Krainy, których nazwy są zakończone na -nia lub -onia
oraz informacja na temat wybranej krainy i krótka notatka na jej temat !
bardzoo ważne . rozwiązanie potrzebne na jutro ! :D
oraz informacja na temat wybranej krainy i krótka notatka na jej temat !
bardzoo ważne . rozwiązanie potrzebne na jutro ! :D
More Questions From This User See All
Południowa Albania (czyli Epir Północny) od starożytności jest zamieszkiwana przez ludność grecką. Gdy 17 grudnia 1913 roku mocarstwa europejskie w protokole z Florencji ustaliły granice Albanii i przyznały jej Północny Epir ludność grecka wszczęła rewoltę i przejęła kontrolę nad spornym obszarem, ustanawiając rząd kierowany przez Georgiosa Christakosa Zografosa. 17 maja 1914 roku w wynegocjowanym przez mocarstwa protokole z Korfu Albania i Grecja uznały, iż Epir Północny powinien uzyskać autonomię, pozostając pod suwerennością albańską. Po wybuchu I wojny światowej w sierpniu 1914 roku do Epiru Północnego wkroczyła armia grecka, jednak w 1917 roku musiała go opuścić w związku z przybyciem wojsk włoskich. W listopadzie 1921 roku Konferencja Ambasadorów potwierdziła granicę albańsko-grecką ustaloną w 1913 roku. Pochłonięta wojną z Turcją (1919-22) i kryzysem wewnętrznym Grecja nie była w stanie przeciwstawić się tej decyzji i zaakceptowała ją w podpisanej 27 stycznia 1925 roku we Florencji umowie granicznej z Albanią.
W kwietniu 1939 roku wojska włoskie zajęły Albanię, która w październiku 1940 roku stała się odskocznią do inwazji na Grecję. Armia grecka niespodziewanie zdołała odeprzeć Włochów i zajęła większość Epiru Północnego. Jednak w kwietniu 1941 roku cała Grecja padła ofiarą inwazji niemieckiej. Podczas greckiej wojny domowej (1944-49) Albania służyła za bazę dla partyzantów komunistycznych. W maju 1971 roku Albania i Grecja wznowiły stosunki dyplomatyczne, ale dopiero po śmierci dyktatora Albanii Enwera Hodży w 1985 roku nastąpiła faktyczna poprawa stosunków dwustronnych. W sierpniu 1987 roku rząd grecki oficjalnie zniósł utrzymujący się od inwazji włoskiej stan wojny z Albanią. W listopadzie 1987 roku oba państwa podpisały szereg porozumień o współpracy w wielu dziedzinach.
Na początku lat 90-tych doszło do nowych napięć w stosunkach dwustronnych z powodu napływu dużej ilości imigrantów zarobkowych z Albanii do Grecji oraz w związku z zarzutami Aten o złe traktowanie mniejszości greckiej w Epirze Północnym. Domagano się m.in. zezwolenia na szkolnictwo w języku greckim i zwrotu własności kościoła prawosławnego. Duże rozbieżności pojawiały się w ocenie liczebności Greków w Epirze Północnym: według Tirany było ich 60 tysięcy, a Aten – 400 tysięcy. W lutym 1992 roku parlament Albanii wykluczył Omonię, partię mniejszości greckiej, z udziału w marcowych wyborach parlamentarnych; jej kandydatów dopuszczono do wyborów pod inną nazwą partyjną pod presją Grecji i Unii Europejskiej. W czerwcu 1993 roku Grecja wyrzuciła ze swojego terytorium ponad 20 tysięcy nielegalnych imigrantów albańskich po tym jak z Albanii wydalono prawosławnego księdza oskarżonego o podsycanie separatyzmu w Epirze Północnym. W kwietniu 1994 roku organizacja nazywająca się Front Wyzwolenia Epiru Północnego (MAVI) zaatakowała albański posterunek graniczny, zabijając 2 żołnierzy. We wrześniu 1994 roku władze albańskie skazały 5 członków organizacji mniejszości greckiej Omonia na 6-8 lat więzienia za rzekome szpiegostwo na rzecz Grecji. W reakcji Grecja wydaliła 70 tysięcy nielegalnych imigrantów albańskich i zablokowała pożyczki UE dla Albanii. W lutym 1995 roku albański sąd najwyższy postanowił warunkowo zwolnić działaczy Omonii, co pozwoliło na poprawę stosunków albańsko-greckich. W marcu tego roku do Tirany przybył minister spraw zagranicznych Grecji Karolos Papoulias, wznawiając oficjalne kontakty między oboma państwami. 21 marca 1996 roku Kostis Stephanopoulos złożył wizytę w Albanii jako pierwszy w historii prezydent Grecji. Podpisano wówczas przełomowy układ przyjaźni, współpracy, dobrego sąsiedztwa i bezpieczeństwa.
