Jakie doświadczenie trzeba wykonać aby sprawdzić od czego zależy tarcie
TaCoMarzy
Należy , np. wykonać doświadczenie na równi pochyłej.
Cel :Celem doświadczenia jest zapoznanie się z prostą metodą wyznaczania współczynnika tarcia za pomocą równi pochyłej, bez dynamometra.
Pomoce : duża książka, linijka, mały słownik, kartka i długopis (do zapisania wyników pomiaru).
Opis: 1. Na biurku lub innej płaskiej powierzchni umieszczamy książkę, a na jednym z jej końców mały słownik. 2. Powoli podnosimy książkę z przeciwnej strony niż słownik aż do momentu kiedy słownik zaczyna się zsuwać. 3. Zatrzymujemy książkę w tej pozycji i dokonujemy pomiarów wysokości(h) i długości podłoża, nad którym umieszczona jest książka(L). 4. Kilkakrotnie powtarzamy pomiar. 5. Obliczamy wartość współczynnika tarcia kinetycznego jako iloraz h/L. 6. Szacujemy niepewność pomiarową.
wnioski: Aby wynik końcowy był prawidłowy nasza równia pochyła musi być nieruchoma. Najlepiej wykonywać doświadczenie w dwie osoby, kiedy jedna trzyma dużą książkę, druga mierzy. Na niepewność pomiarową wpływa dokładność, z jaką mierzy osoba wykonująca doświadczenie, a także liczba wykonanych pomiarów (im więcej razy dokonujemy pomiarów, tym końcowa niepewność będzie mniejsza).
;]]
0 votes Thanks 0
zbigniew63
Odp. Siłę tarcia określa wzór: T=Fn*f , gdzie:Fn - siła nacisku Fn=m*g ; f - współczynnik tarcia. Współczynnik tarcia określa chropowatość powierzchni. Doświadczalnie możemy to sprawdzić: - przesuwamy ciało o określonej masie po gładkiej powierzchni i po szorstkiej powierzchni (np. szkło, nieoheblowana deska). Stwierdzamy fakt, że ruch po nieoheblowanej desce odbywa się z większym oporem. - przesuwamy ciało po szklanej powierzchni a następnie przesuwamy to ciało z odważnikiem po tej samej powierzchni. W wypadku ciała z odważnikiem opór ruchu jest większy ponieważ jest większa siła nacisku Fn.
Cel :Celem doświadczenia jest zapoznanie się z prostą metodą wyznaczania współczynnika tarcia za pomocą równi pochyłej, bez dynamometra.
Pomoce : duża książka, linijka, mały słownik, kartka i długopis (do zapisania wyników pomiaru).
Opis:
1. Na biurku lub innej płaskiej powierzchni umieszczamy książkę, a na jednym z jej końców mały słownik.
2. Powoli podnosimy książkę z przeciwnej strony niż słownik aż do momentu kiedy słownik zaczyna się zsuwać.
3. Zatrzymujemy książkę w tej pozycji i dokonujemy pomiarów wysokości(h) i długości podłoża, nad którym umieszczona jest książka(L).
4. Kilkakrotnie powtarzamy pomiar.
5. Obliczamy wartość współczynnika tarcia kinetycznego jako iloraz h/L.
6. Szacujemy niepewność pomiarową.
wnioski:
Aby wynik końcowy był prawidłowy nasza równia pochyła musi być nieruchoma. Najlepiej wykonywać doświadczenie w dwie osoby, kiedy jedna trzyma dużą książkę, druga mierzy. Na niepewność pomiarową wpływa dokładność, z jaką mierzy osoba wykonująca doświadczenie, a także liczba wykonanych pomiarów (im więcej razy dokonujemy pomiarów, tym końcowa niepewność będzie mniejsza).
;]]
Siłę tarcia określa wzór:
T=Fn*f , gdzie:Fn - siła nacisku Fn=m*g ; f - współczynnik tarcia.
Współczynnik tarcia określa chropowatość powierzchni.
Doświadczalnie możemy to sprawdzić:
- przesuwamy ciało o określonej masie po gładkiej powierzchni i po szorstkiej powierzchni (np. szkło, nieoheblowana deska).
Stwierdzamy fakt, że ruch po nieoheblowanej desce odbywa się z większym oporem.
- przesuwamy ciało po szklanej powierzchni a następnie przesuwamy to ciało z odważnikiem po tej samej powierzchni.
W wypadku ciała z odważnikiem opór ruchu jest większy ponieważ jest większa siła nacisku Fn.