Question

Jakie zwierzęta i rośliny chroni się w roztoczańskim parku narodowym proszę pomużcie mam to na jutro

Answer 1

 ROŚLINY - podkolan biały Platanthera bifolia, rosiczka długolistna Drosera anglica, kruszczyk szerokolistny Epipactis helleborine, buławnik mieczolistny Cephalanthera longifolia, śnieżyczka przebiśnieg Galanthus nivalis, barwinek pospolity Vinca minor, pierwiosnka lekarska Primula veris, przylaszczka pospolita Hepatica nobilis.

 

 

ZWIERZĘTA -  Żółw błotny , tygrzyk paskowany Argiope bruennichi biegacze Carabus sp. mieniak tęczowiec Apatura iris, paź królowej Papilio machaon, szlaczkoń torfowiec Colias palaeno, trzmiele Bombus sp., rohatyniec nosorożec Oryctes nasicornis, ślimak żółtawy Helix lutescens, borodziej próchnik Ergates faber, zgrzypik twardokrywka Lamia textor, Graphoderus bilineatus, Rhysodes sulcatus 

Answer 2

   

 

Roztoczański Park Narodowy leży na Roztoczu Środkowym. Powstał w 1974 r. Obecnie obejmuje powierzchnię 8481,76 ha, z czego 92% zajmują lasy. Ochroną ścisłą jest objętych ponad 880 ha (ok. 10%) lasów Parku. Otoczony jest strefą ochronną, która wynosi 38 000 ha. Roztocze leży w obszarze dzielącym stare utwory geologiczne platformy wschodnioeuropejskiej od młodszych utworów Europy Zachodniej. Miało to ogromne znaczenie w formowaniu się kontynentu europejskiego. Roztocze jest wciąż aktywne geologicznie, podnosi się około 2 mm na rok. Roztocze Środkowe ma urozmaiconą rzeźbę terenu. Łańcuchy wapiennych wzgórz o wysokości do 350 m n.p.m. porośnięte wspaniałymi lasami z enklawami pól uprawnych przeplatają się z dolinami wysłanymi piaskami polodowcowymi. Zróżnicowanie geologiczne, bogata rzeźba terenu, czynniki hydrograficzne, klimatyczne i glebowe spowodowały, że na stosunkowo małej powierzchni występuje tu aż 47 zespołów roślinnych (19 leśnych i 28 nieleśnych): Najcenniejsze z nich to bór jodłowy i buczyna karpacka - charakterystyczne dla regla dolnego Karpat. Lasy Parku charakteryzuje duża dynamika rozwoju i dobra zdrowotność`. Przejawia się to łatwością odnowień naturalnych oraz długowiecznością i znacznymi rozmiarami drzew, z których wiele osiąga pomnikowe wymiary. Gatunkami panującymi w Parku są: sosna, jodła i buk. Z pozostałych około 30 rodzimych gatunków drzew najliczniej występują: dąb, olsza, lipa, brzoza, świerk, modrzew, grab, jawor, jesion i klon. Wiele z nich (np. jodła i buk) osiąga tu granice zwartego występowania. Flora Parku jest bogata i różnorodna: Spośród ponad-700 gatunków roślin naczyniowych spotkać można - w zależności od siedliska i ukształtowania teren roślinność typowo nizinną jak też gatunki górskie (tojad dzióbaty, żywiec gruczołowaty), północne (zimoziół północny), południowo-wschodnie (pluskwica europejska, powojnik prosty) oraz atlantyckie (rosiczka pośrednia, widłak torfowy). Lista roślin rzadkich obejmuje 65 taksonów, a objętych ochroną gatunkową około (czosnek niedźwiedzi i siatkowaty, zawilec wielkokwiatowy, trzy gatunki rosiczek, liczne gatunki storczyków wraz z najpiękniejszym obuwikiem). Równie bogata jest fauna Parku. Występują tu wszystkie typowe zwierzęta leśne: jeleń, sarna, dzik, wilk lis, borsuk, kuną, a nad wodami wydra. Okresowo spotyka się łosia i rysia. Liczne są owadożerne ssaki chronione (ryjówki), gryzonie rodziny pilchowatych (orzesznica popielica), a także nietoperze. W 1979 r sprowadzono bobry (żyjące tu w przeszłości), a w 1982 r. utworze ostoję konika polskiego (potomka tarpana i ras lokalnych). Spośród ponad 200 gatunków ptaków około 130 gnieździ się regularnie na terenie Parku (m.in.: orlik krzykliwy, trzmielojad, bocian czarny, dzięcioł białogrzbiety, muchołówka białoszyja i mała). Z gadów spotyka się licznie jaszczurki wraz z padalcem w formie turkusowej, zaskrońca, żmiję zygzakowatą oraz żółwia błotnego. Nie udało się potwierdzić występowania żyjącego tu niegdyś węża Eskulapa. Wśród płazów liczne są traszki, kumaki, grzebiuszka, rzekotka oraz żaby zielone i brunatne. Bogaty jest świat bezkręgowców. Obecność wielu mięczaków, wijów, pajęczaków i owadów świadczy o niezwykłości przyrody Parku w skali kraju i Europy. Lasy Parku przez prawie 400 lat (do końca II wojny światowej) wchodziły skład Ordynacji Zamojskiej. W 1934 r. utworzono pierwszy na tym terenie rezerwat - Bukowa Góra. W roku 1938 wydano tu pierwsze w Polsce zarządzenie o ochronie ptaków drapieżnych. Po wojnie, w latach 1954-1974 utworzono na tym terenie 11 rezerwatów, które weszły w skład tworzonego Parku. Losy żyjących tu ludzi od bardzo dawna związane były z terenami dzisiejszego Parku. W czasie wojen lasy dawały schronienie i stanowiły bazę do walki, a w okresach pokoju żywiły i dostarczały drewna. Liczne leśne mogiły i pomniki z różnych okresów w Zwierzyńcu i okolicach są świadectwem burzliwej historii tych ziem. Układ przestrzenny Zwierzyńca powstał pod koniec XVI w. Wtedy to Jan Zamoyski nabył włość szczebrzeską. Obszar położony u podnóża Bukowej Góry przeznaczył na miejsce wypoczynku. Wybudował dwór otoczony ogrodem i urządził zwierzyniec. Dwór odwiedzali królowie: Władysław IV, Jan Kazimierz, Michał Wiśniowiecki. Tu rozkwitła miłość Marii Kazimiery d'Arquien i Jana Sobieskiego. W XVIII w. Teresa i Tomasz Zamoyscy ufundowali "kościółek na wodzie". W początku XIX w. Zwierzyniec stał się osadą urzędniczą i siedzibą Ordynacji Zamojskiej (do 1944 r.). Nigdy nie zatracił charakteru osady-ogrodu Obecnie miasto liczy 3500 mieszkańców. Proszę czekać... 2 1