Na początku aktu pierwszego Kordian poddaje się refleksjom na temat zmarłego kolegi - Ludwika Spitznagela, któy popełnił samobójstwo. To wydarzenie bardzo nim wstrząsnęło. Najpierw potępia taką postawę, jednak po pewnym czasie zrozumiał ten wybór.
Jest tu mowa o nieszczęśliwej miłości do Laury. Laura chce być matką dla Kordiana - chodzi o uczucie czysto macierzyśnkie. Kobieta bardzo go lubi, troszczy się o niego, ale nie może odwzajemnić uczucia, którym darzy ją Kordian.
Bohater nie ma celu w życiu, nie ma marzeń. Cytat: "Boże, zdejm z mego serca jaskółczy niepokój, Daj życiu duszę i cel duszy wyprorokuj..." Bohater emocjonalnie woła do Boga o jakiś cel w życiu, ponieważ dotychczasowe życie go nudzi, brak w nim zapału.
Kolejną przyczyną jego "depresji" jest jesienna aura - opadające liście odzwierciedlają stan wewnętrzny Kordiana.
Cytat: "Sto we mnie żądz, sto uczuć, sto uwiędłych liści" - te słowa podkreślają chaos w duszy i towarzyszący mu niepokój.
Kordian ma objawy głębokiej depresji. Nie widzi sensu w swoim życiu (ból istnienia, choroba wieku, Weltschmerz). Kordiana poznajemy jako piętnastoletniego chłopca, świadomie izolującego się od innych ludzi - można go nazwać "przedwcześnie dojrzałym".
Na początku aktu pierwszego Kordian poddaje się refleksjom na temat zmarłego kolegi - Ludwika Spitznagela, któy popełnił samobójstwo. To wydarzenie bardzo nim wstrząsnęło. Najpierw potępia taką postawę, jednak po pewnym czasie zrozumiał ten wybór.
Jest tu mowa o nieszczęśliwej miłości do Laury. Laura chce być matką dla Kordiana - chodzi o uczucie czysto macierzyśnkie. Kobieta bardzo go lubi, troszczy się o niego, ale nie może odwzajemnić uczucia, którym darzy ją Kordian.
Bohater nie ma celu w życiu, nie ma marzeń.
Cytat: "Boże, zdejm z mego serca jaskółczy niepokój, Daj życiu duszę i cel duszy wyprorokuj..."
Bohater emocjonalnie woła do Boga o jakiś cel w życiu, ponieważ dotychczasowe życie go nudzi, brak w nim zapału.
Kolejną przyczyną jego "depresji" jest jesienna aura - opadające liście odzwierciedlają stan wewnętrzny Kordiana.
Cytat: "Sto we mnie żądz, sto uczuć, sto uwiędłych liści" - te słowa podkreślają chaos w duszy i towarzyszący mu niepokój.
Kordian ma objawy głębokiej depresji. Nie widzi sensu w swoim życiu (ból istnienia, choroba wieku, Weltschmerz). Kordiana poznajemy jako piętnastoletniego chłopca, świadomie izolującego się od innych ludzi - można go nazwać "przedwcześnie dojrzałym".