Po drugim rozbiorze w granicach Rzeczpospolitej pozostało zaledwie 215 tys. km2, które zamieszkiwało ok. 4 mln mieszkańców. Kraj znajdował się w katastrofalnej sytuacji gospodarczej. Rozbiór doprowadził do dezorganizacji rynku wewnętrznego, w wyniku której załamała się produkcja miejska i system bankowy. Kontrybucje bezwzględnie wybierane przez armię rosyjską rujnowały wieś i powodowały gwałtowny wzrost cen. Skarb państwa był zrujnowany i niewypłacalny. Brakowało pieniędzy nie tylko na opłacenie wojska, ale również na wynagrodzenia dla urzędników. Zarówno w mieście jak i na wsi nastroje społeczne ulegały radykalizacji. Dochodziło nawet do lokalnych wystąpień zbrojnych.
Po zwycięstwie konfederacji targowickiej kraj opuścili przywódcy stronnictwa patriotycznego, którzy udali się na emigrację. Głównym centrum życia emigracyjnego stała się Saksonia, a zwłaszcza Lipsk, do którego wyjechali m.in. Stanisław Kostka i Ignacy Potoccy, Hugo Kołłątaj i Tadeusz Kościuszko. Założyli tam Komitet Emigracyjny, który niezwłocznie przystąpił do przygotowywania zbrojnego powstania. W kraju w tym samym celu powstało sprzysiężenie, na czele którego stał Ignacy Działyński. Kandydatem obu ośrodków na wodza przyszłego powstania narodowego był gen. Tadeusz Kościuszko. Umiarkowane skrzydło ruchu spiskowego zamierzało przywrócić Konstytucję 3 maja, a radykalne zmierzało do obalenia monarchii i wprowadzenia republiki. Spiskowcy warszawscy wzięli na siebie ciężar przygotowań organizacyjnych. Ignacy Działyński chciał prowadzić działania wojenne w oparciu o regularną armię, natomiast dawni działacze „Kuźnicy Kołłątajowskiej” liczyli na szerokie poparcie, któremu miały sprzyjać głębokie reformy społeczne.
Odpowiedź:
Po drugim rozbiorze w granicach Rzeczpospolitej pozostało zaledwie 215 tys. km2, które zamieszkiwało ok. 4 mln mieszkańców. Kraj znajdował się w katastrofalnej sytuacji gospodarczej. Rozbiór doprowadził do dezorganizacji rynku wewnętrznego, w wyniku której załamała się produkcja miejska i system bankowy. Kontrybucje bezwzględnie wybierane przez armię rosyjską rujnowały wieś i powodowały gwałtowny wzrost cen. Skarb państwa był zrujnowany i niewypłacalny. Brakowało pieniędzy nie tylko na opłacenie wojska, ale również na wynagrodzenia dla urzędników. Zarówno w mieście jak i na wsi nastroje społeczne ulegały radykalizacji. Dochodziło nawet do lokalnych wystąpień zbrojnych.
Po zwycięstwie konfederacji targowickiej kraj opuścili przywódcy stronnictwa patriotycznego, którzy udali się na emigrację. Głównym centrum życia emigracyjnego stała się Saksonia, a zwłaszcza Lipsk, do którego wyjechali m.in. Stanisław Kostka i Ignacy Potoccy, Hugo Kołłątaj i Tadeusz Kościuszko. Założyli tam Komitet Emigracyjny, który niezwłocznie przystąpił do przygotowywania zbrojnego powstania. W kraju w tym samym celu powstało sprzysiężenie, na czele którego stał Ignacy Działyński. Kandydatem obu ośrodków na wodza przyszłego powstania narodowego był gen. Tadeusz Kościuszko. Umiarkowane skrzydło ruchu spiskowego zamierzało przywrócić Konstytucję 3 maja, a radykalne zmierzało do obalenia monarchii i wprowadzenia republiki. Spiskowcy warszawscy wzięli na siebie ciężar przygotowań organizacyjnych. Ignacy Działyński chciał prowadzić działania wojenne w oparciu o regularną armię, natomiast dawni działacze „Kuźnicy Kołłątajowskiej” liczyli na szerokie poparcie, któremu miały sprzyjać głębokie reformy społeczne.
Wyjaśnienie: