Bywa często zwiedzionym, Kto lubi być chwalonym. Kruk miał w pysku ser ogromny; Lis, niby skromny, Przyszedł do niego i rzekł: "miły bracie, Nie mogę się nacieszyć, kiedy patrzę na cię! Cóż to za oczy! Ich blask aż mroczy! Takową postać? A pióra jakie! Szklniące, jednakie. A jeśli nie jestem w błędzie, Pewnie i głos śliczny będzie". Więc kruk w kantaty; skoro pysk rozdziawił, Ser wypadł, lis go porwał i kruka zostawił.
"Mnie to kadzą" - rzekł hardzie do swego rodzeństwa
Siedząc szczur na ołtarzu podczas nabożeństwa.
Wtem, gdy się dymem kadzidł zbytecznych zakrztusił,
Wpadł kot z boku na niego, porwał i udusił.
W sposób bardzo wyraźny bajka „ Szczur i kot” atakuje i ośmiesza ludzką pychę. Opowiadający o swojej wspaniałości szczur, zapomina o swoim odwiecznym wrogu- kocie, który wykorzystuje chwilę słabości, dopada szczura i dusi go. Morał bajki jest oczywisty: w życiu należy kierować się skromnością i pokorą, ponieważ nigdy nie jest się tak silnym, aby nie trafić na silniejszego. Szczur Krasickiego jest zarozumiały, kojarzy nam się z pychą, oraz czymś „śliskim”, nieprzyjemnym: „Mnie to kadzą”- rzekł hardo do swego rodzeństwa siedząc szczur na ołtarzu podczas nabożeństwa”. Kot to okrutny, niezwykle przebiegły i zwinny wróg szczura.
Morałem tej bajki jest to iż w życiu należy kierować się pokorą, skromnością, a nie stronić od pychy i zbytniej pewności siebie, bowiem te dwie rzeczy pozbawiają człowieka zdrowego rozsądku i mogą go doprowadzić do zguby.
KRUK I LIS
Bywa często zwiedzionym, Kto lubi być chwalonym. Kruk miał w pysku ser ogromny; Lis, niby skromny, Przyszedł do niego i rzekł: "miły bracie, Nie mogę się nacieszyć, kiedy patrzę na cię! Cóż to za oczy! Ich blask aż mroczy! Takową postać? A pióra jakie! Szklniące, jednakie. A jeśli nie jestem w błędzie, Pewnie i głos śliczny będzie". Więc kruk w kantaty; skoro pysk rozdziawił, Ser wypadł, lis go porwał i kruka zostawił.
SZCZUR I KOT
"Mnie to kadzą" - rzekł hardzie do swego rodzeństwa
Siedząc szczur na ołtarzu podczas nabożeństwa.
Wtem, gdy się dymem kadzidł zbytecznych zakrztusił,
Wpadł kot z boku na niego, porwał i udusił.
W sposób bardzo wyraźny bajka „ Szczur i kot” atakuje i ośmiesza ludzką pychę. Opowiadający o swojej wspaniałości szczur, zapomina o swoim odwiecznym wrogu- kocie, który wykorzystuje chwilę słabości, dopada szczura i dusi go. Morał bajki jest oczywisty: w życiu należy kierować się skromnością i pokorą, ponieważ nigdy nie jest się tak silnym, aby nie trafić na silniejszego. Szczur Krasickiego jest zarozumiały, kojarzy nam się z pychą, oraz czymś „śliskim”, nieprzyjemnym: „Mnie to kadzą”- rzekł hardo do swego rodzeństwa siedząc szczur na ołtarzu podczas nabożeństwa”. Kot to okrutny, niezwykle przebiegły i zwinny wróg szczura.
Morałem tej bajki jest to iż w życiu należy kierować się pokorą, skromnością, a nie stronić od pychy i zbytniej pewności siebie, bowiem te dwie rzeczy pozbawiają człowieka zdrowego rozsądku i mogą go doprowadzić do zguby.