Pierwotny areał dębu szypułkowego: Europa i Kaukaz Drzewo klimatu oceanicznego i kontynentalnego. Dąb szypułkowy występuje od Irlandii do Portugali, na wschód do Kaukazu i do Włoch. Częsty na całym niżu i w niższych położeniach górskich; rośnie na glebach zasobnych, wilgotnych. Stanowi składnik lasów mieszanych, niekiedy tworzy czyste skupiska.
Buk zwyczajny
Zasięg buka obejmuje środkową i zachodnią Europę: południowa część Anglii i i Skandynawii, Półwysep Bałkański (bez środkowej i południowej Grecji), Półwysep Apeniński, Sycylia, Korsyka i północna Hiszpanię. Optimum siedliskowe: środkowej Francja, Niemcy, Jugosławia i Rumunia. Nie występuje na Nizinie Węgierskiej i w Alpach (z wyjątkiem pojedynczych okazów).
Przez Polskę przebiega wschodnia granica zasięgu buka zwyczajnego. Polska północno-wschodnia oraz znaczna część Polski środkowej leżą poza naturalnym zasięgiem buka. W południowej i południowo-zachodniej Polsce tworzy własne zbiorowiska (jest jednym z podstawowych drzew lasotwórczych), zwane buczyną [buczyna - Fagetum], silnie ocieniające podłoże. Występuje głównie na dobrej glebie (tzw. Buczyna żyzna) lub nieco uboższej (tzw. kwaśna). W górach (Karpaty) występuje w lasach regla dolnego. W Tatrach sięga do maksymalnej wysokości 1295m n.p.m.
- sosna
- dąb
- jodła
- akacja
- wierzba płacząca
- świerk
Pierwotny areał dębu szypułkowego: Europa i Kaukaz
Drzewo klimatu oceanicznego i kontynentalnego. Dąb szypułkowy występuje od Irlandii do Portugali, na wschód do Kaukazu i do Włoch.
Częsty na całym niżu i w niższych położeniach górskich; rośnie na glebach zasobnych, wilgotnych. Stanowi składnik lasów mieszanych, niekiedy tworzy czyste skupiska.
Buk zwyczajny
Zasięg buka obejmuje środkową i zachodnią Europę: południowa część Anglii i i Skandynawii, Półwysep Bałkański (bez środkowej i południowej Grecji), Półwysep Apeniński, Sycylia, Korsyka i północna Hiszpanię. Optimum siedliskowe: środkowej Francja, Niemcy, Jugosławia i Rumunia. Nie występuje na Nizinie Węgierskiej i w Alpach (z wyjątkiem pojedynczych okazów).
Przez Polskę przebiega wschodnia granica zasięgu buka zwyczajnego. Polska północno-wschodnia oraz znaczna część Polski środkowej leżą poza naturalnym zasięgiem buka. W południowej i południowo-zachodniej Polsce tworzy własne zbiorowiska (jest jednym z podstawowych drzew lasotwórczych), zwane buczyną [buczyna - Fagetum], silnie ocieniające podłoże. Występuje głównie na dobrej glebie (tzw. Buczyna żyzna) lub nieco uboższej (tzw. kwaśna). W górach (Karpaty) występuje w lasach regla dolnego. W Tatrach sięga do maksymalnej wysokości 1295m n.p.m.