Znaczenie chrztu Mieszko I po przyjęciu chrztu stał się równy innym władcom chrześcijańskim. Mógł z nimi zawierać przymierza i sojusze. Przyjęcie chrztu umacniało też znaczenie władzy wobec poddanych. Kościół głosił bowiem, że władza księcia pochodzi od Boga i każde wystąpienie przeciwko władzy uznawano za ciężki grzech. Do Polski, po przyjęciu chrześcijaństwa, coraz liczniej przybywali duchowni. Uczyli ludzi prawd nowej wiary i służyli pomocą władzy. W tamtych czasach jedynie duchowni potrafili czytać i pisać, a także znali łacinę, którą posługiwali się m.in. w kontaktach międzynarodowych. Klasztory i kościoły były ośrodkami życia intelektualnego i artystycznego. Duchowni znali również tajniki uprawy roli, to oni nauczyli ludzi melioracji podmokłych terenów, zastosowali nowe narzędzia oraz trójpolówkę, co bardzo przyczyniło się do rozwoju gospodarki rolnej. Szerzeniem chrześcijaństwa i niszczeniem rodzimych wierzeń na obszarach odległych od dworu księcia czy kościołów zajmowali się misjonarze. Wielu z nich swoje działania przypłaciło życiem, a i chrystianizacja przyczyniła się do krwawych ofiar wśród pogan. W Polsce po przyjęciu chrześcijaństwa zaczęto wznosić pierwsze kościoły (w związku z czym pojawił się nowy rodzaj zapotrzebowania na malarstwo i rzeźbę sakralną).
W tym momęcie polska stała się krajem chrześcijańskim, przez co była inaczej oceniana przez inne kraje