Gucek2356
Anubis (z gr.; egip. Inpu lub Anepu) – w mitologii egipskiej bóg zmarłych, prowadzący ich dusze na sąd bogów, na którym był jednym z sędziów. Strażnik cmentarzy, patron mumifikacji i balsamowania. Opiekun grobów i mumii. Wyobrażany był jako czarne zwierzę podobne do psa lub szakala lub człowiek z głową psa lub szakala. Był uważany za syna boga Seta i Neftydy, siostry Izydy. Tuż po przyjściu na świat Anubisa Neftyda ukryła go w bagnach delty Nilu, chcąc go ochronić przed swoim małżonkiem Setem. Malca znalazła bogini-matka Izyda, która wychowała go. Kiedy Ozyrys opuścił Egipt, by szerzyć nauki po świecie, Anubis towarzyszył mu w jego podróżach. Później, gdy Ozyrys został zabity przez Seta, Anubis zajął się pochówkiem; zawinął ciało Ozyrysa w płótna, tworząc w ten sposób pierwszą mumię. Dlatego też uchodził za twórcę rytuałów pogrzebowych i miał tytuł "Pana Zwojów Mumii". Istnieją także teksty stwierdzają że Neftyda była bezpłodna czyli nie mogła być matką Anubisa.
Anubis – w egipskiej mitologii bóg o głowie szakala, kojarzony z mumifikacją i życiem pozagrobowym. W języku Starożytnego Egiptu był znany jako inpw. Najstarsza znana wzmianka o Anubisie pochodzi z tekstów piramid z okresu Starego Państwa, w którym jest powiązany z pogrzebem faraona. W tym okresie był najważniejszym bogiem związanym ze śmiercią, lecz w Średnim PAnubis był kojarzony z mumifikacją i ochroną zmarłych w ich podróży do zaświatów. Zwykle przedstawiano go jako człowieka z głową szakala lub szakala noszącego wstążkę i trzymającego cep w zgięciu jego tylnej nogi. W starożytnym Egipcie szakal był mocno związany z cmentarzami, ponieważ, odkrywał ludzkie ciała i je zjadał.aństwie został zastąpiony przez Ozyrysa.W następstwie połączenia dwóch systemów kosmologicznych Enneady i Ogdoady, Atum był identyfikowany z Ra, a Anubis stał się mniej ważnym bogiem z zaświatów, ustępując w Średnim Państwie bardziej popularnemu Ozyrysowi. Jednak "Anubis otrzymał miejsce w rodzinie bogów jako… syn Ozyrysa i Neftydy, i w tej roli pomógł Izydzie zmumifikować jego zmarłego ojca".W późnych czasach, w okresie Ptolemejskim, Anubis był łączony z greckim bogiem Hermesem, powstał Hermanubis. Centrum jego kultu znajdowało się w Cynopolis, co po grecku znaczy po prostu "miasto psów". W Księdze XI „Złoty osioł” Apulejusza, znajdujemy dowód na to, że Anubis był czczony w Rzymie przynajmniej do II wieku naszej ery. W rzeczywistości, Hermanubis pojawia się jeszcze w alchemicznej literaturze z Średniowiecza i Renesansu.
Anubis – w egipskiej mitologii bóg o głowie szakala, kojarzony z mumifikacją i życiem pozagrobowym. W języku Starożytnego Egiptu był znany jako inpw. Najstarsza znana wzmianka o Anubisie pochodzi z tekstów piramid z okresu Starego Państwa, w którym jest powiązany z pogrzebem faraona. W tym okresie był najważniejszym bogiem związanym ze śmiercią, lecz w Średnim PAnubis był kojarzony z mumifikacją i ochroną zmarłych w ich podróży do zaświatów. Zwykle przedstawiano go jako człowieka z głową szakala lub szakala noszącego wstążkę i trzymającego cep w zgięciu jego tylnej nogi. W starożytnym Egipcie szakal był mocno związany z cmentarzami, ponieważ, odkrywał ludzkie ciała i je zjadał.aństwie został zastąpiony przez Ozyrysa.W następstwie połączenia dwóch systemów kosmologicznych Enneady i Ogdoady, Atum był identyfikowany z Ra, a Anubis stał się mniej ważnym bogiem z zaświatów, ustępując w Średnim Państwie bardziej popularnemu Ozyrysowi. Jednak "Anubis otrzymał miejsce w rodzinie bogów jako… syn Ozyrysa i Neftydy, i w tej roli pomógł Izydzie zmumifikować jego zmarłego ojca".W późnych czasach, w okresie Ptolemejskim, Anubis był łączony z greckim bogiem Hermesem, powstał Hermanubis. Centrum jego kultu znajdowało się w Cynopolis, co po grecku znaczy po prostu "miasto psów". W Księdze XI „Złoty osioł” Apulejusza, znajdujemy dowód na to, że Anubis był czczony w Rzymie przynajmniej do II wieku naszej ery. W rzeczywistości, Hermanubis pojawia się jeszcze w alchemicznej literaturze z Średniowiecza i Renesansu.