Klasyfikacja płyt CD i DVD ze szczególnym rozróżnieniem na płyty -R i +R. (internet, książki,własne wiadomości)
Zgłoś nadużycie!
Zacznę od DVD bo te są najczęściej spotykane. Różnice pomiędzy DVD-R a DVD+R
Formaty te bardzo nieznacznie różnią się między sobą, choć oba są standardami jednokrotnego zapisu. Sposób użycia jest w obu przypadkach taki sam. Oba rodzaje różnią się też techniką i prędkością nagrywania. Trzeba być jednak ostrożnym, jeśli chodzi o płyty DVD-R, ponieważ czyste nośniki mają dwa standardy. Ten, którego należy używać, nazywa się "DVD-R do użytku ogólnego". Ten drugi nosi nazwę "DVD-R do authoringu" i z powodu innego składu nadaje się tylko do masteringu. Ten rodzaj płyt DVD-R nie jest zazwyczaj szeroko dostępny.
1. Pojemność:
DVD-R: 4,489MB 4,706,074,624 bajtów, czyli 4.383GB DVD+R: 4,483MB 4,700,372,992 bajtów, czyli 4.377GB System adresowania:
2. System adresowania sektorów na nienagranej płycie dla DVD-R: -pre-pit/modulacja częstotliwościowa System adresowania sektorów na nienagranej płycie dla DVD+R: -ADIP/modulacja fazowa
3. Częstotliwość pofalowania ścieżki:
Częstotliwość pofalowania ścieżki prowadzącej dla DVD-R: 140,60 kHz Częstotliwość pofalowania ścieżki prowadzącej dla DVD+R: 817,14 kHz 4. Przeznaczenie
DVD+R - lepsze do rejestracji materiałów filmowych DVD-R - lepsze do rejestracji danych 5. Kierunek wypalania
DVD-R wypalane są od środka DVD+R wypalane są od zewnątrz
CD
Płyty CD-R mają pojemność od 200 MB w (wersji mini CD) do 870 MB, najczęściej produkowane płyty mają pojemność 700 MB. Poliwęglanowy krążek, z którego wykonana jest płyta CD-R, posiada spiralny rowek, który prowadzi wiązkę lasera w trakcie odczytu lub zapisu danych. Po stronie z rowkiem, na krążek naniesiona jest bardzo cienka warstwa specjalnego barwnika, a na nią cienka warstwa srebra, stopu srebra lub złota (w normalnej płycie CD zamiast warstwy barwnika występuje warstwa aluminium).
Płyta kompaktowa (CD-ROM – Compact Disc) to poliwęglanowy krążek z zakodowaną cyfrowo informacją do bezkontaktowego odczytu światłem lasera optycznego. Zaprojektowany w celu nagrywania i przechowywania dźwięku, przy użyciu kodowania PCM, który dzisiaj jest tylko jednym ze standardów cyfrowego zapisu dźwięku. Taką płytę nazywa się CD-Audio. Dzięki dużej jak na swoje czasy pojemności, niezawodności i niskiej cenie, dysk kompaktowy stał się najpopularniejszym medium do zapisywania danych.
Standardowa płyta CD ma średnicę 120 mm i jest w stanie pomieścić 700 MB danych lub 80 minut dźwięku.
Podział płyt CD Technologia tworzenia nośnika pozwala na klasyfikację:
zwykłe płyty CD to matryca odciśnięta i będąca negatywem płyty CD-R zawierają ścieżki, w których możemy za pomocą lasera zapisać nasze dane płyty CD-RW są podobne do płyt CD-R, ale pozwalają nam do zapisu jak i wymazywania danych do ok. 1000 razy Poza tym są jeszcze płyty CD 8 cm i płyty w kształcie wizytówki, są mniejsze rozmiarami i mają mniejsze pojemności.
