Otóż przywódca Serbów król Lazar zawarł z chrześcijańskim Bogiem z gruntu chrześcijańską umowę: złożył siebie i swój lud w ofierze, wybrał śmierć i mękę, ponieważ tylko przechodząc przez Golgotę naród może doświadczyć odrodzenia i zagrać pierwsze skrzypce w dziele zbawienia. Lazar wybrał Niebiańską Serbię zamiast królestwa serbskiego na ziemi. Nie była to jakaś tam sobie klęska, tylko zwycięska klęska, triumf wolnej woli i niezłomnego ducha. Zaiste, wszystko wydaje się być kwestią interpretacji i władzy, jaką zdoła ona zdobyć nad wyobrażeniami ludzi… Serbski mit narodowy będzie wiązał się z kultem śmierci, wiary w zbawczą moc ofiary i zemsty, z kolistym i powtarzalnym rozumieniem czasu oraz z mesjanizmem. Naród serbski jest w nim narodem sługą bożym, narodem noszącym Boga w sobie, narodem ofiarą. Granica między polityką a religią przestaje istnieć. Sakralny charakter władzy umożliwiał gloryfikowanie postaci uznanych przez opinię światową za zbrodniarzy wojennych (Ratko Mladić, Željko Ražnjatović).
Otóż przywódca Serbów król Lazar zawarł z chrześcijańskim Bogiem z gruntu chrześcijańską umowę: złożył siebie i swój lud w ofierze, wybrał śmierć i mękę, ponieważ tylko przechodząc przez Golgotę naród może doświadczyć odrodzenia i zagrać pierwsze skrzypce w dziele zbawienia. Lazar wybrał Niebiańską Serbię zamiast królestwa serbskiego na ziemi. Nie była to jakaś tam sobie klęska, tylko zwycięska klęska, triumf wolnej woli i niezłomnego ducha. Zaiste, wszystko wydaje się być kwestią interpretacji i władzy, jaką zdoła ona zdobyć nad wyobrażeniami ludzi… Serbski mit narodowy będzie wiązał się z kultem śmierci, wiary w zbawczą moc ofiary i zemsty, z kolistym i powtarzalnym rozumieniem czasu oraz z mesjanizmem.
Otóż przywódca Serbów król Lazar zawarł z chrześcijańskim Bogiem z gruntu chrześcijańską umowę: złożył siebie i swój lud w ofierze, wybrał śmierć i mękę, ponieważ tylko przechodząc przez Golgotę naród może doświadczyć odrodzenia i zagrać pierwsze skrzypce w dziele zbawienia. Lazar wybrał Niebiańską Serbię zamiast królestwa serbskiego na ziemi. Nie była to jakaś tam sobie klęska, tylko zwycięska klęska, triumf wolnej woli i niezłomnego ducha. Zaiste, wszystko wydaje się być kwestią interpretacji i władzy, jaką zdoła ona zdobyć nad wyobrażeniami ludzi… Serbski mit narodowy będzie wiązał się z kultem śmierci, wiary w zbawczą moc ofiary i zemsty, z kolistym i powtarzalnym rozumieniem czasu oraz z mesjanizmem. Naród serbski jest w nim narodem sługą bożym, narodem noszącym Boga w sobie, narodem ofiarą. Granica między polityką a religią przestaje istnieć. Sakralny charakter władzy umożliwiał gloryfikowanie postaci uznanych przez opinię światową za zbrodniarzy wojennych (Ratko Mladić, Željko Ražnjatović).
Otóż przywódca Serbów król Lazar zawarł z chrześcijańskim Bogiem z gruntu chrześcijańską umowę: złożył siebie i swój lud w ofierze, wybrał śmierć i mękę, ponieważ tylko przechodząc przez Golgotę naród może doświadczyć odrodzenia i zagrać pierwsze skrzypce w dziele zbawienia. Lazar wybrał Niebiańską Serbię zamiast królestwa serbskiego na ziemi. Nie była to jakaś tam sobie klęska, tylko zwycięska klęska, triumf wolnej woli i niezłomnego ducha. Zaiste, wszystko wydaje się być kwestią interpretacji i władzy, jaką zdoła ona zdobyć nad wyobrażeniami ludzi… Serbski mit narodowy będzie wiązał się z kultem śmierci, wiary w zbawczą moc ofiary i zemsty, z kolistym i powtarzalnym rozumieniem czasu oraz z mesjanizmem.