27 września 1939 roku zebrała się w Warszawie przy ulicy Polnej w mieszkaniu Szefa Głównej Kwatery Męskiej hm. Stanisława Borowieckiego grupa około 10 członków Rady Naczelnej ZHP, stanowiąca dostateczne quorum do podjęcia trudnej decyzji, innego zdania był prof. Tomasz Strzembosz, który wyrażał opinię, że quorum nie było - wywiad w Rzeczpospolitej z 12.06 2004r. Wśród zebranych byli: Wanda Opęchowska – II wiceprzew. ZHP, Maria Wocalewska, Antoni Olbromski, Aleksander Kamiński, Juliusz Dąbrowski. Zebrani zdecydowali: harcerstwo podejmuje działalność konspiracyjną. W tym czasie Przewodniczący ZHP dr Michał Grażyński był internowany wraz z rządem RP w Rumunii, a Naczelnik Harcerzy Zbigniew Trylski – na Węgrzech. W związku z tym zebrani wyłonili Naczelnictwo w składzie:
ks. hm. RP Jan Mauersberger – p.o. przewodniczącego ZHP, Wanda Opęchowska – wiceprzewodnicząca hm. Antoni Olbromski – sekretarz generalny, hm. RP Maria Wocalewska – delegatka Naczelniczki Harcerek, hm. Florian Marciniak – Naczelnik Harcerzy.
Florian Marciniak, rozpoczynając pracę konspiracyjną, postawił od razu tezę ciągłości przedwojennego Związku Harcerstwa Polskiego. Tak ukonstytuowane harcerskie władze w kraju traktowały znajdującego się na emigracji dr Michała Grażyńskiego jako znajdującego się na urlopie. Podczas tego "urlopu" zastąpił go ks. hm Jan Mauersberger, przejmując wszystkie przysługujące mu jako przewodniczącemu uprawnienia. Takie postawienie sprawy wynikało z tezy, którą z całym naciskiem i z całą energią reprezentował Florian Marciniak, a mianowicie że istota życia polskiego jest w kraju, że tu rozgrywają się realnie jego losy.
Drugim aktem, do którego Florian Marciniak przywiązywał specjalną wagę, było uzyskanie zrzeczenia się funkcji Naczelnika Harcerzy przez hm. Zbigniewa Trylskiego. Zrzeczenie to przyniósł z Węgier pewien łącznik.
Na odcinku organizacji żeńskiej sprawa została załatwiona inaczej: niepracująca w konspiracji Maria Krynicka nie zrzekła się swej funkcji Naczelniczki, w związku z czym kierująca pracą żeńską dr hm. Józefina Łapińska nosiła tytuł Komendantki Pogotowia Harcerek.
Harcerstwo nie mogło nie brać udziału w walkach wojennych i podziemnych prowadzonych przez polskie społeczeństwo, gdyż do takich walk było ono tworzone i przygotowywane.Harcerstwo polskie to jedyna organizacja w światowym skautingu, która w II wojnie światowej wzięła tak wielki i tak zasadniczy udział w konspiracyjnych walkach swojego narodu.
Harcerstwo konspiracyjne dzieliło się na dwa piony: Organizację Harcerzy i Organizację Harcerek. Organizacja Harcerzy przyjęła kryptonim "Szare Szeregi", który później został rozciągnięty na cały Związek Harcerstwa Polskiego.
Naczelnictwo Szarych Szeregów, będące władzą zwierzchnią całej, zarówno żeńskiej, jak i męskiej organizacji, istniało od początku. Pracowało na posiedzeniach, które odbywały się w zasadzie raz na miesiąc. W pierwszym okresie – u Przewodniczącego ks. hm RP Jana Mauersbergera w Konstancinie pod Warszawą.
Naczelnictwo w składzie podanym poprzednio pracowało do śmierci ks. Jana Mauersbergera, tj. do 12 sierpnia 1942 r. Po jego śmierci Naczelnictwo wybrało na Przewodniczącego dr Tadeusza Kupczyńskiego, który funkcję tę sprawował aż do rozwiązania Szarych Szeregów w styczniu 1945 r. Kandydaturę dr Kupczyńskiego wysunęła Organizacja Harcerek.Przewodniczący ZHP dr Tadeusz Kupczyński oraz W. Opęchowska, A. Olbromski, M. Wocalewska i F. Marciniak stanowili Naczelnictwo Szarych Szeregów w tym składzie do 6 maja 1943 r. t j. do dnia aresztowania Naczelnika Harcerzy hm. Floriana Marciniaka.
