Jakie cechy powiesci "chłopi" Reymonta wpłynely na jej miano epopeji chłopskiej?-rozprawka!!!!!!
niekumatachem
Powieść ,Chłopi” jest epopeją chłopską, przede wszystkim dlatego, że jej głównym zbiorowym bohaterem jest chłopska gromada. Reymont w swej powieści opisał nie tyle wydarzenia, akcję, ile ciąg epizodów, działań, prac, zabaw, obrzędów, które składają się na życie wiejskiej gromady w ciągu roku. Rytm zajęć podporządkowany jest zmianom pór roku oraz kalendarzowi kościelnych obrzędów. Natura i religia stanowią główne zręby moralnego ładu powieściowych Lipiec. Sposób myślenia gromady jest bardzo prosty, często niemal instynktowny. Raz ustalony porządek nie może ulec zachwianiu, dlatego też każdy objaw wyłamywania się z reguł życia wsi grozi odrzuceniem zuchwałej jednostki. Na tle wydarzeń głównych bohaterów autor opisał liczne epizody z życia wsi i zwyczaje gromady: kłótnie, sądy, jarmark, święta Bożego Narodzenia, święta wielkanocne, zapusty, wizyty kolędników, wspólna praca w polu i w domu (darcie pierza, szatkowanie kapusty), wesele, chrzciny, wspólna pomoc sąsiedzka. Chłopi stali się bohaterem zbiorowym. Stanowią oni jednolity organizm społeczny, mimo, że są zbiorowiskiem indywidualności i są bardzo zróżnicowani ekonomicznie. Są wśród nich ubodzy parobcy i komornicy, jak Jagustynka, są małorolni chłopi, jak Bylica, są średniozamożni jak kowal, są też wiejscy bogacze jak Boryna, wójt, młynarz. Ważną rolę w tej społeczności odgrywa religia. Nie do pomyślenia jest by ktoś we wsi był ateistą. Akcja przebiega w otoczeniu naturalnym, przyrodniczym. Najważniejsza jest powtarzalność pór roku. W każdej porze wykonuje się inne czynności gospodarskie, obchodzi się inne święta. Naturalność świata przedstawionego w ,,Chłopach” odnosi się nie tylko do przyrody, zjawisk natury. Powieść nie prezentuje idealistycznego, sielankowego obrazu wsi i jego mieszkańców. Jest dziełem realistycznym. Pomiędzy wieśniakami nierzadko dochodzi do konfliktów i nieporozumień, Jagna zdradza swego męża Borynę z jego synem Antkiem, nędzy chłopów wyrobników towarzyszy dostatnie życie bogaczy wiejskich. Wszystkich jednak jednoczy powtarzalność i rytuał pracy na roli, wspólna zależność od sił przyrody, podobny los. Realizm „Chłopów” dotyczy zarówno warstwy problemowej, jak i formalnej. Dialogi, rozmowy pisane są codziennym językiem używanym na wsi, niektóre gwarą wiejską. Wszystko sprawia, że dzieło Reymonta ma nie tylko wielkie wartości artystyczne, ale jest też realistycznym dokumentem pewnej epoki, pewnego wycinka życia wsi polskiej.
Na tle wydarzeń głównych bohaterów autor opisał liczne epizody z życia wsi i zwyczaje gromady: kłótnie, sądy, jarmark, święta Bożego Narodzenia, święta wielkanocne, zapusty, wizyty kolędników, wspólna praca w polu i w domu (darcie pierza, szatkowanie kapusty), wesele, chrzciny, wspólna pomoc sąsiedzka.
Chłopi stali się bohaterem zbiorowym. Stanowią oni jednolity organizm społeczny, mimo, że są zbiorowiskiem indywidualności i są bardzo zróżnicowani ekonomicznie. Są wśród nich ubodzy parobcy i komornicy, jak Jagustynka, są małorolni chłopi, jak Bylica, są średniozamożni jak kowal, są też wiejscy bogacze jak Boryna, wójt, młynarz. Ważną rolę w tej społeczności odgrywa religia. Nie do pomyślenia jest by ktoś we wsi był ateistą.
Akcja przebiega w otoczeniu naturalnym, przyrodniczym. Najważniejsza jest powtarzalność pór roku. W każdej porze wykonuje się inne czynności gospodarskie, obchodzi się inne święta. Naturalność świata przedstawionego w ,,Chłopach” odnosi się nie tylko do przyrody, zjawisk natury. Powieść nie prezentuje idealistycznego, sielankowego obrazu wsi i jego mieszkańców. Jest dziełem realistycznym. Pomiędzy wieśniakami nierzadko dochodzi do konfliktów i nieporozumień, Jagna zdradza swego męża Borynę z jego synem Antkiem, nędzy chłopów wyrobników towarzyszy dostatnie życie bogaczy wiejskich. Wszystkich jednak jednoczy powtarzalność i rytuał pracy na roli, wspólna zależność od sił przyrody, podobny los. Realizm „Chłopów” dotyczy zarówno warstwy problemowej, jak i formalnej. Dialogi, rozmowy pisane są codziennym językiem używanym na wsi, niektóre gwarą wiejską. Wszystko sprawia, że dzieło Reymonta ma nie tylko wielkie wartości artystyczne, ale jest też realistycznym dokumentem pewnej epoki, pewnego wycinka życia wsi polskiej.