Jakie kompleksy leśne znajdują się na terenie nizin środkowej Polski?
Istquai
Na centralnej i wschodniej czesci pasa nizin wyslepuja puszcze: Kampinowska Kurpiowska Białowieska Kozienicka i Knyszynska
11 votes Thanks 21
aluśka
Puszcza Kampinoska Charakterystyka obszaru Puszcza Kampinoska jest jednym z większych kompleksów leśnych na Nizinach Środkowopolskich. Wyróżnia się ogromną różnorodnością zespołów roślinnych, w których zachowały się stanowiska wielu cennych chronionych gatunków roślin i zwierząt. W celu zachowania znacznych walorów przyrodniczych, historycznych i kulturowych na terenie puszczy utworzono Kampinoski Park Narodowy.
Położenie Puszcza Kampinoska położona jest w pradolinie Wisły w zachodniej części Kotliny Warszawskiej. Dookoła rozpościerają się tereny równiny Kutnowskiej, Łowicko – Błońskiej, Warszawskiej i Wołomińskiej. Kompleksy leśne puszczy położone są w bardzo bliskim sąsiedztwie dużej aglomeracji miejskiej – Warszawy, co ma istotny wpływ na te ekosystemy.
Na terenie Kampinoskiego Parku Narodowego prowadzone są liczne działania w celu ochrony przyrody tych cennych obszarów. Największym sukcesem jest reintrodukcja łosia, bobra europejskiego i próby przywrócenia rysia. Co roku zbierane są również nasiona rzadkich gatunków roślin. Krajobraz W krajobrazie dominują wydmy paraboliczne i wały wydmowe oraz kontrastujące z nimi tereny bagienne. Rzeźba terenu została ukształtowana przez wody topniejącego lodowca z ostatniego okresu zlodowacenia. Obniżenia się poziomu wód i zmiany koryta rzeki spowodowały wytworzenie się wysp i piaszczystych łach, które ostatecznie uformowały się w dzisiejsze wydmy. Postępujące zmiany w ukształtowaniu terenu przyczyniły się do odcięcia niektórych bocznych koryt Prawisły, co zapoczątkowało procesy powstawania terenów bagiennych.
Ekosystem Na warunki klimatyczne panujące na terenie Puszczy Kampinoskiej ma istotny wpływ klimat morski i kontynentalny, bliskie sąsiedztwo Wisły i dużej aglomeracji miejskiej. Nie bez znaczenia pozostaje różnorodność w ukształtowaniu terenu, co powoduje zróżnicowanie klimatu w obrębie puszczy.
Średnia roczna temperatura wynosi około 7,8oC, natomiast średnie opady wynoszą około 530mm. Cechą charakterystyczną warunków pogodowych panujących w Kampinosie są częste okresy bezwietrzne.
Przez teren puszczy przepływa Wisłą i Łasica, będąca prawym dopływem Bzury. Ponadto występują tu również jeziora i drobne zbiorniki wodne, a największe z nich to Kiełpińskie, Dziekanowskie w okolicy Łomianek oraz Dolne i Górne w rejonie Kazunia.
Flora Tereny Puszczy Kampioskiej cechuje znaczna różnorodność roślinności, odnotowano tu występowanie około 118 rodzajów zespołów roślinnych. Szczególnie charakterystyczne jest wzajemne przenikanie się roślinności różnych zbiorowisk.
W pasach wydmowych dominują bory mieszane, obserwuje się ich systematyczny wzrost występowania w puszczy. Gatunkami charakterystycznymi dla tego zespołu roślinnego są sosna, dąb bezszypułkowy i szypułkowy, brzoza brodawkowata. Podszyt stabilizowany jest przez leszczynę, trzmieliną brodawkowatą, jałowiec, jarzębiną i kruszyną, innymi charakterystycznymi gatunkami są janowiec barwierski i ciernisty, trzcinnik leśny, orlica, wężymord niski, malina kamionka i konwalia majowa. Ponadto na terenach wydmowych występują jeszcze sosnowe bory goryszkowy i modrzaczkowy, na wilgotniejszym podłożu przechodzące w bory trzęślicowe.
Płaskie podwydmowe tereny, niektóre stoki wydm i wzniesienia na bagnach porośnięte są roślinnością charakterystyczną dla grądów. Natomiast na południowych stokach wydm w bliskim sąsiedztwie terenów bagiennych występuje dąbrowa świetlista, jedyny zespół roślinności kserotermicznej.
Ponadto w pasach bagiennych występują łąki świeże, wilgotne i mokre, przechodzące w szuwary, wysokie turzycowiska, olsy i zarośla łzowe na torfowisku niskim. Wzdłuż cieków wodnych występują łęgi olszowo – jesionowe i jesionowo – wiązowe.
