tu masz wszystko o co pytasz. ;) jesli przeczytasz to sama będziesz wiedziała więcej szczegółów niż ja bym Ci tutaj napisała. A kopiować nie moge;/
Licze na naj XD !
0 votes Thanks 0
iwka15
KOŃ MAŁOPOLSKI Elegancki koń o średnich ramach ciała i suchej konstytucji, głównie w typie angloarabskim. Głowa mała, urodziwa, zbliżona wyglądem do głowy konia arabskiego. Długa, dobrze uformowana szyja z lekkim karkiem. Łopatki niekiedy strome. Kłąb wyraźnie zaznaczony. Często nieco słaby grzbiet. Zad lekko ścięty, dobrze umięśniony. Kłoda niezbyt szeroka i głęboka. Kończyny długie z suchymi stawami, często nieco za lekkie. Czasami wystepują wady w budowie i ustawieniu kończyn. Kopyta dobre, bez szczotek pęcinowych. Wytrzymały koń w typie wierzchowym o eleganckich chodach. Spotyka się wszystkie maści. Wysokość w kłębie 158-165 cm.
KOŃ FRYZYJSKI Konie fryzyjskie mają kare, połyskujące umaszczenie. Dopuszczalną odmiana jest jedynie mała gwiazdka. Głowa jest sucha, pełna wyrazu, z małymi uszami o sierpowatym kształcie. Szyja wysoko osadzona, średnio długa, bardzo mocna, przyozdobiona bujną grzywą. Łopatki skośnie ustawione, właściwej długości. Kłąb mało wyraźny. Kończyny silne i długie, z typowymi obfitymi szczotkami. Fryzy poruszają się z dużą energią i elegancją. Chody mają wyniosłe, ale w kłusie mogą rozwijać dużą szybkość. Klacze mają w kłębie co najmniej 155, a ogiery 160 cm wysokości. HUCUŁ Kiedy mówi się o chętnych do pracy koniach wierzchwych i pociągowych, pochodzących bezpośrednio od dzikich przodków, to przede wszystkim ma się na myśli hucuła. Ta rasa małych, krępych koni została wyhodowana na górzystych terenach Karpat do pracy w trudnym górskim środowisku. Zwierzęta te służyły jako juczne i pociągowe, a w wojsku jako wierzchowce o dużych możliwościach. Hucuły zachowały wiele cech swoich przodków - tarpanów. Są przeważnie bułane, choć gama ich umaszczenia sięga od myszatego do żółtawego. Bardzo pożądana jest maść srokata. Hucuły starego typu były małe, wzrostu 120-130 cm. Obecnie osiągają 140-145 cm. Hucuły są idealnymi wierzchowcami do turystyki konnej, zwłaszcza górskiej. Próbą dzielności wymyśloną specjalnie dla tych zaradnych koników jest "ścieżka huculska", specjalny tor przeszkód (m.in. kładka, przejście pod firankami, stromy podjazd i zjazd, głeboka woda). Zachowawczą hodowlę koni huculskich w Polsce prowadzi stadnina w Gładyszowie. Konie można wykorzystywać z różny sposób. Dość często spotykane jest jazda konna, jazda bryczka i już rzadziej spotykane zaprzęganie konie do pracy na roli.
Utrzymanie konie: Aby utrzymać konia potrzebne są warunki życia. Koń musi posiadać boks i wyposażenie. Oczywiście jest konieczne zapewnienie jedzenia i opieki nad zwierzęciem. Na pewno osoba która kupuje konia musi mieć jakieś wiadomości o tych zwierzętach. Najważniejsze jest obeznanie razy konia, na co koń ma być przygotowywany (treningi, Ujeżdżenie, skoki itp.)
tu masz wszystko o co pytasz. ;)
jesli przeczytasz to sama będziesz wiedziała więcej szczegółów niż ja bym Ci tutaj napisała. A kopiować nie moge;/
Licze na naj XD !
Elegancki koń o średnich ramach ciała i suchej konstytucji, głównie w typie angloarabskim. Głowa mała, urodziwa, zbliżona wyglądem do głowy konia arabskiego. Długa, dobrze uformowana szyja z lekkim karkiem. Łopatki niekiedy strome. Kłąb wyraźnie zaznaczony. Często nieco słaby grzbiet. Zad lekko ścięty, dobrze umięśniony. Kłoda niezbyt szeroka i głęboka. Kończyny długie z suchymi stawami, często nieco za lekkie. Czasami wystepują wady w budowie i ustawieniu kończyn. Kopyta dobre, bez szczotek pęcinowych. Wytrzymały koń w typie wierzchowym o eleganckich chodach. Spotyka się wszystkie maści. Wysokość w kłębie 158-165 cm.
KOŃ FRYZYJSKI
Konie fryzyjskie mają kare, połyskujące umaszczenie. Dopuszczalną odmiana jest jedynie mała gwiazdka. Głowa jest sucha, pełna wyrazu, z małymi uszami o sierpowatym kształcie. Szyja wysoko osadzona, średnio długa, bardzo mocna, przyozdobiona bujną grzywą. Łopatki skośnie ustawione, właściwej długości. Kłąb mało wyraźny. Kończyny silne i długie, z typowymi obfitymi szczotkami. Fryzy poruszają się z dużą energią i elegancją. Chody mają wyniosłe, ale w kłusie mogą rozwijać dużą szybkość. Klacze mają w kłębie co najmniej 155, a ogiery 160 cm wysokości.
HUCUŁ
Kiedy mówi się o chętnych do pracy koniach wierzchwych i pociągowych, pochodzących bezpośrednio od dzikich przodków, to przede wszystkim ma się na myśli hucuła. Ta rasa małych, krępych koni została wyhodowana na górzystych terenach Karpat do pracy w trudnym górskim środowisku. Zwierzęta te służyły jako juczne i pociągowe, a w wojsku jako wierzchowce o dużych możliwościach.
Hucuły zachowały wiele cech swoich przodków - tarpanów. Są przeważnie bułane, choć gama ich umaszczenia sięga od myszatego do żółtawego. Bardzo pożądana jest maść srokata. Hucuły starego typu były małe, wzrostu 120-130 cm. Obecnie osiągają 140-145 cm.
Hucuły są idealnymi wierzchowcami do turystyki konnej, zwłaszcza górskiej. Próbą dzielności wymyśloną specjalnie dla tych zaradnych koników jest "ścieżka huculska", specjalny tor przeszkód (m.in. kładka, przejście pod firankami, stromy podjazd i zjazd, głeboka woda).
Zachowawczą hodowlę koni huculskich w Polsce prowadzi stadnina w Gładyszowie.
Konie można wykorzystywać z różny sposób. Dość często spotykane jest jazda konna, jazda bryczka i już rzadziej spotykane zaprzęganie konie do pracy na roli.
Najpopularniejsze jedzenie dla koni: owies, pasza, ziarna słonecznika, trawa, marchew jabłko, siano.
Utrzymanie konie: Aby utrzymać konia potrzebne są warunki życia. Koń musi posiadać boks i wyposażenie. Oczywiście jest konieczne zapewnienie jedzenia i opieki nad zwierzęciem.
Na pewno osoba która kupuje konia musi mieć jakieś wiadomości o tych zwierzętach.
Najważniejsze jest obeznanie razy konia, na co koń ma być przygotowywany (treningi, Ujeżdżenie, skoki itp.)