madwomanx
Dla dynamiki wydm szczególne znaczenie mają wiatry silne i bardzo silne, mogące przekraczać nawet 20m/s. Największą rolę w kształtowaniu i przemieszczaniu wydm odgrywają jesienne i zimowe wiatry sztormowe. Wydmy wałowe są genetycznie najstarsze i w znacznym zakresie utrwalone przez porastającą roślinność. Wały wydm przybrzeżnych przyrastają tylko do pewnej wysokości. Gdy osiągną one 10-12 m n.p.m., grzbiet wydmy poddany działaniu wiatru ulega niszczeniu. Materiał zwiewany poza główny wał tworzy przylegający do niego aktywny piaszczysty jęzor, który z czasem odrywa się od wydmy macierzystej i stanowi zaczątek samodzielnie wędrującego barchanu, czyli wydmy najmłodszej. Na Mierzei Łebskiej reprezentowane są również wydmy barchanowo-łukowe oraz wydmy łukowe. Pierwsze z wymienionych pozostają najczęściej w wyniku częściowego unieruchomienia barchanów. Wolne od roślinności czoło wydmy przemieszcza się wtedy znacznie szybciej niż zarośnięte ramiona, w rezultacie czego dawny barchan przekształca się stopniowo w wydmę barchanowo-łukową, a następnie łukową. Wydmy łukowe są asymetryczne. Ich stoki dowietrzne są łagodne i wklęsłe, natomiast zawietrzne wypukłe i strome.Wędrują one zwykle kilka razy wolniej w porównaniu z barchanami podobniej wielkości. Na mierzei występują też ripplemarki,czyli zmarszczki eoliczne. Spotyka się je na wszystkich powierzchniach piaszczystych, wystawionych na oddziaływanie wiatru. Mają one postać niewysokich i regularnie rozmieszczonych grzbiecików, zorientowanych prostopadle do kierunku wiatru. Reagują one bardzo na wszelkie zmiany kierunku i prędkości wiatru. Na Mierzei Łebskiej największym tempem przemieszczania cechują się barchany i wydmy barchanowo-łukowe, nazywane potocznie wydmami ruchomymi. Wydmy te przemieszczają się z zachodu na wschód, zgodnie z przeważającym kierunkiem wiatru. Nakładające się wydmy tworzą nieregularne, rozległe formy poprzeczne do kierunku wiatru całe pola wydmowe. Największe z nich, znajduje się na Mierzei Łebskiej, a jego powierzchnia wynosi 500 ha. Ze względu na jasny kolor i połysk ziarenek piasku nosi nazwę Białych Gór. Ich kulminacyjnym wzniesieniem jest Wydma Łącka-42 m n.p.m.. W ciągu ostatnich kilkudziesięciu lat zmalała aktywność morza, które dostarcza budulca do tworzenia nowych wydm. Zmniejszyła się też szerokość plaż. Być może wynika to ze zmiany kierunku prądów morskich. Na zachód od Białych Gór usytuowane są Sowie Góry - częściowo utrwalone wydmy w okolicy Czołpina. Na najwyższej z nich, całkowicie ustabilizowanej znajduje się latarnia morska. Na wschód od Sowich Gór znajduje się pojedyncza, bardzo aktywna, rozległa wydma Czołpińska, która wydzieliła się z dawnego pasma wydm. Przyczyną powstawania ruchomych wydm jest niszczenie zwartej pokrywy roślinnej. Wystarczy zaledwie wydeptanie ścieżki, aby w czasie sztormu wiatr uruchomił piaski nie związane systemem korzeniowym roślin. Z czasem powierzchnia pozbawiona roślinności powiększa się, a wyrwa w zboczu staje się coraz głębsza. Te piaszczyste góry przesuwają się nawet do 10 m w ciągu roku. Piasek przenoszony na sąsiednie wydmy szare powoduje zagładę istniejącej tam roślinności. W najbliższym sąsiedztwie częstym zjawiskiem jest zamierający las zasypywany przez wydmy, pod naporem których giną wszystkie drzewa. Po latach, gdy wydma przesunie się odsłania jedynie martwe zbutwiałe pnie drzew.
