Ważną przyczyną upadku Rzeczypospolitej Szlacheckiej były wojny Polski w XVII wieku. Główną przyczyną wybuchu wojen polsko – szwedzkich było to, że oba kraje chciały dominować nad Bałtykiem. Wybrany królem polskim, szwedzki następca tronu, Zygmunt III Waza został przez swoich szwedzkich poddanych pozbawiony należnego mu dziedzictwa. Bezpośrednią przyczyną wybuchu wojen była decyzja Zygmunta o przyłączeniu Inflant do Polski. Wojna o Inflanty trwała do 1611 roku, i mimo wielkiego zwycięstwa wojsk polskich w bitwie pod Kircholmem w 1605 roku, Inflanty zostały ostatecznie zajęte przez Szwedów w 1622 roku. W późniejszych latach dochodziło do sporów między Polską a Szwecją. Nie wszystkie pokoje zawarte były korzystne dla Polski. W 1655 roku rozpoczęła się najcięższa wojna polsko – szwedzka zwana „Potopem Szwedzkim”. Król szwedzki chciał wykorzystać wewnętrzne konflikty Rzeczypospolitej, próbował opanować całe państwo polskie. Szlachta nie chciała walczyć, dając uch szwedzkiej propagandzie, iż jest to wewnętrzny konflikt w rodzinie Wazów. Radziwiłłowie zawarli z Karolem Gustawem układ, na mocy którego odzyskali władzę na Litwie. Król Polski Jan Kazimierz opuścił kraj. Wydawało się, że wojna skończyła się całkowitym podbojem Rzeczypospolitej. Jednak niedotrzymane zobowiązania Karola Gustawa wywołały żywiołowy wybuch powstania. Ciosem dla polskiej polityki były traktaty welawsko – bydgoskie zawarte w 1657 roku z Księciem pruskim Fryderykiem Wilhelmem. Za cenę odstąpienia od sojuszu ze Szwedami zostało on całkowicie zwolniony z zależności lennej od Polski oraz otrzymał w lenno ziemię lęborską i bytomską. Ostatecznie wielkim wysiłkiem całego społeczeństwa udało się wyprzec wojska szwedzkie z terenu Polski. Konflikt polsko – turecki w XVII wieku dzielił się na dwie części. Pierwsza z nich obejmuje lata 1620 – 1621, a druga 1627 – 1699. Przyczyn sporu polsko – tureckiego było kilka. Pierwszą z nich była rywalizacja o opanowanie Mołdawii, drugim powodem były najazdy tureckich lenników – Tatarów na Polskę i wyprawy poddanych polskich – Kozaków na Turcję. Mimo zadrażnień, aż do 1620 roku obu stronom udało się utrzymać pokój . Pierwszym bezpośrednim starciem była wojna w 1620 roku. Wyprawa wojsk polskich do Mołdawii zakończyła się klęską pod Cecorą. W 1621 roku u granic stanęła armia turecka, którą z ogromnym trudem powstrzymano pod Chocimiem. Po zawarciu pokoju, późniejszym wznowieniu walk wybuchła kolejna wojna. W 1627 roku armia turecka zaatakowała terytorium polskie i Rzeczpospolita została zmuszona do zawarcia pokoju w Buczaczu. Jego postanowienia nie były korzystne dla Polski. Sejm nie ratyfikował traktatu, uchwalił podatek na wojsko, które w 1673 roku zadało Turkom klęskę pod Chocimiem. W 1676 roku Jan III Sobieski wstrzymał oblężenie wojsk tureckich i zmusił Turcję do zawarcia pokoju, na mocy którego Polska nie musiała płacić haraczu. Gdy w 1683 roku Turcja ruszyła na Wiedeń, król polski poprowadził wojska na pomoc oblężonemu Wiedniowi. Polska walczyła w ramach „Świętej Ligi” z inicjatywy Jana III Sobieskiego. Wojna trwała aż do 1699 roku i zakończyła się pokojem w Karłowicach, który przywrócił Polsce utracone ziemie. Przyczyny wojen z Rosją wcześniej już przedstawiłam. Początkowo dominowała strona polska w tym konflikcie, ale później wszystko zaczęło się zmieniać na korzyść Rosji. Wojny zakończyły się utratą przez Polskę części terytoriów wschodnich.
