Korzystając z dostępnych źródeł(książek, czasopism, internetu), sporządź notatkę inforącą o ostanich osiągnięciach człowieka w podboju kosmosu.
PLISSSSSSSSS!!!!!!POMOŻECIE
" Life is not a problem to be solved but a reality to be experienced! "
© Copyright 2013 - 2024 KUDO.TIPS - All rights reserved.
Statki kosmiczne radzieckie:
Zaczynając od „Sputnika II”, (na którego pokładzie znajdował m.in. pies Łajka) radzieccy uczeni systematycznie doskonalili konstrukcję i aparaturę kolejnych statków kosmicznych, doprowadzając do zbudowania układów, które umożliwiły bezpieczne loty załóg jedno- i wieloosobowych, loty grupowe kilku statków, łączenie ich na orbitach itd.. Pierwszy start statku „WOSTOK” miał miejsce dn. 12.04.1961r. z pierwszym kosmonautą świata, J. Gagarinem, a szósty i ostatni- dn. 16.06. 1963r. z W. Tiereszkową. Wykonywano w nich loty kilkudniowe, ale konstrukcja i wyposażenie statku pozwalały na loty dłuższe, do 10 dni. Łącznie wysłano dwa statki „WOSCHOD”, w dniach 12-13.10.1964r. i 18-19.03.1965r.. Podczas lotu „WOSCHODA 2” A. Leonow wyszedł na zewnątrz i przez 12 min. Przebywał w otwartej przestrzeni kosmicznej, oddalając się od statku na odległość 5 m; ze statkiem był on połączony linką. Celem tych lotów było sprawdzenie działania statków wieloosobowych i współpracy załogi złożonej ze specjalistów różnych dziedzin nauki i techniki. Pierwszy próbny lot statku „SOJUZ” odbył się dn. 23.04.1964r. z kosmonautą W. Komarowem. Po wykonaniu programu lotu, w czasie powrotu po wyhamowaniu w atmosferze prędkości kosmicznej, na wysokości 7km wystąpiła usterka w układzie spadochronowym, w wyniku, której statek opadł z nadmierną prędkością, co spowodowało śmierć kosmonauty. Podczas następnych lat na orbity wysłano ponad 40 statków tej serii. W lotach samodzielnych i grupowych wykonywano 05.1975 wiele różnorodnych pomiarów i badań, a od 1971r. służą one do wymiany załóg w stacjach kosmicznych. Od 1980r. zaczęto też używać ulepszonej wersji- statku „SOJUZ T”.
Statki kosmiczne amerykańskie:
Pierwsze z nich budowano w ramach planów Mercury do lotów wokółziemskich z jednoosobową załogą. Następnie zbudowano statki kosmiczne dwuosobowe do podróży wokół Ziemi ze spotkaniami na orbicie w ramach planu Gemini. Statki trzyosobowe zbudowano do wyprawy na Księżyc, z lądowaniem na jego powierzchni w ramach planu Apollo. Powrót statku „MERCURY” odbywał się na obszarach wodnych, w związku, z czym statek miał dobrą stateczność na wodzie, a kosmonauta po wodowaniu mógł wyjść na zewnątrz nad lustrem wody, nie powodując zatonięcia samego statku. Mimo, że konstrukcje statków kosmicznych opracowuje się z wielką troską o ich niezawodność, niektóre uchybienia dawały o sobie znać dopiero podczas lotu. Po realizacji programu Mercury zbudowano dwuosobowe statki kosmiczne, które wysyłano w Kosmos w ramach planu Gemini (Bliźnięta), stanowiącego kontynuację planu Mercury. Celem tych lotów było opanowanie techniki spotkań na orbicie, długotrwałe loty treningowe (do dwóch tygodni oraz badania elementów statku kosmicznego „APOLLO”, który w dalszej przyszłości miał być użyty do lądowania na Księżycu. Pierwszy lot statku „GEMINI” odbył się 23.03.1965r., a dziesiąty z kolei (i ostatni)- w dn. 11-15.11.1966r.. Podczas lotu „GEMINI 1” po raz pierwszy dokonano zmiany orbity (wysokości i nachylenia) statku załogowego. Statek kosmiczny „APOLLO” do lotów na Księżyc składał się z trzech członów. W członie głównym przeznaczonym dla trzech kosmonautów, umieszczone są urządzenia konieczne do lotów statku kosmicznego i zapewnienia ludziom warunków egzystencji, a także silniki korekcyjne prędkości, kierunku lotu podczas lotu powrotnego z Księżyca oraz paliwo do tych silników. W drugim członie znajdują się urządzenia i wyposażenie, konieczne do wykonywania zadań naukowych na powierzchni Księżyca, oraz zespół napędowy do startu z Księżyca na orbitę wokółksiężycową. Kabina ta umieszczona jest na urządzeniu do lądowania z teleskopowymi nogami, które służy też jako stanowisko startowe. Trzeci człon- to przedział napędowy, zawierający urządzenia sterownicze i główny silnik, wprowadzający statek z orbity wokółksiężycowej na ziemska oraz dokonujący korekt toru na trasie Ziemia- Księżyc- Ziemia.