Polityka gospodarcza II Rzeczypospolitej – polityka ekonomiczna prowadzona przez władze II Rzeczypospolitej w okresie międzywojennym. W omawianym okresie państwo polskie, poza wyzwaniami politycznymi, znalazło się w potrzebie pokonania licznych wyzwań gospodarczych. Integracja obszarów znajdujących się na terenie różnych zaborów, reforma walutowa, reforma rolna, inwestycje, wykorzystanie dostępu do wybrzeża oraz niwelowanie podziału na Polskę A i B zalicza się do głównych zadań przed jakimi stawały wówczas kolejne rządy. Głównymi architektami polskiej polityki gospodarczej w dwudziestoleciu międzywojennym stali się przede wszystkim Władysław Grabski z obozu endeckiego – autor reformy walutowej oraz Eugeniusz Kwiatkowski z kręgów sanacyjnych – związany m.in. z rozwojem Gdyni i COP. Politykę gospodarczą II RP, szczególnie po 1929 roku, charakteryzowało m.in. planowanie gospodarcze oraz różne formy interwencjonizmu.
Polityka gospodarcza II Rzeczypospolitej – polityka ekonomiczna prowadzona przez władze II Rzeczypospolitej w okresie międzywojennym. W omawianym okresie państwo polskie, poza wyzwaniami politycznymi, znalazło się w potrzebie pokonania licznych wyzwań gospodarczych. Integracja obszarów znajdujących się na terenie różnych zaborów, reforma walutowa, reforma rolna, inwestycje, wykorzystanie dostępu do wybrzeża oraz niwelowanie podziału na Polskę A i B zalicza się do głównych zadań przed jakimi stawały wówczas kolejne rządy. Głównymi architektami polskiej polityki gospodarczej w dwudziestoleciu międzywojennym stali się przede wszystkim Władysław Grabski z obozu endeckiego – autor reformy walutowej oraz Eugeniusz Kwiatkowski z kręgów sanacyjnych – związany m.in. z rozwojem Gdyni i COP. Politykę gospodarczą II RP, szczególnie po 1929 roku, charakteryzowało m.in. planowanie gospodarcze oraz różne formy interwencjonizmu.