Aktualnie stosunki albańsko-greckie układają się dość dobrze. Podczas sprawowania przewodnictwa w UE przez Grecję w pierwszej połowie 2003 roku doszło do otworzenia negocjacji przez Albanię porozumienia o stowarzyszeniu i stabilizacji z UE, które ostatecznie podpisano 12 czerwca 2006 roku. Grecja popiera też przyjęcie Albanii do NATO i udziela pomocy w restrukturyzacji albańskich sił zbrojnych. Grecja jest obecnie drugim partnerem handlowym Albanii. Według danych greckich w 2004 roku 21% importu albańskiego przypadało na produkty z Grecji, a 12% albańskiego eksportu trafiało do Grecji
Spór między Macedonią a Grecją o nazwę pierwszego z tych państw uwidocznił się od razu po ogłoszeniu niepodległości przez Macedonię we wrześniu 1991 roku. Greckie władze sprzeciwiały się stosowaniu nazwy Macedonia, takiej samej jak używanej w odniesieniu do północnej Grecji i uważanej za termin wyłącznie grecki; ponadto macedońska konstytucja z 17 listopada 1991 roku zawierała sformułowania mogące być w Grecji odbierane jako zdradzające roszczenia terytorialne, zwłaszcza artykuł 49. mówiący o „troszczeniu się o status i prawa osób należących do narodu macedońskiego w państwach sąsiednich.” W związku z tym Ateny blokowały międzynarodowe uznanie nowego państwa. Dopiero 8 kwietnia 1993 roku Macedonia została przyjęta do ONZ jako 181. państwo pod nazwą „Była Jugosłowiańska Republika Macedonii” (FYROM). W lutym 1994 roku Grecja wprowadziła embargo handlowe wobec Macedonii.
13 września 1995 roku w Nowym Jorku podpisano bilateralne porozumienie, w którym postanowiono o nawiązaniu stosunków dyplomatycznych, wzajemnie gwarantowano sobie poszanowanie suwerenności i integralności terytorialnej, a Grecja zobowiązała się do nieblokowania aplikacji członkowskich Macedonii w organizacjach międzynarodowych składanych pod nazwą FYROM. Wkrótce potem Grecja zniosła embargo handlowe wobec Macedonii, która zaś wykreśliła budzące kontrowersje artykuły konstytucji.
Grecja podtrzymuje jednak politykę zdecydowanego sprzeciwu wobec prób używania na arenie międzynarodowej nazwy „Macedonia”, co faktycznie uniemożliwia jak dotąd rozwiązanie sporu macedońsko-greckiego. Gdy w listopadzie 2004 roku USA, a we wrześniu 2007 roku Kanada uznały Macedonię pod nazwą „Republika Macedonii” greckie władze natychmiast stanowczo protestowały. W kwietniu 2008 roku na szczycie NATO w Bukareszcie z powodu sprzeciwu Aten nie doszło do wystosowania zaproszenia dla Macedonii do przystąpienia do sojuszu, mimo że ta już od 1999 roku realizowała Plan Działania na rzecz Członkostwa (MAP). 17 listopada 2008 roku Macedonia złożyła w Międzynarodowym Trybunale Sprawiedliwości skargę na Grecję, zarzucając jej blokowanie członkostwa w NATO z pogwałceniem porozumienia z 13 września 1995 roku.
Hiszpania
Dania
Albania
I to ta krótka notatka:
O Hiszpanii:
największe z trzech państw położonych na Półwyspie Iberyjskim. Na zachodzie Hiszpania graniczy z Portugalią, na południu z należącym do Wielkiej Brytanii Gibraltarem, oraz przez Ceutę i Melillę z Marokiem. Na północy, przez Pireneje, kraj graniczy z Francją i Andorą. W skład Hiszpanii wchodzą także Baleary na Morzu Śródziemnym, Wyspy Kanaryjskie na Oceanie Atlantyckim oraz tzw. terytoria suwerenne (hiszp.: plazas de soberanía), w skład których wchodzą dwie hiszpańskie posiadłości w Afryce Północnej, Ceuta i Melilla, oraz liczne niezamieszkane wyspy po śródziemnomorskiej stronie Cieśniny Gibraltarskiej, takie jak enklawy będące częściami prowincji Kadyks i Malaga: Chafaryny, Alborán czy Perejil. Do Hiszpanii, a dokładniej do Katalonii, należy także otoczone przez terytorium francuskie miasteczko Llívia. Najdalej wysuniętym na północ punktem kraju jest przylądek Estaca de Bares w Galicii, na południe – Punta Saltos na kanaryjskiej wyspie Hierro, na wschodzie – Punta Esperó na Minorce.