Jakie były problemy robotników w czasach rewolucji przemysłowej?
More Questions From This User See All
Recommend Questions
Usuario de Brainly
May 2021 | 0 Replies
URGENTE!!! El contexto histórico de los primeros años del siglo XX se caracterizan por: I. Europa poseía la supremacía política, económica y cultural en el mundo II. La ''cuestión social'' se transformó en el problema permanente hasta princios de la ''Gran Guerra'' o ''Primera Guerra Mundial'' III. En las mentes de las grandes potencias mundiales a comienzos del siglo XX, solo hay un objetivo: ''Progresar'' ''Innovar'' y ''Cambiar el mundo'' a) I y II b) II y III c) I y III d) I, II y III
W wyniku rewolucji doszło do wielu zmian w podziale społeczeństw, zamiast stanów takich jak szlachta tworzyły się klasy społeczne. Robotnicy tworzyli klasę roboczą..
robotnicy byli wykorzystywani do bardzo ciężkiej pracy np. własciciele fabryk ich wykorzystywali do ciężkiej pracy, Robotnicy zaczęli mieć już dość wyzyskiwania. Rozpoczęły się organizowane przez nich strajki, manifestacje, zakładali także związki zawodowe, miały one na celu bronić interesu robotników przed samowolą pracodawców. Działania robotników i organizacje przez nich zakładane były oczywiście dla poszczególnych władz europejskich nielegalne..Poprzez szybko rosnące zapotrzebowanie na towary do pracy zatrudniane były na bardzo niekorzystnych warunkach dzieci oraz kobiety. Płace w fabrykach były głodowe, często niewypłacane na czas, robotnicy posiadali jedną krótką przerwę w czasie całego dnia. Ich jedyny posiłek stanowiła zupa, którą dostawali raz w ciągu dnia. Warunki życia w osiedlach przyfabrycznych były skandaliczne – często bez wody pitnej i pożywienia. Brakowało także miejsca na odpoczynek po pracy, brakowało leków, szerzyły się choroby zakaźne, ludzie zmuszeni byli do bardzo ciężkiej pracy, przez co szybko umierali.
Zatrudnieni w fabrykach robotnicy, aby utrzymać swoją pracę, musieli godzić się na warunki pracy i płacy proponowane przez właścicieli. Czas pracy robotników wynosił od 12 do 16 godzin dziennie przez 7 dni w tygodniu. Do pracy w fabrykach zatrudniano nie tylko dorosłych (mężczyzn i kobiety), ale także dzieci. Nie istniały wówczas żadne przepisy regulujące warunki pracy robotnikó. Na skutek braku odpowiedznich warunków bezpieczeństwa w fabrykach wielu robotników traciło zdrowie, a nawet życie w wyniku wypadków. Robotnicy nie byli objęci żadną opieką lekarską, nie korzystali też ze zwolnień chorobowych. Niestawienie się do pracy z powodu choroby groziło zwolnieniem i pozbawieniem miejsca pracy w danym zakładzie. Na miejsce zwolnionych czekało wielu bezrobotnych, gotowych natychmiast podjąć każdą pracę. Nie istniały wówczas ani renty, ani emerytury. W XIX wieku nie tylko warunki pracy robotników, ale też warunki życia codziennego były bardzo ciężkie. Robotnicy mieszkali w pobliżu fabryk, w ubogich osiedlach, bez podstawowych udogodnień. Ich mieszkania, często jednoizbowe, pozbawione bieżącej wody i kazalizacji, wyposażone były tylko w niezbędne sprzęty. Praca ponad siły, brak odpowiednich warunków higienicznych i niedożywienie były przyczyną wielu chorób szerzących się w osiedlach robotniczych w XIX wieku.