Jakie byly prawa i obowiazki kazdej z grup ukazanych na drabinie feundalnej?
mateuszek1509
. Określenie zakresu: · Chronologicznego: XII w. – XIV w. · Terytorialnego: średniowieczna Anglia i Francja · Rzeczowego: ukazanie ewolucji systemów ustrojowych od państwa patrymonialnego do monarchii stanowej; kształtowanie się organów reprezentacji stanowych; powstanie suwerennych państw narodowych. II. Materiał faktograficzny: 1. Zjawisko rozdrobnienia feudalnego i jego wpływ na władzę monarchy: Większość państw europejskich w pełnym średniowieczu przeszła okres rozdrobnienia władzy i politycznego rozbicia. Na zachodzie wiązało się to z rozwojem stosunków feudalnych. Czynnikiem organizującym społeczeństwo były więzy osobistych zależności między seniorami i wasalami. Liczyła się wierność wobec swojego seniora, a nie wobec państwa, króla i jego urzędników. Wielcy panowie mając oparcie w tłumach swych wasali mogli nie liczyć się z władcą. Aby ratować sytuację, władcy często rozdawali urzędy w lenno, aby związać ze sobą skłonnych do nieposłuszeństwa urzędników. Zasada dziedziczenia lenna ustaliła się już tak mocno, że także urzędy książąt i hrabiów stały się dziedziczne. Król stracił zupełnie wpływ na ich obsadę. Urzędnicy stali się faktycznymi władcami powierzonych sobie ziem. Państwa zostało zastąpione przez drabinę zależności lennych, a w rezultacie przekształcały się w luźny związek samodzielnych państw i hrabstw. Wasali podległych wprost królowi nazywano baronami. Hrabiom przypadało władanie własnymi niewielkimi terytoriami. Książęta składali hołd królowi, ale niewiele sobie z tego robili, ponieważ wielu z nich dysponowało większą siłą od samego władcy. Król nie mógł przeciwko niepokornym wielmożom odwoływać się do pomocy pozostałych poddanych. W myśl zasady, że „wasal mojego wasala nie jest moim wasalem”, nie miał prawa wymaga od nich wierności i służby. Władza królewska straciła więc charakter publiczny. Nie obejmowała
· Chronologicznego: XII w. – XIV w.
· Terytorialnego: średniowieczna Anglia i Francja
· Rzeczowego: ukazanie ewolucji systemów ustrojowych od państwa patrymonialnego do monarchii stanowej; kształtowanie się organów reprezentacji stanowych; powstanie suwerennych państw narodowych.
II. Materiał faktograficzny:
1. Zjawisko rozdrobnienia feudalnego i jego wpływ na władzę monarchy:
Większość państw europejskich w pełnym średniowieczu przeszła okres rozdrobnienia władzy i politycznego rozbicia. Na zachodzie wiązało się to z rozwojem stosunków feudalnych. Czynnikiem organizującym społeczeństwo były więzy osobistych zależności między seniorami i wasalami. Liczyła się wierność wobec swojego seniora, a nie wobec państwa, króla i jego urzędników. Wielcy panowie mając oparcie w tłumach swych wasali mogli nie liczyć się z władcą. Aby ratować sytuację, władcy często rozdawali urzędy w lenno, aby związać ze sobą skłonnych do nieposłuszeństwa urzędników. Zasada dziedziczenia lenna ustaliła się już tak mocno, że także urzędy książąt i hrabiów stały się dziedziczne. Król stracił zupełnie wpływ na ich obsadę. Urzędnicy stali się faktycznymi władcami powierzonych sobie ziem. Państwa zostało zastąpione przez drabinę zależności lennych, a w rezultacie przekształcały się w luźny związek samodzielnych państw i hrabstw. Wasali podległych wprost królowi nazywano baronami. Hrabiom przypadało władanie własnymi niewielkimi terytoriami. Książęta składali hołd królowi, ale niewiele sobie z tego robili, ponieważ wielu z nich dysponowało większą siłą od samego władcy. Król nie mógł przeciwko niepokornym wielmożom odwoływać się do pomocy pozostałych poddanych. W myśl zasady, że „wasal mojego wasala nie jest moim wasalem”, nie miał prawa wymaga od nich wierności i służby. Władza królewska straciła więc charakter publiczny. Nie obejmowała