W kilka dni później Naczelnictwo mianowało naczelnikiem Harcerzy hm. Stanisława Broniewskiego.
Pięcioosobowy skład Naczelnictwa powiększył się niebawem o jedną osobę: Naczelnego Kapelana, którym został ks. hm. Jan Zieja. Tuż przed wybuchem powstania hm. M. Wocalewska przestaje być reprezentantką Organizacji Harcerek, a staje się zwykłym członkiem Naczelnictwa, a w skład Naczelnictwa wchodzi zastępczyni Naczelniczki Harcerek hm. Zofia Florczakówna.
W czasie powstania ginie, rozstrzelana przez Niemców, hm. Maria Wocalewska, a po powstaniu idzie do niewoli Naczelnik Stanisław Broniewski. Na jego miejsce Naczelnikiem Harcerzy, a więc i członkiem naczelnictwa zostaje hm. Leon Marszałek. Po tych zmianach Naczelnictwo Szarych Szeregów aż do dnia rozwiązania organizacji podziemnej, tj. do17 stycznia 1945 r. pracuje w składzie:
dr Tadeusz Kupczyński – p.o. przewodniczącego ZHP, Wanda Opęchowska – wiceprzewodnicząca, hm Antoni Olbromski – sekretarz generalny hm Zofia Florczakówna – zastępczyni Naczelniczki Harc. hm Leon Marszałek – Naczelnik Harcerzy ks. hm Jan Zieja – Naczelny Kapelan.
więcej info na wikipedi
4 votes Thanks 3
karolinka9514
Początki ruchu skautowego na świecie Ruch skautowy na ziemiach polskich Harcerstwo do II wojny światowej Harcerstwo podczas II wojny światowej - Szare Szeregi, Hufce Polskie Odrodzenie harcerstwa w latach 1945-1949 Harcerstwo w okresie stalinizmu (1949-1956) Harcerstwo PRL w latach 1956-1980 Odnowa harcerstwa w latach 1980-1989 (KIHAM, RHR, RHS) Powstanie harcerskich organizacji alternatywnych Współczesne harcerstwo
27 września 1939 roku zebrała się w Warszawie przy ulicy Polnej w mieszkaniu Szefa Głównej Kwatery Męskiej hm. Stanisława Borowieckiego grupa około 10 członków Rady Naczelnej ZHP, stanowiąca dostateczne quorum do podjęcia trudnej decyzji, innego zdania był prof. Tomasz Strzembosz, który wyrażał opinię, że quorum nie było - wywiad w Rzeczpospolitej z 12.06 2004r. Wśród zebranych byli: Wanda Opęchowska – II wiceprzew. ZHP, Maria Wocalewska, Antoni Olbromski, Aleksander Kamiński, Juliusz Dąbrowski. Zebrani zdecydowali: harcerstwo podejmuje działalność konspiracyjną. W tym czasie Przewodniczący ZHP dr Michał Grażyński był internowany wraz z rządem RP w Rumunii, a Naczelnik Harcerzy Zbigniew Trylski – na Węgrzech. W związku z tym zebrani wyłonili Naczelnictwo w składzie:
ks. hm. RP Jan Mauersberger – p.o. przewodniczącego ZHP, Wanda Opęchowska – wiceprzewodnicząca hm. Antoni Olbromski – sekretarz generalny, hm. RP Maria Wocalewska – delegatka Naczelniczki Harcerek, hm. Florian Marciniak – Naczelnik Harcerzy.Florian Marciniak, rozpoczynając pracę konspiracyjną, postawił od razu tezę ciągłości przedwojennego Związku Harcerstwa Polskiego. Tak ukonstytuowane harcerskie władze w kraju traktowały znajdującego się na emigracji dr Michała Grażyńskiego jako znajdującego się na urlopie. Podczas tego "urlopu" zastąpił go ks. hm Jan Mauersberger, przejmując wszystkie przysługujące mu jako przewodniczącemu uprawnienia. Takie postawienie sprawy wynikało z tezy, którą z całym naciskiem i z całą energią reprezentował Florian Marciniak, a mianowicie że istota życia polskiego jest w kraju, że tu rozgrywają się realnie jego losy.
