Kiedy Cezar podniósł rękę na znak że Igrzyska się rozpoczęły, otworzyłem klatkę i wypuściłem z niej lwy. Gdy podszedłem bliżej by upewnić się, że wszystkie lwy wyszły z klatki, nagle zauważyłem, iż jeden lew leży przy bramie i spokojnie je marchewkę. Jak nakazują przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy nie zbliżając się ukułem lwa żerdzią dwa razy w pośladek. Nagle lew powiedział mi że mam się od niego odczepić. Nie miałem zbytniej ochoty kłócić się z lwem dlatego zacząłem go namawiać, ale drapieżnik nie miał zamiaru ruszyć się z miejsca i zjeść chrześcijan. Więc zapytałem się go dlaczego tak właściwie nie chce wyjść, a on mi na to, że jak chrześcijanie dojdą do władzy to rzymianie zgonią wszystko na lwy i to one zostaną zabite. A ja mu na to, że jego koledzy jednak skusili się na zjedzenie chrześcijan. Wtedy lew stwierdził, iż jego koledzy idą na byle co i że są ciemnotą kolonialną. Poprosiłem tego lwa żeby jak chrześcijanie dojdą do władzy powiedział, że ja do niczego go nie namawiałem. Jego odpowiedź brzmiała tak: „Salus rei publice summa lex tibi esto” po tych słowach dalej zaczął jeść swoją marchewkę.
na czym polega uniwersalny charakter tego utworu - Lew sławomir mrozek -
Uniwersalność tego utworu polega na tym, iż zwierzęciu drapieżnemu dano cechy, których nie wykazuje w swoim środowisku, a także dodano mu cechy ludzkie i nadprzeciętną zdolność dedukcji, myśli...
Bo raczej nie spotkamy na sawannie lwa z marchewką, ani też lwa, który upiera się, że nie umrze przez głupotę instynktu...
W tym utworze lew jest całkiem sprzeczny swemu instynktowi, ponadto sprzeciwia mu się z intelektualną wprawą istoty myślącej, posiadającej rozległą wiedzę i spryt żmiji.