40r p.n.e -Herod zostaje krolem. 70r p.n.e zniszczenie Jerozolimy. 30 r p.n.e -dzialalnosc publiczna. 43 r p.n.e -przesladowanie chrzescijan. 50 r-w Jerozolimie Ustalono na nim, że nie ma potrzeby obrzezania, wystarczy wiara w Chrystusa i chrzest. obrzezania. w II w. we wszystkich krainach imperium znane było chrześcijaństwo. nie jestem pewny ; D
Religia chrześcijańska zaczęła rozpowszechniać się w państwie rzymskim głównie w jego wschodniej części i znajdowała wyznawców przede wszystkim w miastach.Niechęć znacznej części społeczeństwa do chrześcijan szła w parze z nieufnością władz cesarskich,zaniepokojonych rozszerzaniem się nowej religii która była sprzeczna z ich wiarą.Cesarze aż do połowy III w. nie wydali wyraźnej ustawy skierowanej przeciw chrześcijanom, byli oni jednak pociągani do odpowiedzialności karnej na podstawie różnych oskarżeń. W wypadku klęsk przedstawiciele władzy cesarskiej chętnie zrzucali odpowiedzialność za nie na chrześcijan, aby uspokoić wzburzony tłum. Za panowania Nerona po pożarze Rzymu poddani zostali mękom chrześcijanie, na których cesarz zrzucił odpowiedzialność za spalenie miasta. Prześladowanie chrześcijan nabrało charakteru masowego w połowie III w. zwłaszcza za rządów Decjusza, który ogłosił w 249-250 r. Edykt nakazujący powszechne karanie chrześcijan. Fala prześladowań została wzmocniona przez cesarza Waleriana, ale zahamowana przez edykt tolerancyjny Galliena 260r.Po edyktu Galeriusza z 311 r zapewniając chrześcijanom równouprawnienie z innymi wyznaniami.
40r p.n.e -Herod zostaje krolem. 70r p.n.e zniszczenie Jerozolimy. 30 r p.n.e -dzialalnosc publiczna. 43 r p.n.e -przesladowanie chrzescijan. 50 r-w Jerozolimie Ustalono na nim, że nie ma potrzeby obrzezania, wystarczy wiara w Chrystusa i chrzest. obrzezania. w II w. we wszystkich krainach imperium znane było chrześcijaństwo. nie jestem pewny ; D
Religia chrześcijańska zaczęła rozpowszechniać się w państwie rzymskim głównie w jego wschodniej części i znajdowała wyznawców przede wszystkim w miastach.Niechęć znacznej części społeczeństwa do chrześcijan szła w parze z nieufnością władz cesarskich,zaniepokojonych rozszerzaniem się nowej religii która była sprzeczna z ich wiarą.Cesarze aż do połowy III w. nie wydali wyraźnej ustawy skierowanej przeciw chrześcijanom, byli oni jednak pociągani do odpowiedzialności karnej na podstawie różnych oskarżeń. W wypadku klęsk przedstawiciele władzy cesarskiej chętnie zrzucali odpowiedzialność za nie na chrześcijan, aby uspokoić wzburzony tłum. Za panowania Nerona po pożarze Rzymu poddani zostali mękom chrześcijanie, na których cesarz zrzucił odpowiedzialność za spalenie miasta. Prześladowanie chrześcijan nabrało charakteru masowego w połowie III w. zwłaszcza za rządów Decjusza, który ogłosił w 249-250 r. Edykt nakazujący powszechne karanie chrześcijan. Fala prześladowań została wzmocniona przez cesarza Waleriana, ale zahamowana przez edykt tolerancyjny Galliena 260r.Po edyktu Galeriusza z 311 r zapewniając chrześcijanom równouprawnienie z innymi wyznaniami.