Question

Jakie były przyczyny upadku rzymskiej republiki

Answer 1

W II poł. II w. p.n.e. w Republice Rzymskiej dostrzegamy pierwsze przejawy kryzysu politycznego. U jego podstaw lezało niedostateczne dopasowanie instytucji politycznych Rzymu do zmieniających się warunków politycznych.
Na przełomie II i I w.p.n.e. do szczególnego znaczenia i wielkiej roli doszli wielcy wodzowie, którzy czesto siegali po władze, narzucajac panstwu DYKTATURE WOJSKOWA.
Sytuacja przełomu wieków sprzyjała zastapieniu dotychczasowego ustroju republiki nowa forma rzadów.
Pierwsza proba zmiany ustroju były rzady L. Korneljusza Sulli, który zdobył władze w Rzymie w wyniku wojny domowej, otrzymujac urzad dyktatora na czas nie okreslony.
W latach 60. I w.p.n.e. szczególnie wzrosło znaczenie Gnejusza Pompejusza, wielkiego wodza wojsk rzymskich. Otrzymał on szczególne pełnomoctnictwo do prowadzenia wojen z korsarzami i wAzjii. Odnoszac tam wielkie zwyciestwa przyłaczył do panstwa rzymskiego Syrie,Palestyne,Bitynie i Pont.Jego pozycja wydawała sie tak wielka iz senat w obawie przed sieganiem po władze, odmówił Pompejuszowi zaakceptowania zmian poczynionych przez niego na Wschodzie i nie wynagrodził odpowiednio jego armii.
W tym czasie powrócił z Hiszpanii do Rzymu Gajusz Juljusz Cezar.
Doprowadził do porozumienia miedzy Pompejuszem a Krassusem, do którego sam przystał. Powstałtzw.I TRIUMWIRAT (czyli porozumienie trzech)dzieki czemu konsulem w 59 r.p.n.e. został Cezar. W kolejnych latach triumwirowie podzielili sie strefami wpływów w Imperium Rzymskim jako namiestnicy prowincji.
Krassus walczacy z Partami na Wschodzie poniósł smierc a stosunki Pompejusza i Cezara uległy pogorszeniu. Rosnace wpływu Pompejusza podkopywały pozycje Cezara co w rezultacie doprowadziło do wybuchu wojny domowej.
W wyniku długotrwałych walk zwyciestwo odniósł Cezar. Podporzadkował sobie Egipt i odniósł wspaniałe zwycviestwa. Władze opierał na posiadanych godnosciach i urzedach. W kregach senatorskich sposob sprawowania władzy przez Cezara nie podobał sie co spowodowało zawiazanie spisku i zamordowanie tyrana.
Rozpoczeły sie wojny miedzy spadkobiercami i najblizszymi współpracownikami- Markiem Antoniuszem, Gajuszem Oktawianem Cezarem i Markiem Lepidusem. W 43 r.p.n.e. został miedzy nimi zawiazany II TRIUMWIRAT na mocy którego podzielili sie władza w Imperium Rzymskim. Po odsunieciu Oktawiana od władzy rozpoczeła sie wojna domowa pomiedzy Markiem Antoniuszem a Oktawianem Cezarem.
W decydujacej bitwie pod Akcjum w 31 r.p.n.e Marek Antoniusz poniósł porazke. Uszedł do Egiptu gdzie popełnił samobójstwo wraz z królowa Kleopatra.

Answer 2

W 91 p.n.e. zbuntowali się italijscy sprzymierzeńcy Rzymu. Po trzech latach walk bunt został stłumiony, ale kraj pogrążył się w wojnie domowej między dwoma rzymskimi wodzami Mariuszem i Sullą. Ich zawodowe armie walczyły już dla swoich wodzów (i łupów rzecz jasna), a nie dla republiki, jak armia obywatelska. Obaj mordowali bez litości zwolenników konkurenta (zobacz: proskrypcja). Kresu wojnie nie położyła śmierć Mariusza w 86 p.n.e. Pięć lat później zwycięski Sulla został dożywotnim dyktatorem. Próbował on zreformować Senat i przywrócić starożytne cnoty. Jego zamierzenia się nie powiodły. W 79 p.n.e. zrzekł się dyktatury i wkrótce potem zmarł. Kraj jednak pogrążony był w wojnach. W Hiszpanii wciąż walczyli przeciwnicy Sulli (zobacz: wojna Rzymu z Sertoriuszem). Na wschodzie trwały wojny z Mitrydatesem, a w 73 p.n.e. w Italii wybuchło wielkie powstanie niewolników pod wodzą Spartakusa. Po wielkich sukcesach na wschodzie (m.in. ostateczne pokonanie Mitrydatesa, zajęcie Syrii) na pierwszą postać w republice wyrósł Pompejusz. Nie był jednak na tyle silny, by rządzić samemu. W 60 p.n.e. powstał pierwszy triumwirat: Pompejusz, Juliusz Cezar i Krassus podzielili się władzą w kraju, zachowując jednak całą fasadę republikańskiego ustroju. Triumwirat przetrwał do śmierci Krassusa pod Karrami w 53 p.n.e. Cezar, który w latach 58-52 p.n.e. podbił Galię, i Pompejusz zostali sami. W 50 p.n.e. Cezar mimo senackiego zakazu wkroczył do kontrolowanej przez zwolenników Pompejusza Italii (zobacz: Rubikon). Wojna między dwoma wielkimi wodzami objęła całe imperium. W 48 p.n.e. pod Farsalos w Grecji zwyciężył Cezar. Cała władza znalazła się w rękach jednego człowieka.

15 marca 44 p.n.e. przerażeni wizją powrotu monarchii spiskowcy, pod wodzą Marka Brutusa i Gajusza Kasjusza Longinusa zasztyletowali Cezara. Nie zdołali jednak przywrócić republiki, gdyż przeciwko nim stanęli dwaj najbliżsi współpracownicy Cezara Marek Antoniusz i Marek Lepidus oraz jego adoptowany syn i spadkobierca – Cezar Oktawian, którzy utworzyli drugi triumwirat. W 42 p.n.e. pod Filippi w Macedonii zabójcy zdobywcy Galii zostali pokonani.

Wkrótce potem Lepidus został odsunięty z triumwiratu, a imperium zostało podzielone na dwie części (Oktawian rządził na zachodzie, a Antoniusz na wschodzie). Podział nie mógł jednak trwać wiecznie. Terytorialne nadania Antoniusza dla synów jego kochanki, królowej Egiptu Kleopatry, stały się dla Oktawiana pretekstem do wypowiedzenia jej wojny. We wrześniu 31 p.n.e. w bitwie morskiej pod Akcjum flota Oktawiana pokonała flotę Antoniusza i Kleopatry. W następnym roku Oktawian przybył do Egiptu. Antoniusz i Kleopatra popełnili samobójstwo, a następca Cezara przyłączył Egipt do imperium. Trzy lata później senat nadał mu tytuł augustus (boski). Tak narodziło się Imperium Romanum.