Mimo konfliktu o tron polski pomiędzy arcyksięciem Maksymilianem Habsburgiem a Zygmuntem Wazą, wkrótce po zwycięstwie tego ostatniego, w 1589 r. zawarto układ bytomsko-będziński potwierdzający dobre stosunki polsko-habsburskie.
Za panowania Wazów również granica polsko-turecka była zazwyczaj spokojna i stosunkowo rzadko dochodziło do zderzenia obu potęg. Zdarzały się natomiast to potyczki inspirowane przez Tatarów będących wasalami tureckimi albo podlegających Polsce Kozaków. W 1617 r. zawarty został w Buszy układ, w którym Rzeczpospolita przyobiecała powstrzymać wyprawy Kozaków na posiadłości tureckie, zaś Porta - najazdy Tatarów na ziemie polskie. Rzeczpospolita zrezygnowała też ze swej wcześniejszej aktywnej polityki w Mołdawii, Wołoszczyźnie i Siedmiogrodzie. Do jedynego poważnego konfliktu polsko-tureckiego w pierwszej połowie XVII w. doszło w latach 1620-21 po wyprawie lisowczyków na Siedmiogród (1619), którego książę Bethlen Gabor oblegał w Wiedniu cesarza (szwagra Zygmunta III Wazy). Mimo że Rzeczpospolita pozostawała formalnie neutralna w wojnie trzydziestoletniej, była to nieformalna pomoc polskiego króla dla obozu cesarskiego. Gabor porozumiał się z Portą, która zagroziła Polsce wojną. Aby uprzedzić uderzenie tureckie, hetman Żółkiewski wkroczył do Mołdawii, poniósł jednak klęskę pod Cecorą i zginął (1620). Losy wojny odwróciły się w 1621 r. pod Chocimiem, gdzie Turków zwyciężył hetman Chodkiewicz. Kończący konflikt pokój z Turcją wyznaczał granicę obu państw na Dniestrze.
Stosunki z Turcją, Habsburgami i Brandenburgią
Mimo konfliktu o tron polski pomiędzy arcyksięciem Maksymilianem Habsburgiem a Zygmuntem Wazą, wkrótce po zwycięstwie tego ostatniego, w 1589 r. zawarto układ bytomsko-będziński potwierdzający dobre stosunki polsko-habsburskie.
Za panowania Wazów również granica polsko-turecka była zazwyczaj spokojna i stosunkowo rzadko dochodziło do zderzenia obu potęg. Zdarzały się natomiast to potyczki inspirowane przez Tatarów będących wasalami tureckimi albo podlegających Polsce Kozaków. W 1617 r. zawarty został w Buszy układ, w którym Rzeczpospolita przyobiecała powstrzymać wyprawy Kozaków na posiadłości tureckie, zaś Porta - najazdy Tatarów na ziemie polskie. Rzeczpospolita zrezygnowała też ze swej wcześniejszej aktywnej polityki w Mołdawii, Wołoszczyźnie i Siedmiogrodzie. Do jedynego poważnego konfliktu polsko-tureckiego w pierwszej połowie XVII w. doszło w latach 1620-21 po wyprawie lisowczyków na Siedmiogród (1619), którego książę Bethlen Gabor oblegał w Wiedniu cesarza (szwagra Zygmunta III Wazy). Mimo że Rzeczpospolita pozostawała formalnie neutralna w wojnie trzydziestoletniej, była to nieformalna pomoc polskiego króla dla obozu cesarskiego. Gabor porozumiał się z Portą, która zagroziła Polsce wojną. Aby uprzedzić uderzenie tureckie, hetman Żółkiewski wkroczył do Mołdawii, poniósł jednak klęskę pod Cecorą i zginął (1620). Losy wojny odwróciły się w 1621 r. pod Chocimiem, gdzie Turków zwyciężył hetman Chodkiewicz. Kończący konflikt pokój z Turcją wyznaczał granicę obu państw na Dniestrze.