Aby uczynić artykuł weryfikowalnym, należy podać przypisy do materiałów opublikowanych w wiarygodnych źródłach.
Cesarstwo Ottonów – nieoficjalna nazwa używana na określenie Świętego Cesarstwa Rzymskiego pod rządami Ottona I (panował w latach 936–973), jego syna (973–983) i wnuka (983–1002), którzy również nosili imię Otton. Wtedy swe apogeum przeżywała idea odnowienia zachodniego cesarstwa rzymskiego, obejmującego swym zasięgiem całą Europę łacińską.
Okres Cesarstwa Ottonów charakteryzuje się wzmocnieniem władzy monarszej wobec książąt plemiennych oraz uzależnieniem papieży od cesarza, co w praktyce oznaczało desygnowanie przez niego kandydatów do tronu papieskiego. W dobie Cesarstwa Ottonów nastąpiła także odbudowa karolińskiej idei uniwersalnej monarchii chrześcijańskiej Europy. Interweniując dwukrotnie na rzecz papieża (w 951 i 961 roku) w ogarniętej politycznym chaosem Italii Otton I koronował się w Mediolanie na króla Longobardów, po czym upomniał się o koronę cesarską. Otrzymał ją w 962 roku w Rzymie z rąk papieża Jana XII. Dzięki odnowieniu cesarstwa powstało państwo nawiązujące do tradycji starożytnego Rzymu oraz imperium Karola Wielkiego.
Aby uczynić artykuł weryfikowalnym, należy podać przypisy do materiałów opublikowanych w wiarygodnych źródłach.
Cesarstwo Ottonów – nieoficjalna nazwa używana na określenie Świętego Cesarstwa Rzymskiego pod rządami Ottona I (panował w latach 936–973), jego syna (973–983) i wnuka (983–1002), którzy również nosili imię Otton. Wtedy swe apogeum przeżywała idea odnowienia zachodniego cesarstwa rzymskiego, obejmującego swym zasięgiem całą Europę łacińską.
Okres Cesarstwa Ottonów charakteryzuje się wzmocnieniem władzy monarszej wobec książąt plemiennych oraz uzależnieniem papieży od cesarza, co w praktyce oznaczało desygnowanie przez niego kandydatów do tronu papieskiego. W dobie Cesarstwa Ottonów nastąpiła także odbudowa karolińskiej idei uniwersalnej monarchii chrześcijańskiej Europy. Interweniując dwukrotnie na rzecz papieża (w 951 i 961 roku) w ogarniętej politycznym chaosem Italii Otton I koronował się w Mediolanie na króla Longobardów, po czym upomniał się o koronę cesarską. Otrzymał ją w 962 roku w Rzymie z rąk papieża Jana XII. Dzięki odnowieniu cesarstwa powstało państwo nawiązujące do tradycji starożytnego Rzymu oraz imperium Karola Wielkiego.