Question

Jakie zadanie miał ksiądz skarga na temat ówczesnej sytuacji w swojej ojczyźnie "bursztyny"

Answer 1

Zofia Kossak-Szczucka-Szatkowska należy do pisarzy znanych i cenionych nie tylko w
Polsce. Jej książki były tłumaczone na dwadzieścia jeden języków, a antywojenna w swojej
wymowie powieść Bez oręża, przełożona na dwanaście języków, w Stanach Zjednoczonych
osiągnęła nakład siedemset pięćdziesięciu tysięcy egzemplarzy. Cyklem utworów o wojnach
krzyżowych zdobyła trwałe miejsce wśród dokonań światowej beletrystyki historycznej.
Twórczość autorki Bursztynów jest związana z dwudziestoleciem międzywojennym i
współczesnością, korzeniami zaś sięga tradycji dziewiętnastowiecznej prozy realistycznej: Bliskie
pokrewieństwo z klasycznym nurtem prozy ujawnia przede wszystkim język i styl jej utworów.
Bogactwo zasobu leksykalnego, ogromna wrażliwość na wartość artystyczną słowa, prostota stylu
są osiągnięciem, w którym oprócz efektów własnej inwencji pisarki odnaleźć można wpływ
wzorców narracyjnych Józefa I. Kraszewskiego i Zygmunta Kaczkowskiego, Henryka
Sienkiewicza i Stefana Żeromskiego. Umiejętność kreślenia wyrazistych, barwnych obrazów oraz
plastycznych sytuacji wskazuje, że swój indywidualny talent pisarski rozwijała czerpiąc ze źródeł
nie byle jakich. Nie przypadkiem wśród książek, które wywarły na niej najgłębsze wrażenie,
wymienia Sienkiewiczowską Trylogię, Wojnę i pokój Lwa Tołstoja, a także utwory Żeromskiego.
To właśnie Sienkiewicz, a wraz z nim znany historyk Ludwik Kubala - jak wyznaje pisarka -
kształtowali jej zainteresowania historyczne. Jednak niewątpliwie wpłynęła na nie również
atmosfera środowiska rodzinnego.
A było to środowisko, w którym przeszłość narodu, jego wzloty i upadki, stanowiły nie
tylko temat do dyskusji, ale także inspirację twórczości artystycznej. Spojrzenie Zofii Kossak na
przyszłość formowały obok rodzinnych dyskusji i prac monograficznych z zasobnej biblioteki ojca
również obrazy batalistyczne dziadka Juliusza, a potem stryja Wojciecha. Zwierzenie pisarki, że
“historię kocha atawistycznie, od dziecka” można zatem przyjąć za wypadkową zainteresowań
osobistych, wpływu lektury i malarstwa oraz specyficznego klimatu szlachecko-ziemiańskiego
rodzinnego gniazda. Atmosfera patriotyczna, zarysowana tak wyraziście w Dziedzictwie,
zawierającym sagę rodu na tle losów narodu, musiała panować również w Kośminie nad
Wieprzem.
Urodziła się tam 8 sierpnia 1890 roku, jako córka Anny i Tadeusza Kossaków, i tam
spędziła dzieciństwo. W Kośminie też pod kierunkiem rodziców i guwernantki uczyła się,
opanowując przede wszystkim przedmioty humanistyczne. Zdobytą wiedzę próbowała jako młoda,
szesnastoletnia dziewczyna zużytkować w pracy nauczycielskiej w jednej ze szkółek
2 zorganizowanych w Warszawie przez Polską Macierz Szkolną.