Proces wytwarzania pitów na warstwie nośnej to proces zapisu danych na płycie, barwnik i warstwa nośna zostają podgrzane przez laser, którego moc wynosi od 4 do 11 mW. Temperatura uzyskana podczas pracy wynosi ok. 250 stopni Celsjusza, pod jej wpływem warstwa nośna topnieje a barwnik jest rozprzestrzeniany na wolne obszary dysku. Początkowo laser generuje wyższą moc aby uległ stopieniu barwnik, ale w momencie gdy już to nastąpi następuje zmiana mocy, umożliwiającą zapis danych.
Podstawową warstwę płyty CD przed zapisem tworzy powłoka polikrystaliczna, podczas procesu nagrywania, laser rozpoczyna podgrzewanie obszarów nagrywanej ścieżki do temperatury od 500 – 700 stopni Celsjusza a moc lasera waha się w granicach od 8 do 14 mW. Laser roztapia kryształy tworząc z nich warstwę amorficzną tzw. pity te mają słabsze właściwości odbijania światła a to prowadzi do możliwości rozróżnienia tych obszarów, podczas odczytu danych przez czytniki CD-ROM oraz stacjonarne CD.
Proces kasowania danych na płytach CD-RW to droga powrotna ze stanu amorficznego do stanu krystalicznego nośnika. Jest to możliwe po uzyskaniu temperatury 200 stopni Celsjusza poniżej stanu topnienia oraz utrzymania tego stanu na okres ok. 37 minut. Ten zabieg powoduje że płyta CD-RW wraca do stanu nie nagranego czystego nośnika.
Aby szybciej skasować dane na płycie, stosuje się metodę polegającą na kasowaniu ostatniej nagrywanej ścieżki tj. wymazaniu subkodu mapy dysku, w której zamieszczone są informacje na temat, rozlokowania danych na płycie. Dane pozostają nienaruszone, ale czytniki rozpoznają płytę jako niezapisaną.
Połączenie dwóch technik zapisu jak i kasowania danych na płytach CD-RW, doprowadziło do procesu nadpisywania informacji. Do zapisu nowych pitów jest używana tak sama energia lasera ja w przypadku zwykłego zapisu, ale pomiędzy starymi pitami a nowymi powstaje krystaliczna warstwa utworzona, po zmniejszeniu mocy lasera. Ta metoda kasuje poprzednie informacje na płycie a zapisuje nowe.
Tak jak w technice zapisu płyty laser wytwarza wyższą temperaturę roztapiając warstwę nośną, na granicy dwóch pitów laser obniża temperaturę.
DVD-R: 4,489MB 4,706,074,624 bajtów, czyli 4.383GB DVD+R: 4,483MB 4,700,372,992 bajtów, czyli 4.377GB System adresowania:
2. System adresowania sektorów na nienagranej płycie dla DVD-R: -pre-pit/modulacja częstotliwościowa System adresowania sektorów na nienagranej płycie dla DVD+R: -ADIP/modulacja fazowa
3. Częstotliwość pofalowania ścieżki:
Częstotliwość pofalowania ścieżki prowadzącej dla DVD-R: 140,60 kHz Częstotliwość pofalowania ścieżki prowadzącej dla DVD+R: 817,14 kHz 4. Przeznaczenie
DVD+R - lepsze do rejestracji materiałów filmowych DVD-R - lepsze do rejestracji danych 5. Kierunek wypalania
DVD-R wypalane są od środka DVD+R wypalane są od zewnątrz Podział płyt CD Technologia tworzenia nośnika pozwala na klasyfikację:
zwykłe płyty CD to matryca odciśnięta i będąca negatywem płyty CD-R zawierają ścieżki, w których możemy za pomocą lasera zapisać nasze dane płyty CD-RW są podobne do płyt CD-R, ale pozwalają nam do zapisu jak i wymazywania danych do ok. 1000 razy Poza tym są jeszcze płyty CD 8 cm i płyty w kształcie wizytówki, są mniejsze rozmiarami i mają mniejsze pojemności.
Różnice pomiędzy DVD-R a DVD+R
Formaty te bardzo nieznacznie różnią się między sobą, choć oba są standardami jednokrotnego zapisu. Sposób użycia jest w obu przypadkach taki sam. Oba rodzaje różnią się też techniką i prędkością nagrywania. Trzeba być jednak ostrożnym, jeśli chodzi o płyty DVD-R, ponieważ czyste nośniki mają dwa standardy. Ten, którego należy używać, nazywa się "DVD-R do użytku ogólnego". Ten drugi nosi nazwę "DVD-R do authoringu" i z powodu innego składu nadaje się tylko do masteringu. Ten rodzaj płyt DVD-R nie jest zazwyczaj szeroko dostępny.
1. Pojemność:
DVD-R: 4,489MB 4,706,074,624 bajtów, czyli 4.383GB
DVD+R: 4,483MB 4,700,372,992 bajtów, czyli 4.377GB
System adresowania:
2. System adresowania sektorów na nienagranej płycie dla DVD-R: -pre-pit/modulacja częstotliwościowa
System adresowania sektorów na nienagranej płycie dla DVD+R: -ADIP/modulacja fazowa
3. Częstotliwość pofalowania ścieżki:
Częstotliwość pofalowania ścieżki prowadzącej dla DVD-R: 140,60 kHz
Częstotliwość pofalowania ścieżki prowadzącej dla DVD+R: 817,14 kHz
4. Przeznaczenie
DVD+R - lepsze do rejestracji materiałów filmowych
DVD-R - lepsze do rejestracji danych
5. Kierunek wypalania
DVD-R wypalane są od środka
DVD+R wypalane są od zewnątrz
CD
Płyty CD-R mają pojemność od 200 MB w (wersji mini CD) do 870 MB, najczęściej produkowane płyty mają pojemność 700 MB. Poliwęglanowy krążek, z którego wykonana jest płyta CD-R, posiada spiralny rowek, który prowadzi wiązkę lasera w trakcie odczytu lub zapisu danych. Po stronie z rowkiem, na krążek naniesiona jest bardzo cienka warstwa specjalnego barwnika, a na nią cienka warstwa srebra, stopu srebra lub złota (w normalnej płycie CD zamiast warstwy barwnika występuje warstwa aluminium).
Płyta kompaktowa (CD-ROM – Compact Disc) to poliwęglanowy krążek z zakodowaną cyfrowo informacją do bezkontaktowego odczytu światłem lasera optycznego. Zaprojektowany w celu nagrywania i przechowywania dźwięku, przy użyciu kodowania PCM, który dzisiaj jest tylko jednym ze standardów cyfrowego zapisu dźwięku. Taką płytę nazywa się CD-Audio. Dzięki dużej jak na swoje czasy pojemności, niezawodności i niskiej cenie, dysk kompaktowy stał się najpopularniejszym medium do zapisywania danych.
Standardowa płyta CD ma średnicę 120 mm i jest w stanie pomieścić 700 MB danych lub 80 minut dźwięku.
Podział płyt CD
Technologia tworzenia nośnika pozwala na klasyfikację:
zwykłe płyty CD to matryca odciśnięta i będąca negatywem
płyty CD-R zawierają ścieżki, w których możemy za pomocą lasera zapisać nasze dane
płyty CD-RW są podobne do płyt CD-R, ale pozwalają nam do zapisu jak i wymazywania danych do ok. 1000 razy
Poza tym są jeszcze płyty CD 8 cm i płyty w kształcie wizytówki, są mniejsze rozmiarami i mają mniejsze pojemności.
