MEZOPOTAMIA Najstarsze cywilizacje rozwinęły się na Bliskim Wschodzie, na terenach obejmujących Mezopotamię i Egipt. Rozwinęły się one w dorzeczach dużych rzek, i rzekomo tym zawdzięczały swoje istnienie. Mezopotamia położona była w dorzeczu Eufratu i Tygrysu. Wylewy tych rzek przynoszące żyzny muł przyczyniły się do tego, że powstające na tym obszarze państwa-miasta miały charakter rolniczy. Niekorzystnym elementem położenia Mezopotamii było to, że nie miała ona zabezpieczenia zarówno od strony pustyń Arabii i Syrii, gór Iranu i Armenii jak i od strony Azji Mniejszej. Ten fakt wpływał ujemnie na trwałość powstających tam organizmów państwowych. Pierwsze zorganizowane formy społeczeństwa istniały w dolnym biegu Eufratu już w VI tysiącleciu przed naszą erą.
WARUNKI FIZYCZNO- GEOGRZFICZNE Mezopotamia, dosłownie międzyrzecze lub kraina między rzekami ponieważ leżała między Eufratem a Tygrysem. Mezopotamia jest także nazywana Żyznym półksiężycem. Mezopotamia dzieli się na dwie części: Babilonie i Asyrie, z kolei Sumer i Akad to odpowiednio południowa i północna część Babilonii. Klimat Mezopotamii Górnej jest podzwrotnikowy, typu śródziemnomorskiego z zimowymi opadami (ok. 500-700 mm), upalnym latem i łagodną zimą, Mezopotamia Dolna wchodzi w strefę klimatu zwrotnikowego z upalnym latem, ciepłą zimą i bardzo małą roczną sumą opadów (ok. 300 mm). Roślinność ma charakter stepowy i półpustynny, jedynie w sąsiedztwie rzek rosną karłowate wierzby, topole.
HISTORIA Pierwszą rozwiniętą kulturę Mezopotamii utworzyli Sumerowie pod koniec IV tysiąclecia p.n.e. (miasta Ur, Uruk, Kisz, Lagasz). Od początku III tysiąclecia p.n.e. powstało państwo Akad, które w XXIV w. p.n.e. objęło rządami całą Mezopotamię. Na początku II tysiąclecia p.n.e. przybyły tu plemiona amoryckie i wraz z ludnością tubylczą utworzyły państwa Asyrię i Babilonię, które rywalizowały ze sobą, aż w VII-VI w. p.n.e. padły łupem Persji. Po podboju przez Aleksandra Wielkiego (IV w. p.n.e.) Mezopotamia dostała się w orbitę wpływów greckich. Powstały tu państwa hellenistyczne (monarchia Seleucydów). Od początku II w. p.n.e. następuje rozkwit państwa Partów. O Mezopotamię walczył z nimi (a potem z Persami Sasanidzkimi) Rzym. W VII w. n.e. Mezopotamia zostaje pobita przez Arabów i dostaje się pod wpływ islamu. Do Bagdadu przeniesiono stolicę kalifatu (w 762). W 1055 Mezopotamię opanowali Turcy seldżuccy, a w XVI w. stała się częścią państwa Turków osmańskich. Po I wojnie światowej Mezopotamię podzielono między Syrię, Irak, Iran i Turcję. Region uprawy zbóż, bawełny, palmy daktylowej, drzew owocowych. Rozwinięta hodowla owiec, bydła, kóz. Wydobycie ropy naftowej, rudy ołowiu, cynku, soli kamiennej.
MEZOPOTAMIA
Najstarsze cywilizacje rozwinęły się na Bliskim Wschodzie, na terenach obejmujących Mezopotamię i Egipt. Rozwinęły się one w dorzeczach dużych rzek, i rzekomo tym zawdzięczały swoje istnienie. Mezopotamia położona była w dorzeczu Eufratu i Tygrysu. Wylewy tych rzek przynoszące żyzny muł przyczyniły się do tego, że powstające na tym obszarze państwa-miasta miały charakter rolniczy. Niekorzystnym elementem położenia Mezopotamii było to, że nie miała ona zabezpieczenia zarówno od strony pustyń Arabii i Syrii, gór Iranu i Armenii jak i od strony Azji Mniejszej. Ten fakt wpływał ujemnie na trwałość powstających tam organizmów państwowych. Pierwsze zorganizowane formy społeczeństwa istniały w dolnym biegu Eufratu już w VI tysiącleciu przed naszą erą.
WARUNKI FIZYCZNO- GEOGRZFICZNE
Mezopotamia, dosłownie międzyrzecze lub kraina między rzekami ponieważ leżała między Eufratem a Tygrysem. Mezopotamia jest także nazywana Żyznym półksiężycem. Mezopotamia dzieli się na dwie części: Babilonie i Asyrie, z kolei Sumer i Akad to odpowiednio południowa i północna część Babilonii. Klimat Mezopotamii Górnej jest podzwrotnikowy, typu śródziemnomorskiego z zimowymi opadami (ok. 500-700 mm), upalnym latem i łagodną zimą, Mezopotamia Dolna wchodzi w strefę klimatu zwrotnikowego z upalnym latem, ciepłą zimą i bardzo małą roczną sumą opadów (ok. 300 mm). Roślinność ma charakter stepowy i półpustynny, jedynie w sąsiedztwie rzek rosną karłowate wierzby, topole.
HISTORIA
Pierwszą rozwiniętą kulturę Mezopotamii utworzyli Sumerowie pod koniec IV tysiąclecia p.n.e. (miasta Ur, Uruk, Kisz, Lagasz). Od początku III tysiąclecia p.n.e. powstało państwo Akad, które w XXIV w. p.n.e. objęło rządami całą Mezopotamię.
Na początku II tysiąclecia p.n.e. przybyły tu plemiona amoryckie i wraz z ludnością tubylczą utworzyły państwa Asyrię i Babilonię, które rywalizowały ze sobą, aż w VII-VI w. p.n.e. padły łupem Persji.
Po podboju przez Aleksandra Wielkiego (IV w. p.n.e.) Mezopotamia dostała się w orbitę wpływów greckich. Powstały tu państwa hellenistyczne (monarchia Seleucydów).
Od początku II w. p.n.e. następuje rozkwit państwa Partów. O Mezopotamię walczył z nimi (a potem z Persami Sasanidzkimi) Rzym.
W VII w. n.e. Mezopotamia zostaje pobita przez Arabów i dostaje się pod wpływ islamu. Do Bagdadu przeniesiono stolicę kalifatu (w 762).
W 1055 Mezopotamię opanowali Turcy seldżuccy, a w XVI w. stała się częścią państwa Turków osmańskich.
Po I wojnie światowej Mezopotamię podzielono między Syrię, Irak, Iran i Turcję.
Region uprawy zbóż, bawełny, palmy daktylowej, drzew owocowych. Rozwinięta hodowla owiec, bydła, kóz. Wydobycie ropy naftowej, rudy ołowiu, cynku, soli kamiennej.