Jakie miasta w Królestwie Polskim (w 2. połowie XIX w.) stanowiłay największe centra przemysłowe.
Podaj ich nazwy oraz dominującą na ich obszarze rodzaj produkcji przemysłowej.
DAJE NAJ! NA DZIŚ! PILNE!
" Life is not a problem to be solved but a reality to be experienced! "
© Copyright 2013 - 2024 KUDO.TIPS - All rights reserved.
W chwili powstania Królestwa Polskiego sytuację gospodarczą wyznaczał pogłębiający się długotrwały kryzys: obumieranie feudalnego ustroju społeczno-gospodarczego. Dotychczasowy system gospodarczy przynosił coraz gorsze efekty, nie pozwalał na postęp techniczny i wydajniejszą pracę, a także kłócił się z zasadami wolności osobistej i równouprawnienia wszystkich ludzi. Dlatego w II połowie XIX wieku kryzys ten zakończył się zwycięstwem nowego kapitalistycznego systemu.
Powierzchnia Królestwa Polskiego liczyła 127tys. km2 (o 17 % mniej niż Księstwo Warszawskie), jego pierwotne zaludnienie wzrosło w ciągu piętnastu lat z 2,7 do 4 mln. Na wszystkich ziemiach polskich dominującą liczebnie grupę społeczna stanowiła ludność chłopska, która stanowiła 75-80% ogółu ludności.
Nic zatem dziwnego, że to rolnictwo odgrywało główną rolę w życiu gospodarczym Królestwa Polskiego. Dodatkowo eksport pszenicy załamał się w chwili, gdy rząd brytyjski w interesie własnych producentów nałożył wysokie cła wwozowe. Nie sprzyjało to polityce inwestycyjnej. Większość folwarków trzymała się pańszczyzny i trójpolówki, tylko nieliczni właściciele eksperymentowali sprowadzając z Anglii żniwiarki i młockarnie. Warto zauważyć, że lepsze pługi, sieczkarnię i kieraty wyrabiano już w tym czasie w kraju.
W latach 20 XIX wieku rozpoczyna się pewien zauważalny postęp. Wprowadza się do uprawy rośliny okopowe m.in. buraki cukrowe, dając początek działalności polskich cukrowni. Zaczęto coraz powszechniej stosować żelazne kosy i pługi. Zamiast trójpolówki wprowadzono płodozmian co oznacza, że na tym samym gruncie co roku zasiewa się lub sadzi inne rośliny. Istniały konflikty chłopów, którzy byli oczynszowani z właścicielami ziemi.
W trakcie powstania styczniowego w roku 1864 został wydany ukaz uwłaszczeniowy. Rząd carski dążył do pozbawienia powstańców poparcia ludności włościańskiej. Chłopi otrzymali na własność uprawianą ziemię zostając uwolnionymi od powinności pańszczyźnianych. Dziedzice otrzymali odszkodowanie ze skarbu państwa. Skarb państwa otrzymywał pieniądze z tzw. Podatku gruntowego, który musieli płacić chłopi od posiadanej ziemi. W rezultacie chłop nie otrzymał ziemi zupełnie za darmo. Ze sprawiedliwego punktu widzenia uwłaszczenie w Królestwie Polskim było korzystniejsze niż w zaborze pruskim. Chłop otrzymywał ziemię którą uprawiali często od pokoleń. Jednak pod względem ekonomicznym ten sposób uwłaszczenia nie był korzystny dla ogólnej gospodarki Królestwa Polskiego. W zaborze rosyjskim występowały małe, często słabo wyposażone gospodarstwa nietowarowe co oznaczało że nie produkowały na zbyt ale tylko dla własnych potrzeb. Głównym niesprzyjającym czynnikiem gospodarczym było napływanie do Królestwa tanich produktów rolnych z terenów Ukrainy.
Granica pomiędzy zaborem pruskim a zaborami rosyjskimi i austriackimi, począwszy od lat 90 , zaczęła dzielić całą Europę na dwie odmienne strefy rozwojowe w zakresie rolnictwa. Na zachód od tej granicy dominowała gospodarka rolna kapitałochłonna i intensywna, na wschód przewagę miała gospodarka ekstensywna i tradycyjna.
Piła (przemysł włókienniczy) , Kraków ( przemysł rolniczy, Warszawa (przemysł zbrojeniowy), Lublin ( Przemysł budowlany)