Proces wytwarzania pitów na warstwie nośnej to proces zapisu danych na płycie, barwnik i warstwa nośna zostają podgrzane przez laser, którego moc wynosi od 4 do 11 mW. Temperatura uzyskana podczas pracy wynosi ok. 250 stopni Celsjusza, pod jej wpływem warstwa nośna topnieje a barwnik jest rozprzestrzeniany na wolne obszary dysku. Początkowo laser generuje wyższą moc aby uległ stopieniu barwnik, ale w momencie gdy już to nastąpi następuje zmiana mocy, umożliwiającą zapis danych.
Podstawową warstwę płyty CD przed zapisem tworzy powłoka polikrystaliczna, podczas procesu nagrywania, laser rozpoczyna podgrzewanie obszarów nagrywanej ścieżki do temperatury od 500 – 700 stopni Celsjusza a moc lasera waha się w granicach od 8 do 14 mW. Laser roztapia kryształy tworząc z nich warstwę amorficzną tzw. pity te mają słabsze właściwości odbijania światła a to prowadzi do możliwości rozróżnienia tych obszarów, podczas odczytu danych przez czytniki CD-ROM oraz stacjonarne CD.
Proces kasowania danych na płytach CD-RW to droga powrotna ze stanu amorficznego do stanu krystalicznego nośnika. Jest to możliwe po uzyskaniu temperatury 200 stopni Celsjusza poniżej stanu topnienia oraz utrzymania tego stanu na okres ok. 37 minut. Ten zabieg powoduje że płyta CD-RW wraca do stanu nie nagranego czystego nośnika.
Aby szybciej skasować dane na płycie, stosuje się metodę polegającą na kasowaniu ostatniej nagrywanej ścieżki tj. wymazaniu subkodu mapy dysku, w której zamieszczone są informacje na temat, rozlokowania danych na płycie. Dane pozostają nienaruszone, ale czytniki rozpoznają płytę jako niezapisaną.
Połączenie dwóch technik zapisu jak i kasowania danych na płytach CD-RW, doprowadziło do procesu nadpisywania informacji. Do zapisu nowych pitów jest używana tak sama energia lasera ja w przypadku zwykłego zapisu, ale pomiędzy starymi pitami a nowymi powstaje krystaliczna warstwa utworzona, po zmniejszeniu mocy lasera. Ta metoda kasuje poprzednie informacje na płycie a zapisuje nowe.
Tak jak w technice zapisu płyty laser wytwarza wyższą temperaturę roztapiając warstwę nośną, na granicy dwóch pitów laser obniża temperaturę.
1. Pojemność:
DVD-R: 4,489MB 4,706,074,624 bajtów, czyli 4.383GB
DVD+R: 4,483MB 4,700,372,992 bajtów, czyli 4.377GB
System adresowania:
2. System adresowania sektorów na nienagranej płycie dla DVD-R: -pre-pit/modulacja częstotliwościowa
System adresowania sektorów na nienagranej płycie dla DVD+R: -ADIP/modulacja fazowa
3. Częstotliwość pofalowania ścieżki:
Częstotliwość pofalowania ścieżki prowadzącej dla DVD-R: 140,60 kHz
Częstotliwość pofalowania ścieżki prowadzącej dla DVD+R: 817,14 kHz
4. Przeznaczenie
DVD+R - lepsze do rejestracji materiałów filmowych
DVD-R - lepsze do rejestracji danych
5. Kierunek wypalania
DVD-R wypalane są od środka
DVD+R wypalane są od zewnątrz
Podział płyt CD
Technologia tworzenia nośnika pozwala na klasyfikację:
zwykłe płyty CD to matryca odciśnięta i będąca negatywem
płyty CD-R zawierają ścieżki, w których możemy za pomocą lasera zapisać nasze dane
płyty CD-RW są podobne do płyt CD-R, ale pozwalają nam do zapisu jak i wymazywania danych do ok. 1000 razy
Poza tym są jeszcze płyty CD 8 cm i płyty w kształcie wizytówki, są mniejsze rozmiarami i mają mniejsze pojemności.