1733 r. – pierwszy wynalazek – latające czółenko Jamesa Kaya (maszyna tkacka) 1760 r. – rząd angielski wyznaczył nagrodę za wynalezienie maszyny przędzalniczej 1765 r. – Jamek Arkwright – skonstruowanie maszyny przędzalniczej 1779 r. – Samuel Crompton – udoskonalenie maszyny przędzalniczej 1787 r. – Edmund Cortwright – skonstruowanie krosna tkackiego
Początki mechanizacji w przemyśle włókienniczym sięgają już XVII wieku. Dotyczą jednak wąskiej specjalności, którą było pończosznictwo. Wynaleziony w 1598 roku przez Williama Lee warsztat pończoszniczy był niewątpliwie pierwszą maszyną. Pończosznictwo maszynowe prawie zupełnie wyparło ręczne. Warsztaty mieściły się w mieszkaniach, były jednak drogie. Przeważnie kapitaliści wydzierżawiali je rzemieślnikom pobierając za to czynsz. Jednak mechanizacja pończosznictwa nie dała początków przemysłowi fabrycznemu, które wiążą się z jedwabnictwem. W 1716 roku John Lombe założył z bratem Thomasem koło Derby pierwszą w Anglii prawdziwą fabrykę. Napędzana siła wodną i zatrudniająca 300 robotników fabryka stała się przedmiotem ogólnego podziwu. Później w połowie XVIII wieku powstało w Anglii jeszcze kilka fabryk jedwabniczych, ale na skutek trudności surowcowych oraz konkurencji jedwabnictwa francuskiego i włoskiego przemysł ten nie rozwinął się na wielką skalę.
W 1733 roku gręplarz z hrabstwa Lancashire, John Kay, wynalazł latające czółenko (fly shuttle), które zwielokrotniło wydajność warsztatu tkackiego. Prześladowany przez tkaczy i okpiony przez przedsiębiorców, uszedł do Francji, gdzie umarł w nędzy. Latające czółenko około 1760 roku rozpowszechniło się w przemyśle włókienniczym, zwłaszcza bawełnianym.
Następny etap rewolucji w technice przemysłu tekstylnego wiążę się z wynalazkiem dokonanym w 1767 roku przez cieślę i tkacza z Lancashire, Jamesa Hargreavesa. Była to słynna „przędząca Joasia” (spinning Jenny), mechaniczna przędzarka wózkowa. Ruchem korby wprowadzało się w ruch osiem wrzecion. Liczba wrzecion zależała od liczby napędowej. Najmniejsza tego typu maszyna wykonywała pracę 6-8 robotników. Prosta w konstrukcji i tania Jenny była stosowana w przemyśle domowym i w Lancashire szybko wyparła kołowrotki. Hargreaves niewiele miał z tego korzyści, ponieważ rzemieślnicy napadali go i rozbili mu pierwszy model Jenny. Ponadto maszyna była już w sprzedaży zanim wynalazca ją opatentował.
1733 r. – pierwszy wynalazek – latające czółenko Jamesa Kaya (maszyna tkacka)
1760 r. – rząd angielski wyznaczył nagrodę za wynalezienie maszyny przędzalniczej
1765 r. – Jamek Arkwright – skonstruowanie maszyny przędzalniczej
1779 r. – Samuel Crompton – udoskonalenie maszyny przędzalniczej
1787 r. – Edmund Cortwright – skonstruowanie krosna tkackiego
Początki mechanizacji w przemyśle włókienniczym sięgają już XVII wieku. Dotyczą jednak wąskiej specjalności, którą było pończosznictwo. Wynaleziony w 1598 roku przez Williama Lee warsztat pończoszniczy był niewątpliwie pierwszą maszyną. Pończosznictwo maszynowe prawie zupełnie wyparło ręczne. Warsztaty mieściły się w mieszkaniach, były jednak drogie. Przeważnie kapitaliści wydzierżawiali je rzemieślnikom pobierając za to czynsz. Jednak mechanizacja pończosznictwa nie dała początków przemysłowi fabrycznemu, które wiążą się z jedwabnictwem. W 1716 roku John Lombe założył z bratem Thomasem koło Derby pierwszą w Anglii prawdziwą fabrykę. Napędzana siła wodną i zatrudniająca 300 robotników fabryka stała się przedmiotem ogólnego podziwu. Później w połowie XVIII wieku powstało w Anglii jeszcze kilka fabryk jedwabniczych, ale na skutek trudności surowcowych oraz konkurencji jedwabnictwa francuskiego i włoskiego przemysł ten nie rozwinął się na wielką skalę.
W 1733 roku gręplarz z hrabstwa Lancashire, John Kay, wynalazł latające czółenko (fly shuttle), które zwielokrotniło wydajność warsztatu tkackiego. Prześladowany przez tkaczy i okpiony przez przedsiębiorców, uszedł do Francji, gdzie umarł w nędzy. Latające czółenko około 1760 roku rozpowszechniło się w przemyśle włókienniczym, zwłaszcza bawełnianym.
Następny etap rewolucji w technice przemysłu tekstylnego wiążę się z wynalazkiem dokonanym w 1767 roku przez cieślę i tkacza z Lancashire, Jamesa Hargreavesa. Była to słynna „przędząca Joasia” (spinning Jenny), mechaniczna przędzarka wózkowa. Ruchem korby wprowadzało się w ruch osiem wrzecion. Liczba wrzecion zależała od liczby napędowej. Najmniejsza tego typu maszyna wykonywała pracę 6-8 robotników. Prosta w konstrukcji i tania Jenny była stosowana w przemyśle domowym i w Lancashire szybko wyparła kołowrotki. Hargreaves niewiele miał z tego korzyści, ponieważ rzemieślnicy napadali go i rozbili mu pierwszy model Jenny. Ponadto maszyna była już w sprzedaży zanim wynalazca ją opatentował.