Jakie są środki stylistyczne w tym wierszu?
Bóg mi odmówił tej anielskiej miary...
Bóg mi odmówił tej anielskiej miary,
Bez której ludziom nie zda się poeta;
Gdybym ją posiadł, świat ubrałbym w czary,
A że jej nie mam, jestem wierszokleta.
Ach! w sercu mojem są niebiańskie wdzięki,
Lecz nim ust dojdą, łamią się na dwoje,
Ludzie usłyszą tylko twarde szczęki,
Ja, dniem i nocą, słyszę serce moje!
Ono tak bije na krwi mojej falach,
Jak gwiazda brzmiącą na wirach błękitu,
Ludzie nie słyszą jej w godowych salach,
Choć ją Bóg słyszy od zmroku do świtu.
Bóg mi odmówił tej anielskiej miary...
Bóg mi odmówił tej anielskiej miary,
Bez której ludziom nie zda się poeta;
Gdybym ją posiadł, świat ubrałbym w czary,
A że jej nie mam, jestem wierszokleta.
Ach! w sercu mojem są niebiańskie wdzięki,
Lecz nim ust dojdą, łamią się na dwoje,
Ludzie usłyszą tylko twarde szczęki,
Ja, dniem i nocą, słyszę serce moje!
Ono tak bije na krwi mojej falach,
Jak gwiazda brzmiącą na wirach błękitu,
Ludzie nie słyszą jej w godowych salach,
Choć ją Bóg słyszy od zmroku do świtu.
epitety: "anielskiej miary"
niedomówienia: "Bóg odmówił tej anielskiej miary..."
wykrzyknienia: "słyszę serce moje!"
porównanie: "Ono tak bije na krwi mojej falach, jak gwiazda brzmiącą na wirach błękitu"
personifikacja: "gwiazda brzmiąca"
hiperbola: "Ach! w sercu mojem są niebiańskie wdzięki"
przerzutnia: "Gdybym ją posiadł, świat ubrałbym w czary, A że jej nie mam, jestem wierszokleta"