Zgłoś nadużycie!
Ruchome wydmy zasypują wciąż nowe obszary, szczególne znaczenie mają wiatry silne.regularnie rozmieszczonych grzbiecików, są zorientowane prostopadle do kierunku wiania wiatru.Na rozległych powierzchniach piaszczystych tworzą się spontanicznie trzy generacje akumulacyjnych form eolicznych. Najmniejsze mikroformy są ripplemarków,nieco większe mezoformy nazywa się wydmami, a największe makroformy – draasami.
Materiał zwiewany poza główny wał tworzy przylegający do niego aktywny piaszczysty jęzor, który z czasem odrywa się od wydmy macierzystej i stanowi zaczątek samodzielnie wędrującego barchanu, czyli wydmy najmłodszej. Na Mierzei Łebskiej reprezentowane są również wydmy barchanowo-łukowe oraz wydmy łukowe. Pierwsze z wymienionych pozostają najczęściej w wyniku częściowego unieruchomienia barchanów. Wolne od roślinności czoło wydmy przemieszcza się wtedy znacznie szybciej niż zarośnięte ramiona, w rezultacie czego dawny barchan przekształca się stopniowo w wydmę barchanowo-łukową, a następnie łukową. Wydmy łukowe są asymetryczne. Ich stoki dowietrzne są łagodne i wklęsłe, natomiast zawietrzne wypukłe i strome.Wędrują one zwykle kilka razy wolniej w porównaniu z barchanami podobniej wielkości.
Na mierzei występują też ripplemarki,czyli zmarszczki eoliczne. Spotyka się je na wszystkich powierzchniach piaszczystych, wystawionych na oddziaływanie wiatru. Mają one postać niewysokich i regularnie rozmieszczonych grzbiecików, zorientowanych prostopadle do kierunku wiatru. Reagują one bardzo na wszelkie zmiany kierunku i prędkości wiatru.
Na Mierzei Łebskiej największym tempem przemieszczania cechują się barchany i wydmy barchanowo-łukowe, nazywane potocznie wydmami ruchomymi. Wydmy te przemieszczają się z zachodu na wschód, zgodnie z przeważającym kierunkiem wiatru. Nakładające się wydmy tworzą nieregularne, rozległe formy poprzeczne do kierunku wiatru całe pola wydmowe. Największe z nich, znajduje się na Mierzei Łebskiej, a jego powierzchnia wynosi 500 ha. Ze względu na jasny kolor i połysk ziarenek piasku nosi nazwę Białych Gór.
Ich kulminacyjnym wzniesieniem jest Wydma Łącka-42 m n.p.m.. W ciągu ostatnich kilkudziesięciu lat zmalała aktywność morza, które dostarcza budulca do tworzenia nowych wydm. Zmniejszyła się też szerokość plaż. Być może wynika to ze zmiany kierunku prądów morskich.
Na zachód od Białych Gór usytuowane są Sowie Góry - częściowo utrwalone wydmy w okolicy Czołpina. Na najwyższej z nich, całkowicie ustabilizowanej znajduje się latarnia morska.
Na wschód od Sowich Gór znajduje się pojedyncza, bardzo aktywna, rozległa wydma Czołpińska, która wydzieliła się z dawnego pasma wydm. Przyczyną powstawania ruchomych wydm jest niszczenie zwartej pokrywy roślinnej. Wystarczy zaledwie wydeptanie ścieżki, aby w czasie sztormu wiatr uruchomił piaski nie związane systemem korzeniowym roślin. Z czasem powierzchnia pozbawiona roślinności powiększa się, a wyrwa w zboczu staje się coraz głębsza. Te piaszczyste góry przesuwają się nawet do 10 m w ciągu roku.
Piasek przenoszony na sąsiednie wydmy szare powoduje zagładę istniejącej tam roślinności. W najbliższym sąsiedztwie częstym zjawiskiem jest zamierający las zasypywany przez wydmy, pod naporem których giną wszystkie drzewa.
Po latach, gdy wydma przesunie się odsłania jedynie martwe zbutwiałe pnie drzew.
Poszukaj , sobie ; - PP