Drugim aktem, do którego Florian Marciniak przywiązywał specjalną wagę, było uzyskanie zrzeczenia się funkcji Naczelnika Harcerzy przez hm. Zbigniewa Trylskiego. Zrzeczenie to przyniósł z Węgier pewien łącznik.
Na odcinku organizacji żeńskiej sprawa została załatwiona inaczej: niepracująca w konspiracji Maria Krynicka nie zrzekła się swej funkcji Naczelniczki, w związku z czym kierująca pracą żeńską dr hm. Józefina Łapińska nosiła tytuł Komendantki Pogotowia Harcerek.
Harcerstwo nie mogło nie brać udziału w walkach wojennych i podziemnych prowadzonych przez polskie społeczeństwo, gdyż do takich walk było ono tworzone i przygotowywane.Harcerstwo polskie to jedyna organizacja w światowym skautingu, która w II wojnie światowej wzięła tak wielki i tak zasadniczy udział w konspiracyjnych walkach swojego narodu.
Harcerstwo konspiracyjne dzieliło się na dwa piony: Organizację Harcerzy i Organizację Harcerek. Organizacja Harcerzy przyjęła kryptonim "Szare Szeregi", który później został rozciągnięty na cały Związek Harcerstwa Polskiego.
Naczelnictwo Szarych Szeregów, będące władzą zwierzchnią całej, zarówno żeńskiej, jak i męskiej organizacji, istniało od początku. Pracowało na posiedzeniach, które odbywały się w zasadzie raz na miesiąc. W pierwszym okresie – u Przewodniczącego ks. hm RP Jana Mauersbergera w Konstancinie pod Warszawą.
Naczelnictwo w składzie podanym poprzednio pracowało do śmierci ks. Jana Mauersbergera, tj. do 12 sierpnia 1942 r. Po jego śmierci Naczelnictwo wybrało na Przewodniczącego dr Tadeusza Kupczyńskiego, który funkcję tę sprawował aż do rozwiązania Szarych Szeregów w styczniu 1945 r. Kandydaturę dr Kupczyńskiego wysunęła Organizacja Harcerek.Przewodniczący ZHP dr Tadeusz Kupczyński oraz W. Opęchowska, A. Olbromski, M. Wocalewska i F. Marciniak stanowili Naczelnictwo Szarych Szeregów w tym składzie do 6 maja 1943 r. t j. do dnia aresztowania Naczelnika Harcerzy hm. Floriana Marciniaka.
W kilka dni później Naczelnictwo mianowało naczelnikiem Harcerzy hm. Stanisława Broniewskiego.
Pięcioosobowy skład Naczelnictwa powiększył się niebawem o jedną osobę: Naczelnego Kapelana, którym został ks. hm. Jan Zieja. Tuż przed wybuchem powstania hm. M. Wocalewska przestaje być reprezentantką Organizacji Harcerek, a staje się zwykłym członkiem Naczelnictwa, a w skład Naczelnictwa wchodzi zastępczyni Naczelniczki Harcerek hm. Zofia Florczakówna.
W czasie powstania ginie, rozstrzelana przez Niemców, hm. Maria Wocalewska, a po powstaniu idzie do niewoli Naczelnik Stanisław Broniewski. Na jego miejsce Naczelnikiem Harcerzy, a więc i członkiem naczelnictwa zostaje hm. Leon Marszałek. Po tych zmianach Naczelnictwo Szarych Szeregów aż do dnia rozwiązania organizacji podziemnej, tj. do17 stycznia 1945 r. pracuje w składzie:
dr Tadeusz Kupczyński – p.o. przewodniczącego ZHP, Wanda Opęchowska – wiceprzewodnicząca, hm Antoni Olbromski – sekretarz generalny hm Zofia Florczakówna – zastępczyni Naczelniczki Harc. hm Leon Marszałek – Naczelnik Harcerzy ks. hm Jan Zieja – Naczelny Kapelan.więcej info na wikipedi
Ruch skautowy na ziemiach polskich
Harcerstwo do II wojny światowej
Harcerstwo podczas II wojny światowej - Szare Szeregi, Hufce Polskie
Odrodzenie harcerstwa w latach 1945-1949
Harcerstwo w okresie stalinizmu (1949-1956)
Harcerstwo PRL w latach 1956-1980
Odnowa harcerstwa w latach 1980-1989 (KIHAM, RHR, RHS)
Powstanie harcerskich organizacji alternatywnych
Współczesne harcerstwo