Fauna Jak dotychczas fauna Puszczy Kampinoskiej nie jest całkowicie poznana, szacuje się że dokonano tego dopiero w 20%. Najsłabiej poznano faunę bezkręgowców, stwierdzono obecność 28 gatunków chronionych, 22 gatunków zagrożonych, 13 gatunków nowych dla nauki. Najliczniej reprezentowana jest gromada owadów (2045 gatunków) i pajęczaków (390 gatunków).
Ze względu na różnorodność siedlisk tereny puszczańskie są doskonałym miejscem bytowania ptaków, opisano 153 gatunki ptaków lęgowych i 27 nielęgowych. Najcenniejszymi gatunkami lęgowymi są zagrożone w skali światowej derkacz i najprawdopodobniej wodniczka. Ponadto występują tu zagrożone gatunki bąk, bączek, bocian biały i czarny, trzmielojad, błotniak stawowy i łąkowy, orlik krzykliwy, kropiatka, żuraw, dzięcioły czarny, syryjski, białogrzbiety, średni, zielonosiwy, skowronek borowy, świergotek polny i wiele innych.
Ssaki reprezentowane są przez 52 gatunki. Największym sukcesem jest ponowne wprowadzenie na tereny puszczańskie trzech gatunków łosia, bobra europejskiego i rysia.
Ochrona W 1959 roku obszar o powierzchni 38544ha objęto ochroną w formie parku narodowego. Wyznaczono tu 22 obszary ochrony ścisłej zajmującej 4636ha. Na terenie puszczy podejmuje się wiele działań w celu ochrony zagrożonych gatunków i siedlisk, jednym z nich jest wykaszanie łąk. Ma to na celu zapobieganie sukcesji, która mogła by się przyczynić do wyginięcia wielu cennych gatunków roślin (np. storczyków) i ptaków (wodniczka, derkacz). Wykaszanie łąk prowadzi się przede wszystkim latem po okresie kwitnienia roślin i wyprowadzeniu lęgów przez ptaki.
Ogromnym sukcesem pracowników parku jest reintrodukcja łosia, bobra europejskiego i próby przywrócenia rysia. Na tereny puszczy prowadzi się również działania mające na celu przywrócenie niektórych gatunków drzew np. cisa i modrzewia polskiego. Aby zapobiec wyginięciu takich roślin jak sasanka, zawilec wielkokwiatowy czy wężymord stepowy zbiera się nasiona tych roślin, wysiewa w sztucznych warunkach, a następnie siewki wysadza na naturalne stanowiska.
Charakterystyka obszaru
Puszcza Kampinoska jest jednym z większych kompleksów leśnych na Nizinach Środkowopolskich. Wyróżnia się ogromną różnorodnością zespołów roślinnych, w których zachowały się stanowiska wielu cennych chronionych gatunków roślin i zwierząt. W celu zachowania znacznych walorów przyrodniczych, historycznych i kulturowych na terenie puszczy utworzono Kampinoski Park Narodowy.
Położenie
Puszcza Kampinoska położona jest w pradolinie Wisły w zachodniej części Kotliny Warszawskiej. Dookoła rozpościerają się tereny równiny Kutnowskiej, Łowicko – Błońskiej, Warszawskiej i Wołomińskiej. Kompleksy leśne puszczy położone są w bardzo bliskim sąsiedztwie dużej aglomeracji miejskiej – Warszawy, co ma istotny wpływ na te ekosystemy.
Na terenie Kampinoskiego Parku Narodowego prowadzone są liczne działania w celu ochrony przyrody tych cennych obszarów. Największym sukcesem jest reintrodukcja łosia, bobra europejskiego i próby przywrócenia rysia. Co roku zbierane są również nasiona rzadkich gatunków roślin.
Krajobraz
W krajobrazie dominują wydmy paraboliczne i wały wydmowe oraz kontrastujące z nimi tereny bagienne. Rzeźba terenu została ukształtowana przez wody topniejącego lodowca z ostatniego okresu zlodowacenia. Obniżenia się poziomu wód i zmiany koryta rzeki spowodowały wytworzenie się wysp i piaszczystych łach, które ostatecznie uformowały się w dzisiejsze wydmy. Postępujące zmiany w ukształtowaniu terenu przyczyniły się do odcięcia niektórych bocznych koryt Prawisły, co zapoczątkowało procesy powstawania terenów bagiennych.
Ekosystem
Na warunki klimatyczne panujące na terenie Puszczy Kampinoskiej ma istotny wpływ klimat morski i kontynentalny, bliskie sąsiedztwo Wisły i dużej aglomeracji miejskiej. Nie bez znaczenia pozostaje różnorodność w ukształtowaniu terenu, co powoduje zróżnicowanie klimatu w obrębie puszczy.
