karohuh
1.Pracę nad esejem rozpoczynamy od zapisania wniosków, jakie nasuwają się po uważnym przeanalizowaniu zadanego tematu. Mogą to być luźne skojarzenia, argumenty, czy też pytania, związane z danym zagadnieniem. Każdą myśl zapisuj na oddzielnej kartce, pozostawiając miejsce na rozwinięcie jej o określone cytaty, dygresje, odwołania do innych dzieł. Przygotuj wszystkie materiały, jakie będziesz wykorzystywał podczas pisania eseju: teksty źródłowe, cytaty, aforyzmy, etc.
2.Sporządź plan, który będzie osią kompozycyjną twojego eseju (możesz posłużyć się ciągiem słów-kluczy). Z wcześniej zapisanych wniosków wybierz te, które uważasz za najciekawsze, niepowtarzalne i zgodne z twoimi poglądami na zadany temat. Uporządkuj je, starając się odnaleźć analogie pomiędzy kolejnymi skojarzeniami tak, aby tworzyły w miarę spójną i logiczną całość.
3.Rozwiń wnioski, koncentrując się na głównym zagadnieniu. Uzupełnij je własnymi przemyśleniami, zapoznaj się również z opiniami innych na poruszany przez ciebie temat. Skonfrontuj je z własnymi wnioskami. Do każdego wniosku dopasuj odpowiednie cytaty czy też odwołania do innych tekstów źródłowych. Wzbogać je aluzjami historycznymi i filozoficznymi. Pamiętaj, że esej to przede wszystkim subiektywne opinie autora, więc zawsze musisz zaznaczać w tekście swoją obecność, prowadząc tok myślowy tak, aby zaciekawić czytelnika i zmusić go do własnych refleksji na omawiane przez ciebie zagadnienie.
4.Jeśli masz już uzupełnione wnioski (każdy zapisany na oddzielnej kartce w formie samodzielnej całostki znaczeniowej) możesz przystąpić do zredagowania ich pod względem stylistycznym. Nadaj im tytuły i śródtytuły, a następnie uporządkuj je w odpowiedniej kolejności, według wcześniej przygotowanego planu.
5.Napisz wstęp (możesz posłużyć się odpowiednio dobranym do tematu mottem), wprowadzając czytelnika w tematykę eseju i ogólnie przybliż sposób ujęcia zagadnienia. Kolejno przepisz ułożone wcześniej w logiczną całość skojarzenia i wnioski.
6. Esej nie wymaga wyraźnie zarysowanego zakończenia, lecz możesz podsumować swoje przemyślenia krótką refleksją końcową, uwrażliwiającą czytelnika na poruszony przez ciebie problem.
Esej to szkic filozoficzny, naukowy, publicystyczny lub krytyczny, zazwyczaj pisany prozą, swobodnie rozwijający interpretację jakiegoś zjawiska lub dociekanie problemu, eksponujący podmiotowy punkt widzenia oraz dbałość o piękny i oryginalny sposób przekazu. Wywód myślowy zawarty w eseju w małym na ogół stopniu respektuje standardowe metody rozumowania. Obok związków logicznych występują w nim nie skrępowane rygorami naukowymi skojarzenia pomysłów, a obok zdań weryfikowalnych – poetyckie obrazy, paradoksalne sformułowania, błyskotliwe aforyzmy, nierzadko elementy narracyjne lub liryczno-refleksyjne.
2.Sporządź plan, który będzie osią kompozycyjną twojego eseju (możesz posłużyć się ciągiem słów-kluczy). Z wcześniej zapisanych wniosków wybierz te, które uważasz za najciekawsze, niepowtarzalne i zgodne z twoimi poglądami na zadany temat. Uporządkuj je, starając się odnaleźć analogie pomiędzy kolejnymi skojarzeniami tak, aby tworzyły w miarę spójną i logiczną całość.
3.Rozwiń wnioski, koncentrując się na głównym zagadnieniu. Uzupełnij je własnymi przemyśleniami, zapoznaj się również z opiniami innych na poruszany przez ciebie temat. Skonfrontuj je z własnymi wnioskami. Do każdego wniosku dopasuj odpowiednie cytaty czy też odwołania do innych tekstów źródłowych. Wzbogać je aluzjami historycznymi i filozoficznymi. Pamiętaj, że esej to przede wszystkim subiektywne opinie autora, więc zawsze musisz zaznaczać w tekście swoją obecność, prowadząc tok myślowy tak, aby zaciekawić czytelnika i zmusić go do własnych refleksji na omawiane przez ciebie zagadnienie.
4.Jeśli masz już uzupełnione wnioski (każdy zapisany na oddzielnej kartce w formie samodzielnej całostki znaczeniowej) możesz przystąpić do zredagowania ich pod względem stylistycznym. Nadaj im tytuły i śródtytuły, a następnie uporządkuj je w odpowiedniej kolejności, według wcześniej przygotowanego planu.
5.Napisz wstęp (możesz posłużyć się odpowiednio dobranym do tematu mottem), wprowadzając czytelnika w tematykę eseju i ogólnie przybliż sposób ujęcia zagadnienia. Kolejno przepisz ułożone wcześniej w logiczną całość skojarzenia i wnioski.
6. Esej nie wymaga wyraźnie zarysowanego zakończenia, lecz możesz podsumować swoje przemyślenia krótką refleksją końcową, uwrażliwiającą czytelnika na poruszony przez ciebie problem.
liczd n naj
Esej to szkic filozoficzny, naukowy, publicystyczny lub krytyczny, zazwyczaj pisany prozą, swobodnie rozwijający interpretację jakiegoś zjawiska lub dociekanie problemu, eksponujący podmiotowy punkt widzenia oraz dbałość o piękny i oryginalny sposób przekazu. Wywód myślowy zawarty w eseju w małym na ogół stopniu respektuje standardowe metody rozumowania. Obok związków logicznych występują w nim nie skrępowane rygorami naukowymi skojarzenia pomysłów, a obok zdań weryfikowalnych – poetyckie obrazy, paradoksalne sformułowania, błyskotliwe aforyzmy, nierzadko elementy narracyjne lub liryczno-refleksyjne.