Grecja (Cyklady) ok. 1628 p.n.e. Gwałtowny wybuch wulkanu rozerwał wyspę, na miejscu krateru powstała kaldera o średnicy 8 km, wypełniona wodami morza, popioły zasypały pobliskie wyspy aż po Kretę, fala tsunami wywołana trzęsieniem ziemi spustoszyła wybrzeża Morza Egejskiego Mieszkańcy Thiry prawdopodobnie zdążyli się ewakuować; szkody w całym rejonie Morza Egejskiego, przyczynienie się do podupadnięcia cywilizacji minojskiej (zniszczenie Thiry, a także m.in. Knossos na Krecie) Wezuwiusz
Włochy 24 VIII 79 Zapowiedź erupcji: chmura gazów kształtu drzewa pinii, intensywny deszcz popiołów, wyziewy siarkowodoru i trzęsienie ziemi w okolicy; brak wylewu lawy; potoki błota wulkanicznego spłynęły ku Herkulanum, a materiały piroklastyczne zasypały Pompeję warstwą ok. 7 m grubości; przypuszczalnie erupcja rozerwała szczyt wulkanu, obniżając jego wysokość. Herkulanum zalane kilkunastometrową warstwą błota wulkanicznego (popiół i woda), twardniejącego w skałę; Pompeja i Stabie zasypane popiołem; zginęło 1500–2000 ludzi; prace archeologiczne pozwoliły odtworzyć ówczesne warunki życia; pierwsza dokładna relacja o wybuchu wulkanu (Pliniusz Młodszy) Laki
Islandia 8 VI 1783 Z sąsiadującej z wulkanem szczeliny o długości 24 km wypłynęły olbrzymie masy lawy, wzdłuż szczeliny utworzyło się ok. 100 nowych stożków (do 150 m wysokości); jeden z potoków lawy osiągnął długość 45 km; wystąpiło trzęsienie ziemi i opady popiołów; w czerwcu i w lipcu nastąpił wzrost aktywności, wylewało się do 8000 m3/s lawy; nagłe stopienie śniegu i lodu oraz tamowanie przez lawę dolin rzecznych wywołało powodzie; erupcja trwała z przerwami 2 lata, popioły pokryły całą Islandię i dotarły do Szkocji, a pyły — aż do Holandii, do atmosfery trafiło 90 mln ton kwasu siarkowego. klęska narodowa Islandii — w czasie erupcji oraz z wycieńczenia, chorób i głodu zginęło blisko 24% Islandczyków, padło 79% owiec, 76% koni i 50% bydła na wyspie; lawa pokryła 565 km2 warstwą średniej grubości 20 m; straty w rolnictwie Szkocji (uszkodzenia roślin, brak paszy, głód wśród ludności); wyjątkowo surowa zima 1783/84 i chłodne, mgliste i burzowe lato 1784 na Wyspach Brytyjskich (średnia roczna temperatura obniżona o ok. 1oC)
Skutki erupcji, uwagiSantoryn (Thira)
Grecja (Cyklady) ok. 1628
p.n.e. Gwałtowny wybuch wulkanu rozerwał wyspę, na miejscu krateru powstała kaldera o średnicy 8 km, wypełniona wodami morza, popioły zasypały pobliskie wyspy aż po Kretę, fala tsunami wywołana trzęsieniem ziemi spustoszyła wybrzeża Morza Egejskiego Mieszkańcy Thiry prawdopodobnie zdążyli się ewakuować; szkody w całym rejonie Morza Egejskiego, przyczynienie się do podupadnięcia cywilizacji minojskiej (zniszczenie Thiry, a także m.in. Knossos na Krecie) Wezuwiusz
Włochy 24 VIII
79 Zapowiedź erupcji: chmura gazów kształtu drzewa pinii, intensywny deszcz popiołów, wyziewy siarkowodoru i trzęsienie ziemi w okolicy; brak wylewu lawy; potoki błota wulkanicznego spłynęły ku Herkulanum, a materiały piroklastyczne zasypały Pompeję warstwą ok. 7 m grubości; przypuszczalnie erupcja rozerwała szczyt wulkanu, obniżając jego wysokość. Herkulanum zalane kilkunastometrową warstwą błota wulkanicznego (popiół i woda), twardniejącego w skałę; Pompeja i Stabie zasypane popiołem; zginęło 1500–2000 ludzi; prace archeologiczne pozwoliły odtworzyć ówczesne warunki życia; pierwsza dokładna relacja o wybuchu wulkanu (Pliniusz Młodszy) Laki
Islandia 8 VI
1783 Z sąsiadującej z wulkanem szczeliny o długości 24 km wypłynęły olbrzymie masy lawy, wzdłuż szczeliny utworzyło się ok. 100 nowych stożków (do 150 m wysokości); jeden z potoków lawy osiągnął długość 45 km; wystąpiło trzęsienie ziemi i opady popiołów; w czerwcu i w lipcu nastąpił wzrost aktywności, wylewało się do 8000 m3/s lawy; nagłe stopienie śniegu i lodu oraz tamowanie przez lawę dolin rzecznych wywołało powodzie; erupcja trwała z przerwami 2 lata, popioły pokryły całą Islandię i dotarły do Szkocji, a pyły — aż do Holandii, do atmosfery trafiło 90 mln ton kwasu siarkowego. klęska narodowa Islandii — w czasie erupcji oraz z wycieńczenia, chorób i głodu zginęło blisko 24% Islandczyków, padło 79% owiec, 76% koni i 50% bydła na wyspie; lawa pokryła 565 km2 warstwą średniej grubości 20 m; straty w rolnictwie Szkocji (uszkodzenia roślin, brak paszy, głód wśród ludności); wyjątkowo surowa zima 1783/84 i chłodne, mgliste i burzowe lato 1784 na Wyspach Brytyjskich (średnia roczna temperatura obniżona o ok. 1oC)