W średniowiecznej polsce większość ludnośći mieszkała na wsi, a jej głównym żródłem dochodów była uprawa ziemi. Aby uzyskać większe zbiory, w XIII w. w rolnictwie wprowadzono wiele ulepszeń. Przede wszystkim zaczęto używać nowych narzędzi ułatwiających pracę na roli- pługa z żelaznym lemieszem oraz brony. Zwiększyła się także liczba hodowanych zwierząt takich jak konie,bydło,świnie i owce. Dostarczały one nawozu, który wykorzystywano do użyźniania pól. Konie i woły służyły również jako ziwerzęta pociągowe, co pozwalało na dużo szybsze wykonywanie prac polowych. Jednak w wyniku długotrwałej uprawy ziemia ulegała wyjałowieniu i dawała coraz mniejsze plony. Zmniejszyło to nie tylko dochody chłopów, lecz także wysokość ich renty feudalnej. Dla książąt piastowskich i możnowładców ważne stało się więć zagospodarowywanie pustek, czyli terenów niezamieszkałych, lecz nadających sie pod uprawę. W tym celu w okresie rozbicia dzielnicowego, władcy ze
Śląska, z Wielkopolski i Małopolski zaczęli sprowadzać na ziemie polskie ludność z Niemieci Europy Zachodniej. Podczas lokacj, czyli zakładania nowych osad przez przybyszów, korzystano z wzorców obowiązujących w Niemczech. Dlatego tę akcję osadniczą nazywa się kolonizacją na prawie niemieckim.
W średniowiecznej polsce większość ludnośći mieszkała na wsi, a jej głównym żródłem dochodów była uprawa ziemi. Aby uzyskać większe zbiory, w XIII w. w rolnictwie wprowadzono wiele ulepszeń. Przede wszystkim zaczęto używać nowych narzędzi ułatwiających pracę na roli- pługa z żelaznym lemieszem oraz brony. Zwiększyła się także liczba hodowanych zwierząt takich jak konie,bydło,świnie i owce. Dostarczały one nawozu, który wykorzystywano do użyźniania pól. Konie i woły służyły również jako ziwerzęta pociągowe, co pozwalało na dużo szybsze wykonywanie prac polowych. Jednak w wyniku długotrwałej uprawy ziemia ulegała wyjałowieniu i dawała coraz mniejsze plony. Zmniejszyło to nie tylko dochody chłopów, lecz także wysokość ich renty feudalnej. Dla książąt piastowskich i możnowładców ważne stało się więć zagospodarowywanie pustek, czyli terenów niezamieszkałych, lecz nadających sie pod uprawę. W tym celu w okresie rozbicia dzielnicowego, władcy ze
Śląska, z Wielkopolski i Małopolski zaczęli sprowadzać na ziemie polskie ludność z Niemieci Europy Zachodniej. Podczas lokacj, czyli zakładania nowych osad przez przybyszów, korzystano z wzorców obowiązujących w Niemczech. Dlatego tę akcję osadniczą nazywa się kolonizacją na prawie niemieckim.