Question

Kordian Akt I scena I. Zinterpretuj monolog Kordiana, zwracając uwagę na jego przeżycia, emocje i ból istnienia

Answer 1

KORDIAN - AKT I, SCENA I - INTERPRETACJA

Na początku aktu pierwszego Kordian poddaje się refleksjom na temat zmarłego kolegi - Ludwika Spitznagela, któy popełnił samobójstwo. To wydarzenie bardzo nim wstrząsnęło. Najpierw potępia taką postawę, jednak po pewnym czasie zrozumiał ten wybór. 

Jest tu mowa o nieszczęśliwej miłości do Laury. Laura chce być matką dla Kordiana - chodzi o uczucie czysto macierzyśnkie. Kobieta bardzo go lubi, troszczy się o niego, ale nie może odwzajemnić uczucia, którym darzy ją Kordian.

Bohater nie ma celu w życiu, nie ma marzeń.
Cytat: "Boże, zdejm z mego serca jaskółczy niepokój, Daj życiu duszę i cel               duszy wyprorokuj..."
Bohater emocjonalnie woła do Boga o jakiś cel w życiu, ponieważ dotychczasowe życie go nudzi, brak w nim zapału. 

Kolejną przyczyną jego "depresji" jest jesienna aura - opadające liście odzwierciedlają stan wewnętrzny Kordiana.

Cytat: "Sto we mnie żądz, sto uczuć, sto uwiędłych liści" - te słowa podkreślają chaos w duszy i towarzyszący mu niepokój. 

Kordian ma objawy głębokiej depresji. Nie widzi sensu w swoim życiu (ból istnienia, choroba wieku, Weltschmerz). Kordiana poznajemy jako piętnastoletniego chłopca, świadomie izolującego się od innych ludzi - można go nazwać "przedwcześnie dojrzałym".