Korona książęca warszwaska jest dziedziczną w osobie Króla Saskiego,jego potomków,dziedziców i następców w porządku następstwa ustanowionego w domu Saskim.
1.Na podstawie Artykułu wskaż różnice między ustrojem przedrozbioreowej Rzeczypospolitej a ustrojem Księstwa Warszwskiego
" Life is not a problem to be solved but a reality to be experienced! "
© Copyright 2013 - 2024 KUDO.TIPS - All rights reserved.
Sukcesja tronu w Polsce – kwestia sukcesji polskiego tronu, która powstała w 1918 r. wraz z likwidacją w Polsce ustroju monarchistycznego i wprowadzeniem ustroju republikańskiego. Sukcesja tronu nie jest w Polsce przedmiotem debaty publicznej ani politycznej, ale jest przedmiotem zainJakkolwiek państwo pierwszych Piastów było monarchią dziedziczną, to już wtedy dochodziło do przypadków zakwestionowania prawa sukcesji tronu. Po 1138, w czasach rozbicia dzielnicowego w Polsce mocą testamentu Bolesława III Krzywoustego wprowadzono zasadę pryncypatu i senioratu. Odtąd najstarszy przedstawiciel dynastii miał być polskim księciem zwierzchnim, obejmując tron krakowski. Jednak już 1177 zasadę senioratu podważyli możnowładcy małopolscy, powołując na tron krakowski Kazimierza II Sprawiedliwego. W drugiej połowie XIII wieku zakwestionowano nawet zasadę pryncypatu, a w 1295 Przemysł II koronował się na króla Polski, nie posiadając Krakowa. W 1288 z pretensjami do tronu krakowskiego wystąpił król Czech Wacław II, powołując się na prawa sukcesyjne swojej ciotki Gryfiny, żony Leszka Czarnego. Ostatecznie udało mu się pokonać i podporządkować polskich książąt dzielnicowych i koronować na króla Polski w 1300. Jednak roszczenia Przemyślidów wygasły wraz z tą dynastią w 1306. W 1306 wdowę po Wacławie II, córkę Przemysła II Ryksę Elżbietę poślubił książę austriacki Rudolf III Habsburg, który formalnie wystąpił z pretensjami do polskiego tronu, używając w swojej korespondencji dyplomatycznej tytułu króla Polski. Po jego śmierci, w 1307 szlachta czeska wybrała Henryka Karynckiego, który, będąc mężem córki Wacława II Anny Przemyślidki rościł sobie prawa do tronu polskiego. W 1310 został złożony z tronu czeskiego przez cesarza Henryka VII, który oddał go wraz z roszczeniami do korony polskiej swemu synowi Janowi Luksemburskiemu. Ten wzmocnił pretensje do polskiej korony, poślubiając w tym samym roku Elżbietę Przemyślidkę, drugą córkę Wacława II. Po 1320 nowy król Polski Władysław I Łokietek musiał zbrojnie odpierać najazdy wojsk swojego czeskiego konkurenta. Dopiero jednak na mocy zawartego w 1335 układu w Trenczynie i w wyniku postanowień zjazdu w Wyszehradzie Jan Luksemburski zrzekł się pretensji do polskiej korony na rzecz Kazimierza III Wielkiego. Wtedy też zapewniono Andegawenom następstwo tronu polskiego w razie bezpotomnej śmierci Kazimierza III Wielkiego. Ludwik Węgierski, pragnąc zabezpieczyć swoją ciągłość dynastyczną w Koronie Królestwa Polskiego, został zmuszony do wydania przywileju koszyckiego w 1374 dla polskiej szlachty, która zgodziła się na sukcesję jednej z jego córek. Widmo objęcia polskiego tronu przez Marię Andegaweńską wraz z jej mężem Zygmuntem Luksemburskim spowodowało w Wielkopolsce wybuch wojny Grzymalitów z Nałęczami (1382–1385). W tym samym roku z pretensjami do korony polskiej wystąpił Siemowit IV.teresowania monarchistów.