Question

jakie informacje można o stefanie Żeromskim to jest mi bardzo potrzebne prosze przeslijcie jakies bo ja nie moge znalezc na wikipedii tylko najwazniejsze informacje dzieki:)

Answer 1

Życie Stefana Żeromskiego (1864-1925) to przykład typowej biografii ówczesnego inteligenta. Urodził się w zubożałej szlacheckiej rodzinie na Kielecczyźnie (często w twórczości powracał do kraju lat dziecinnych - Gór Świętokrzyskich i Puszczy Jodłowej). Wcześnie stracił matkę. Uczył się w gimnazjum w Kielcach, utrzymując się z korepetycji, walcząc z niedostatkiem i chorobami. W latach 1886-1888 studiował w warszawskiej Szkole Weterynaryjnej, ale studiów nie ukończył z powodu choroby i trudnych warunków materialnych. Prawdziwą szkołą życia stała się dla niego praca guwernera w dworach ziemiańskich. W 1892 r. poślubił Oktawię Rodkiewiczową (wyswatany przez Prusa, która patronował literackim początkom młodego pisarza) i podjął pracę jako bibliotekarz w Muzeum Narodu Polskiego w Rappeswilu (Szwajcaria). Wtedy zapewne ugruntowały się jego zainteresowania polską historią, wyniesione z domu kultywującego tradycje patriotyczne. Po powrocie do Polski pracował w Bibliotece Ordynacji Zamoyskich w Warszawie. Dopiero w 1904 r., po wydaniu Popiołów, mógł się poświęcić wyłącznie pisaniu. Wtedy też zamieszkał w Zakopanem. Od roku 1890 ważnym miejscem w jego życiu był Nałęczów. Tu właśnie w 1905 r., w związku z ożywieniem rewolucyjnym, rozpoczął z grupą miejscowej inteligencji działalność społeczno-polityczną. W roku 1908 pod naciskiem władz rosyjskich musiał opuścić Królestwo Polskie. W 1913 r. założył nową rodzinę. W 1918 r. boleśnie przeżył śmierć syna z pierwszego małżeństwa, Adama. W czasie wojny (po bezskutecznej próbie przedostania się na front) przebywał w Zakopanem, gdzie razem z Janem Kasprowiczem założył tajną organizację niepodległościową. Po wojnie mieszkał w Warszawie.

Między 18. a 27. rokiem życia, a więc w latach 1882-1891, Żeromski prowadził dziennik. Zapisy te są kopalnią informacji o młodości pisarza, o środowisku, które go ukształtowało, o jego autorytetach i ulubionych lekturach. W niektórych fragmentach odkrywamy pomysły rozwinięte później w dojrzałej twórczości, możemy więc traktować dzienniki jako warsztaty pisarskie młodego literata. Jednym z najważniejszych doświadczeń odnotowanych w zapiskach jest spotkanie z wielkim miastem i jego problemami, oglądanymi z perspektywy ubogiego studenta, który zapisuje np.: "Więcej już niż tydzień nie jadłem obiadu - gdybyż obiadu: nie miałem nic w ustach prócz herbaty i chleba". Z dziennikowych notatek widać, jak rośnie zainteresowanie Żeromskiego sprawami społecznym. W okresie guwernerki notuje rozczarowanie postawą szlachty, jej egoizmem i brakiem odpowiedzialności. Dzienniki nazywa się często "wielką księgą namiętności", bo ich stałym tematem jest miłość - zarówno duchowa, jak i fizyczna.

 

Najważniejsze dzieła Stefana Żeromskiego to:

- proza

 

Syzyfowe prace (1898), Ludzie bezdomni (1900), Dzieje grzechu (1908), Wierna rzeka (1912), Przedwiośnie (1925)

- dramaty

 

Róża (1909), Sułkowski (1910), Ponad śnieg bielszym się stanę..., Biała rękawiczka (1921), Turoń (1923), Uciekła mi przepióreczka (1924)

 

 

Źródło: "Przeszłość to dziś" 2 klasa liceum część 2