważne. Równie często kojarzone są jednak ze stereotypem barbarzyńskiego wojownika.
Zależnie od świata i autora krasnoludy przedstawiane są w nieco odmienny sposób. U J.R.R. Tolkiena są one jedną z ras zamieszkujących Śródziemie. W przeciwieństwie do innych ras, którym życie dał Eru, krasnoludy zostały stworzone przez jednego z Valarów - Aulego. Powstały ze skał i minerałów z wnętrza Ziemi i posiadają ich charakterystyczne cechy - są twarde i silne.
Uważam, że między krasnoludkami a krasnoludami istnieją swoiste różnice. Nie powinno się mylić tych dwóch odrębnych ras. Skutkiem tego może być złe zrozumienie książki lub pełnionej funkcji w nich przez owe stworzenia.
POZDRO :*
Licze na naj =)