Kartografowie przez wieki zastanawiali się nad tym, w jaki sposób najlepiej przedstawić rzeźbę terenu na mapach. Dawniej bardzo często stosowano metodę kopczykową i metodę kreskową. Poniżej znajdują się fragmenty map tego samego obszaru wykonanych tymi metodami. Zaprezentowano też fragment współczesnej mapy hipsometrycznej.
Napisz, jakie zalety mają twoim zdaniem dawne metody prezentowania rzeźby terenu na mapach, a jakie zalety ma metoda współczesna.
Napisz, jakie zalety mają twoim zdaniem dawne metody prezentowania rzeźby terenu na mapach, a jakie zalety ma metoda współczesna.
Odpowiedź:
dawniej rzeźbe terenu przedstawiano za pomoca kopczyków, ktore oznaczaly góry. Taka metoda nazywala sie perspektywiczna
Szybko można bylo znaleźć tereny gorzyste poniewaz kazda gora byla wrysowywana na mape, choc rzadko podawano wysokosci ze wzgledu na slabo rozwiniete techniki pomiarowe
Potem pojawiła sie metoda kreskowania im bardziej intensywne kreskowania tym bardziej strome zbocze. Dzieki kreskowaniu i cieniowaniu można było nie tylko odczytać z mapy polozenie góry, ale rowniez ocenic czy kest stroma.
w XIX w pojawiła sie metoda poziomicowa gdzie punkty o tskiej samej wysokosci n.p.m. laczono ze soba liniami (izohipsy). Dzieki pierwszym pomiarom wysokosci(na poczatku za pomoca roznicy cisnień) mozna bylo na mapy nanosic dokladne wsrtosci. Co za tym idzie z mapy dokladnie mozna bylo odczutac uksztaltowanie terenu. Im gęsciejsze poziomice tym bardziej strome zbocze.
Obecnie stosuje sie metode hipsometryczna, wprowadzona przez Eugeniusza Romera . Oprócz poziomic, ktore maja przypisana wysokosc perxepcje mapy ułatwiają barwy. Szczyty górskie jak i deprsje często są zaznaczane dodatkowo.
Wyjaśnienie: