Question

Jakie domy buduje się w różnych częściach świata ( odszukaj w googlach) PS. na całej ziemi. przynajmniej 7 od każdego kontynenty. Jak nie rozumiecie to wysłać mi esa na zadane OK

Answer 1

Pierwsze domy, dostępne niemal pod każdą szerokością geograficzną, dostarczyła sama natura. Choć ludzie nie mieli wpływu na to, gdzie powstawały jaskinie, chętnie korzystali z oferowanego przez nie schronienia. Jaskinie przechowały do naszych czasów ślady dawnej kultury, czego przykładem może być choćby słynna akwitańska grota Lascaux z rysunkami zwierząt i ludzi czy pozostałości dawnych mieszkańców, którzy przed 40 tys. lat zamieszkiwali grotę Niah w Malezji.

Jaskinie nadal zapewniają schronienie i są wykorzystywane w roli domów w różnych częściach świata, np. w tunezyjskim regionie Matmata. Wybierając się w różne atrakcyjne turystycznie rejony, możemy również rozejrzeć się za jaskiniowymi hotelami, jak np. amerykańskim Kokopelli’s Cave Bed & Breakfast. Jaskinie w roli domów wykorzystują też współcześni pustelnicy, dobrowolnie rezygnujący z części zdobyczy cywilizacyjnych. Dlaczego to robią? Swoje motywy wyjaśnia w poniższym filmie jeden z nich.

Igloo – dom w warunkach ekstremalnych

Wnętrze igloo

Jak zbudować dom, nie mając na pozór żadnego nadającego się do tego celu surowca? Okazuje się, że trwałe i zapewniające przetrwanie schronienie można wznieść, dysponując jedynie wodą i… temperaturą. Te dwa składniki to podstawa igloo – inuickiego domu wznoszonego ze śnieżnych bloków.

Do budowy śnieżnego domu pozwalającego przetrwać w najbardziej niesprzyjających warunkach, jakie tylko można sobie wyobrazić, wystarczą wiedza człowieka i długi nóż, który umożliwia wycinanie bloków o pożądanych rozmiarach.

Co istotne, ogrzewane tłuszczową lampką wnętrze igloo utrzymuje temperaturę bliską 0 stopni Celsjusza, a warstwa lodu powstająca po wewnętrznej stronie ścian doskonale uszczelnia całą budowlę. Podstawowym wyposażeniem igloo jest kamienna lub wykonana z metalu lampka, zasilana zwierzęcym tłuszczem, a we wnętrzu inuickich schronień można znaleźć również niewielkie stoliki, skóry zwierząt i narzędzia.

Domy Masajów

Choć stałe schronienia są wznoszone co najmniej od czasów rewolucji neolitycznej, gdy z myśliwych staliśmy się rolnikami, domy niektórych społeczności to proste, łatwe do zbudowania i demontażu konstrukcje, które zabiera się ze sobą podczas wędrówki lub porzuca, jak niepotrzebny, wyeksploatowany sprzęt.

Dom jest w takich warunkach jedynie mało istotnym dodatkiem do czegoś znacznie cenniejszego, jak np. stado zwierząt hodowlanych. Tak postrzega dom m.in. społeczność Masajów, w której by zostać uznanym za majętnego, trzeba posiadać liczne stado bydła i wiele dzieci – dzieci bez bydła i bydło bez dzieci nie są traktowane jako bogactwo. Dla zamożności właściciela dom nie ma w tym przypadku znaczenia.

Masajskie domy – manyatty – są wznoszone przez kobiety i składają się z wbitych w ziemię drewnianych tyczek, przeplecionych drobnymi gałązkami. Na taką konstrukcję nakłada się warstwę z błota, trawy, krowich odchodów i… dom gotowy. Tak duża prostota sprawia, że bez żalu można porzucić go podczas przenosin.