Średnia roczna temperatura wynosi około 7,8oC, natomiast średnie opady wynoszą około 530mm. Cechą charakterystyczną warunków pogodowych panujących w Kampinosie są częste okresy bezwietrzne.
Przez teren puszczy przepływa Wisłą i Łasica, będąca prawym dopływem Bzury. Ponadto występują tu również jeziora i drobne zbiorniki wodne, a największe z nich to Kiełpińskie, Dziekanowskie w okolicy Łomianek oraz Dolne i Górne w rejonie Kazunia.
Flora
Tereny Puszczy Kampioskiej cechuje znaczna różnorodność roślinności, odnotowano tu występowanie około 118 rodzajów zespołów roślinnych. Szczególnie charakterystyczne jest wzajemne przenikanie się roślinności różnych zbiorowisk.
W pasach wydmowych dominują bory mieszane, obserwuje się ich systematyczny wzrost występowania w puszczy. Gatunkami charakterystycznymi dla tego zespołu roślinnego są sosna, dąb bezszypułkowy i szypułkowy, brzoza brodawkowata. Podszyt stabilizowany jest przez leszczynę, trzmieliną brodawkowatą, jałowiec, jarzębiną i kruszyną, innymi charakterystycznymi gatunkami są janowiec barwierski i ciernisty, trzcinnik leśny, orlica, wężymord niski, malina kamionka i konwalia majowa. Ponadto na terenach wydmowych występują jeszcze sosnowe bory goryszkowy i modrzaczkowy, na wilgotniejszym podłożu przechodzące w bory trzęślicowe.
Płaskie podwydmowe tereny, niektóre stoki wydm i wzniesienia na bagnach porośnięte są roślinnością charakterystyczną dla grądów. Natomiast na południowych stokach wydm w bliskim sąsiedztwie terenów bagiennych występuje dąbrowa świetlista, jedyny zespół roślinności kserotermicznej.
Ponadto w pasach bagiennych występują łąki świeże, wilgotne i mokre, przechodzące w szuwary, wysokie turzycowiska, olsy i zarośla łzowe na torfowisku niskim. Wzdłuż cieków wodnych występują łęgi olszowo – jesionowe i jesionowo – wiązowe.
Fauna
Jak dotychczas fauna Puszczy Kampinoskiej nie jest całkowicie poznana, szacuje się że dokonano tego dopiero w 20%. Najsłabiej poznano faunę bezkręgowców, stwierdzono obecność 28 gatunków chronionych, 22 gatunków zagrożonych, 13 gatunków nowych dla nauki. Najliczniej reprezentowana jest gromada owadów (2045 gatunków) i pajęczaków (390 gatunków).
Ze względu na różnorodność siedlisk tereny puszczańskie są doskonałym miejscem bytowania ptaków, opisano 153 gatunki ptaków lęgowych i 27 nielęgowych. Najcenniejszymi gatunkami lęgowymi są zagrożone w skali światowej derkacz i najprawdopodobniej wodniczka. Ponadto występują tu zagrożone gatunki bąk, bączek, bocian biały i czarny, trzmielojad, błotniak stawowy i łąkowy, orlik krzykliwy, kropiatka, żuraw, dzięcioły czarny, syryjski, białogrzbiety, średni, zielonosiwy, skowronek borowy, świergotek polny i wiele innych.
Ssaki reprezentowane są przez 52 gatunki. Największym sukcesem jest ponowne wprowadzenie na tereny puszczańskie trzech gatunków łosia, bobra europejskiego i rysia.
Ochrona
W 1959 roku obszar o powierzchni 38544ha objęto ochroną w formie parku narodowego. Wyznaczono tu 22 obszary ochrony ścisłej zajmującej 4636ha. Na terenie puszczy podejmuje się wiele działań w celu ochrony zagrożonych gatunków i siedlisk, jednym z nich jest wykaszanie łąk. Ma to na celu zapobieganie sukcesji, która mogła by się przyczynić do wyginięcia wielu cennych gatunków roślin (np. storczyków) i ptaków (wodniczka, derkacz). Wykaszanie łąk prowadzi się przede wszystkim latem po okresie kwitnienia roślin i wyprowadzeniu lęgów przez ptaki.
Ogromnym sukcesem pracowników parku jest reintrodukcja łosia, bobra europejskiego i próby przywrócenia rysia. Na tereny puszczy prowadzi się również działania mające na celu przywrócenie niektórych gatunków drzew np. cisa i modrzewia polskiego. Aby zapobiec wyginięciu takich roślin jak sasanka, zawilec wielkokwiatowy czy wężymord stepowy zbiera się nasiona tych roślin, wysiewa w sztucznych warunkach, a następnie siewki wysadza na naturalne stanowiska.
-kompleksy leśne Puszczy Białej
-bory sosnowe
-Puszcza Białowieska
:)