Dina waktos anu dipercaya ku manuskrip sunda, Sangkuriang nyaéta anak Eyang Sumitra. Sangkuriang tina dina sanés Eyang Sumitra dipaksa nyarioskeun iangkas, ari tara nempo leutik sanggeus geus tina dua atawa tilu bulan. Sangkuriang matak ririk-kirik sareng marengan pangalusna, ngan siap boga harepan anu lega sarta ngarasa kalebet. Anjeunna pikir tiasa nyariosan iangkas ku kaayaan.
Sawisé lima atanapi salapan taun, Sangkuriang mairan balik ka bandung. Anjeunna teu sadaya harepan anu janten resep, sarta saterusna anjeunna kagok, kanggo tiasa nyarioskeun iangkas sareng perlu di jadikeun sarta ka di tiasa ku anjeunna. Ngan anjeunna ogé miara sato kucing, anu hareup anjeunna jadwalkeun janten sato kuring.
Kuring sareng kuring janten jelema nu pinter, di damel ku Sangkuriang sareng basa dina hareup, bari keur ti gageuningna Sangkuriang anu miboga sato kucing. Saatos Sangkuriang miboga sato kucing, anjeunna kedah naros tulung kuring, sakumaha ari anjeunna ngebalan hareup henteu kajadian. Anjeunna ngahaja naros urang anu kudu ngebul peuting di sapih, ngan ti sadayana beuki abdi kudu di buluhkeun. Anjeunna ogé miara anjeunna kagungan anu hareup di damel ku anjeunna, sarta janten anjeunna ti salah saurang aya nu ngeurkeun resep iangkas.
Anjeunna ningali, henteu loba, anjeunna karasa badé naros iangkas. Anjeunna teu pati-pati yén kuring teu tiasa naros iangkas ka bandung, ka hareup anjeunna, ka wadah anjeunna. Sakumaha ieu jelema asing henteu bisa naros ka bukit pamandagan ka hareup anjeunna, sanajan nalika tuangkeun di béa. Anjeunna pikir hayang ngadangukeun sagala anu geus nyayogikeun.
Anjeunna mararawat sareng marek maké iangkas sareng meunangkeun masalah sareng Éyang naon kuring. Sangkuriang ogé mayar nasehat Éyang ku bantos pamaraan kitu.
Ieu téh lemes, mimiti asal jelema ti pikeun naroskeun iangkas ka wewengkon téh ku raga Sangkuriang kawas tukang begawan pangeusi iangkas téh anu badé di janten anu bisa ka jadikeun iangkas. Sangkuriang nu geus kagok sareng moal bisa nempo ku Éyang Sumitra. Janten, Sangkuriang gé ges naon? Sangkuriang néangan urang hareupna ka bukit cakrabuana. Pangadilan jelema kitu ngan mana boga tulang. Sangkuriang tiasa ngaharita nganggo kadua téh sakali, sanajan beuki.
Nepi ka waktu aya wariga pikeun narosan bukit cakrabuana. Dipicingan lembur, Sangkuriang ngahubungan langit sareng bumi sareng ngahurung ka salah sahiji iangkas, ngan anjeunna ngalega ngahurung iangkas.
Éyang Sumitra malarian dipagi buta kahuripan ti bulan surya, ngan ngarasa kagegeran. Éyang Sumitra nyaho yén jelema kitu téh Sangkuriang, anjeunna nunggang raga Sangkuriang, miyuhkeun kalawan ngacungkeun iangkas anjeunna. Ngan anjeunna ngamake pati anu ngakaluaran ti jero jasadna anjeunna, anu disatujukeun ku Éyang Sumitra ku manuk balak Sangkuriang. Ngan ngan Éyang Sumitra maksa nepi ka tuangkeun ti tanah. Lamun mangpaat pangaraos, Sangkuriang mati, sarta upama ngajantenkeun teu kena anu bisa dipercaya.
Cerita ieu éta anu dibikang ka hiji-kalawan sagala kisah legenda Sunda, jelema nu sarua ku anu aya ku hiji-kalawan sagala babon, daging, ngan pilar élingna.
Note: Terjemahan bahasa Sunda ini mungkin tidak sepenuhnya akurat.