Jurty

Jurty

Nietypowe domy budują również ludy zamieszkujące wschodnie krańce Europy i Azję, czyli tzw. Wielki Step – największy na Ziemi obszar stepowy, pięciokrotnie większy od słynnych amerykańskich Wielkich Równin. Charakterystyczne dla Wielkiego Stepu domy, jurty, przypominają odwrócone miski. Są wznoszone na drewnianej, lekkiej kratownicy, pokrywanej następnie filcem i tkaninami.

Elementy konstrukcyjne wymagają starannej obróbki i nie mogą być wykonywane przez przygodnych budowniczych – produkcją giętych części szkieletu jurty zajmują się wyspecjalizowani rzemieślnicy. Z jurtą często mylony jest ger – mobilny dom o zbliżonej budowie, którego dach wspiera się na prostych żerdziach. Dużym atutem jurty jest jej modułowość. Z tych samych elementów można budować domy różnej wielkości.

Współcześni mieszkańcy jurt, choć wznoszą domy podobnie jak przed wiekami ich przodkowie, mogą korzystać z nowoczesnego wyposażenia. Ponieważ jurta nie jest przystosowana np. do współczesnych sprzętów, mebluje i wyposaża się ją jeszcze przed wzniesieniem – budowa jurty rozpoczyna się po rozstawieniu mających się w niej znaleźć mebli.

Podstawowe wyposażenie jurty to piec lub palenisko i łóżka, a niewielka powierzchnia sprawia, że każdy z jej elementów ma ściśle określone miejsce. Tradycja określa również kierunek poruszania się mieszkańców. Nietypową funkcją jurty, ustawianej zawsze w ten sam sposób, jest wykorzystanie niewielkiego otworu w dachu w roli zegara słonecznego – promienie oświetlające określone części jurty pozwalają na łatwe ustalenie godziny.

Domy Indian północnoamerykańskich – tipi i wigwamy

Indiańskie tipi

Amerykańskim odpowiednikiem jurty jest tipi. Ten namiot, charakterystyczny dla indiańskich plemion trudniących się polowaniem na bizony, był tradycyjnie wznoszony przez kobiety.

Konstrukcja tipi to trzy solidne, około 8-metrowe drągi podtrzymujące pozostałe elementy. Uzupełniano je lżejszymi żerdziami, które stykając się na górze, tworzyły na ziemi okrąg o średnicy około 5 metrów. Na całość zarzucano kilkanaście odpowiednio zszytych i połączonych skór bizonów, tworząc schronienie w kształcie stożka.

Jak wszystkie tradycyjne domy ludów koczowniczych, tipi daje się łatwo zdemontować i transportować – cały dom to kilka prostych, kilkumetrowych kawałków drewna i skóry zwierząt.

Inną odmianą indiańskiego domu jest wigwam. W przeciwieństwie do tipi jest to stała, nieprzenośna siedziba, wznoszona przede wszystkim przez plemiona z terenów Wielkich Jezior. Szkielet wigwamu stanowi konstrukcja z drewnianych żerdzi, a ściany pokrywa się korą drzew, skórami i plecionymi matami. Wigwamy stosowane były przez plemiona prowadzące osiadły tryb życia.

Z powyższego zestawienia wynika, że największe odstępstwa od zachodniego modelu mieszkania występują w kulturach, które wielu z nas uznałoby za prymitywne. Warto jest wstrzymać się z taką oceną i wziąć pod uwagę olbrzymie różnice kulturowe między Inuitami czy Indianami a ludźmi Zachodu.

Mimo że mamy XXI wiek, na naszej planecie nadal można spotkać grupy etniczne, które odrzucają europejsko-amerykański, konsumpcyjny styl życia. Wielu przedstawicieli mogłoby uznać nasze warunki za prymitywne na przykład ze względu na ubogie życie duchowe i laicyzację. Nietypowe domy to po prostu dowody ludzkiej pomysłowości, która podsuwa rozwiązania w najtrudniejszych warunkach.