W wyniku prowadzonych wojen Rzeczpospolita w XVII wieku pogrążyła się w stan bliski anarchii, nastąpił kryzys polityczny, ustrojowy i gospodarczy państwa. Bezkrólewie lat 1696-1697 ukazało stan Rzeczpospolitej jako niepokojący, sejm elekcyjny przypomniał o koronie Polski, a najlepszym kandydatem był ten co miał więcej pieniędzy. Elekcja miała charakter podwójny, gdyż na tron Polski wybrano dwóch kandydatów. Elektora Saskiego oraz księcia popieranego przez Francję Ludwika DeConti. Na króla wybrano Augusta II popieranego przez Austrię i Rosję. Jego rządy rozpoczynają panowanie królów wywodzących się z rodu Wettinów z Saksonii, gdzie władali. Władza króla Augusta II była bardzo słaba, ograniczona licznymi przywilejami szlachty podporządkowanej koteriom magnackim, posiadającym wielkie majątki, oddziały wojskowe, a nawet prowadzącym własną politykę zagraniczną. W wyniku rosnącej samowoli zrywano sejmy, a na wszelkie próby wzmocnienia władzy królewskiej odpowiadano buntami. „Złota wolność” szlachecka osiągnęła swoje apogeum. Państwo polskie słabło politycznie i militarnie, natomiast jego sąsiedzi (Rosja, Austria, Prusy) wzmacniali swoją pozycję i wykorzystując magnatów czuwali, aby nie doszło do reform w naszym kraju. Słaba Polska była dla nich wygodnym sąsiadem, w którego wewnętrzne sprawy mogli bez trudu ingerować. Objęcie tronu przez Augusta II rozpoczęło najprawdopodobniej najtragiczniejsze panowanie w naszych dziejach........... .
August II był niewątpliwie bardzo utalentowanym i energicznym politykiem, lecz prowadził wzmocnienia swojej rodziny, kosztem Polski. Władca dążył również zmiany Inflant i Estonii w dziedziczną posiadłość swojej dynastii. Porozumiał się w tym celu z Rosją i Danią przeciw Szwecji, co wciągnęło Polskę w długotrwałą i wyniszczającą wojnę północną (1700-1721).
Rok 1699 – uformowanie się ligi północnej, w skład której wchodziły Saksonia, Rosja, Dania I rzeczpospolita. Cel – odzyskanie przez państwa członkowskie ziem zagarniętych przez Szwecję, przy czym August II występował jako król polski z pretensjami do Inflant i Estonii.
W wyniku prowadzonych wojen Rzeczpospolita w XVII wieku pogrążyła się w stan bliski anarchii, nastąpił kryzys polityczny, ustrojowy i gospodarczy państwa.
Bezkrólewie lat 1696-1697 ukazało stan Rzeczpospolitej jako niepokojący, sejm elekcyjny przypomniał o koronie Polski, a najlepszym kandydatem był ten co miał więcej pieniędzy. Elekcja miała charakter podwójny, gdyż na tron Polski wybrano dwóch kandydatów. Elektora Saskiego oraz księcia popieranego przez Francję Ludwika DeConti. Na króla wybrano Augusta II popieranego przez Austrię i Rosję. Jego rządy rozpoczynają panowanie królów wywodzących się z rodu Wettinów z Saksonii, gdzie władali.
Władza króla Augusta II była bardzo słaba, ograniczona licznymi przywilejami szlachty podporządkowanej koteriom magnackim, posiadającym wielkie majątki, oddziały wojskowe, a nawet prowadzącym własną politykę zagraniczną.
W wyniku rosnącej samowoli zrywano sejmy, a na wszelkie próby wzmocnienia władzy królewskiej odpowiadano buntami. „Złota wolność” szlachecka osiągnęła swoje apogeum.
Państwo polskie słabło politycznie i militarnie, natomiast jego sąsiedzi (Rosja, Austria, Prusy) wzmacniali swoją pozycję i wykorzystując magnatów czuwali, aby nie doszło do reform w naszym kraju. Słaba Polska była dla nich wygodnym sąsiadem, w którego wewnętrzne sprawy mogli bez trudu ingerować.
Objęcie tronu przez Augusta II rozpoczęło najprawdopodobniej najtragiczniejsze panowanie w naszych dziejach........... .
August II był niewątpliwie bardzo utalentowanym i energicznym politykiem, lecz prowadził wzmocnienia swojej rodziny, kosztem Polski. Władca dążył również zmiany Inflant i Estonii w dziedziczną posiadłość swojej dynastii. Porozumiał się w tym celu z Rosją i Danią przeciw Szwecji, co wciągnęło Polskę w długotrwałą i wyniszczającą wojnę północną (1700-1721).
Rok 1699 – uformowanie się ligi północnej, w skład której wchodziły Saksonia, Rosja, Dania I rzeczpospolita.
Cel – odzyskanie przez państwa członkowskie ziem zagarniętych przez Szwecję, przy czym August II występował jako król polski z pretensjami do Inflant i Estonii.