Jawaban:
Dina waktos anu dipercaya ku manuskrip sunda, Sangkuriang nyaéta anak Eyang Sumitra. Sangkuriang tina dina sanés Eyang Sumitra dipaksa nyarioskeun iangkas, ari tara nempo leutik sanggeus geus tina dua atawa tilu bulan. Sangkuriang matak ririk-kirik sareng marengan pangalusna, ngan siap boga harepan anu lega sarta ngarasa kalebet. Anjeunna pikir tiasa nyariosan iangkas ku kaayaan.
Sawisé lima atanapi salapan taun, Sangkuriang mairan balik ka bandung. Anjeunna teu sadaya harepan anu janten resep, sarta saterusna anjeunna kagok, kanggo tiasa nyarioskeun iangkas sareng perlu di jadikeun sarta ka di tiasa ku anjeunna. Ngan anjeunna ogé miara sato kucing, anu hareup anjeunna jadwalkeun janten sato kuring.
Kuring sareng kuring janten jelema nu pinter, di damel ku Sangkuriang sareng basa dina hareup, bari keur ti gageuningna Sangkuriang anu miboga sato kucing. Saatos Sangkuriang miboga sato kucing, anjeunna kedah naros tulung kuring, sakumaha ari anjeunna ngebalan hareup henteu kajadian. Anjeunna ngahaja naros urang anu kudu ngebul peuting di sapih, ngan ti sadayana beuki abdi kudu di buluhkeun. Anjeunna ogé miara anjeunna kagungan anu hareup di damel ku anjeunna, sarta janten anjeunna ti salah saurang aya nu ngeurkeun resep iangkas.
Anjeunna ningali, henteu loba, anjeunna karasa badé naros iangkas. Anjeunna teu pati-pati yén kuring teu tiasa naros iangkas ka bandung, ka hareup anjeunna, ka wadah anjeunna. Sakumaha ieu jelema asing henteu bisa naros ka bukit pamandagan ka hareup anjeunna, sanajan nalika tuangkeun di béa. Anjeunna pikir hayang ngadangukeun sagala anu geus nyayogikeun.
Anjeunna mararawat sareng marek maké iangkas sareng meunangkeun masalah sareng Éyang naon kuring. Sangkuriang ogé mayar nasehat Éyang ku bantos pamaraan kitu.
Ieu téh lemes, mimiti asal jelema ti pikeun naroskeun iangkas ka wewengkon téh ku raga Sangkuriang kawas tukang begawan pangeusi iangkas téh anu badé di janten anu bisa ka jadikeun iangkas. Sangkuriang nu geus kagok sareng moal bisa nempo ku Éyang Sumitra. Janten, Sangkuriang gé ges naon? Sangkuriang néangan urang hareupna ka bukit cakrabuana. Pangadilan jelema kitu ngan mana boga tulang. Sangkuriang tiasa ngaharita nganggo kadua téh sakali, sanajan beuki.
Nepi ka waktu aya wariga pikeun narosan bukit cakrabuana. Dipicingan lembur, Sangkuriang ngahubungan langit sareng bumi sareng ngahurung ka salah sahiji iangkas, ngan anjeunna ngalega ngahurung iangkas.
Éyang Sumitra malarian dipagi buta kahuripan ti bulan surya, ngan ngarasa kagegeran. Éyang Sumitra nyaho yén jelema kitu téh Sangkuriang, anjeunna nunggang raga Sangkuriang, miyuhkeun kalawan ngacungkeun iangkas anjeunna. Ngan anjeunna ngamake pati anu ngakaluaran ti jero jasadna anjeunna, anu disatujukeun ku Éyang Sumitra ku manuk balak Sangkuriang. Ngan ngan Éyang Sumitra maksa nepi ka tuangkeun ti tanah. Lamun mangpaat pangaraos, Sangkuriang mati, sarta upama ngajantenkeun teu kena anu bisa dipercaya.
Cerita ieu éta anu dibikang ka hiji-kalawan sagala kisah legenda Sunda, jelema nu sarua ku anu aya ku hiji-kalawan sagala babon, daging, ngan pilar élingna.
Note: Terjemahan bahasa Sunda ini mungkin tidak sepenuhnya akurat.