Ważną przyczyną upadku Rzeczypospolitej Szlacheckiej były wojny Polski w XVII wieku.
Główną przyczyną wybuchu wojen polsko – szwedzkich było to, że oba kraje chciały dominować nad Bałtykiem. Wybrany królem polskim, szwedzki następca tronu, Zygmunt III Waza został przez swoich szwedzkich poddanych pozbawiony należnego mu dziedzictwa.
Bezpośrednią przyczyną wybuchu wojen była decyzja Zygmunta o przyłączeniu Inflant do Polski. Wojna o Inflanty trwała do 1611 roku, i mimo wielkiego zwycięstwa wojsk polskich w bitwie pod Kircholmem w 1605 roku, Inflanty zostały ostatecznie zajęte przez Szwedów w 1622 roku.
W późniejszych latach dochodziło do sporów między Polską a Szwecją. Nie wszystkie pokoje zawarte były korzystne dla Polski.
W 1655 roku rozpoczęła się najcięższa wojna polsko – szwedzka zwana „Potopem Szwedzkim”.
Król szwedzki chciał wykorzystać wewnętrzne konflikty Rzeczypospolitej, próbował opanować całe państwo polskie. Szlachta nie chciała walczyć, dając uch szwedzkiej propagandzie, iż jest to wewnętrzny konflikt w rodzinie Wazów. Radziwiłłowie zawarli z Karolem Gustawem układ, na mocy którego odzyskali władzę na Litwie. Król Polski Jan Kazimierz opuścił kraj. Wydawało się, że wojna skończyła się całkowitym podbojem Rzeczypospolitej. Jednak niedotrzymane zobowiązania Karola Gustawa wywołały żywiołowy wybuch powstania.
Ciosem dla polskiej polityki były traktaty welawsko – bydgoskie zawarte w 1657 roku z Księciem pruskim Fryderykiem Wilhelmem. Za cenę odstąpienia od sojuszu ze Szwedami zostało on całkowicie zwolniony z zależności lennej od Polski oraz otrzymał w lenno ziemię lęborską i bytomską. Ostatecznie wielkim wysiłkiem całego społeczeństwa udało się wyprzec wojska szwedzkie z terenu Polski.
Konflikt polsko – turecki w XVII wieku dzielił się na dwie części. Pierwsza z nich obejmuje lata 1620 – 1621, a druga 1627 – 1699. Przyczyn sporu polsko – tureckiego było kilka. Pierwszą z nich była rywalizacja o opanowanie Mołdawii, drugim powodem były najazdy tureckich lenników – Tatarów na Polskę i wyprawy poddanych polskich – Kozaków na Turcję. Mimo zadrażnień, aż do 1620 roku obu stronom udało się utrzymać pokój . Pierwszym bezpośrednim starciem była wojna w 1620 roku. Wyprawa wojsk polskich do Mołdawii zakończyła się klęską pod Cecorą. W 1621 roku u granic stanęła armia turecka, którą z ogromnym trudem powstrzymano pod Chocimiem. Po zawarciu pokoju, późniejszym wznowieniu walk wybuchła kolejna wojna. W 1627 roku armia turecka zaatakowała terytorium polskie i Rzeczpospolita została zmuszona do zawarcia pokoju w Buczaczu. Jego postanowienia nie były korzystne dla Polski. Sejm nie ratyfikował traktatu, uchwalił podatek na wojsko, które w 1673 roku zadało Turkom klęskę pod Chocimiem.
W 1676 roku Jan III Sobieski wstrzymał oblężenie wojsk tureckich i zmusił Turcję do zawarcia pokoju, na mocy którego Polska nie musiała płacić haraczu.
Gdy w 1683 roku Turcja ruszyła na Wiedeń, król polski poprowadził wojska na pomoc oblężonemu Wiedniowi. Polska walczyła w ramach „Świętej Ligi” z inicjatywy Jana III Sobieskiego. Wojna trwała aż do 1699 roku i zakończyła się pokojem w Karłowicach, który przywrócił Polsce utracone ziemie.
Przyczyny wojen z Rosją wcześniej już przedstawiłam. Początkowo dominowała strona polska w tym konflikcie, ale później wszystko zaczęło się zmieniać na korzyść Rosji. Wojny zakończyły się utratą przez Polskę części terytoriów wschodnich.